یادمان

بلای زیست‌محیطی دامن میراث کهن را هم گرفت؛در نبود زاینده رود، دل «چوبی» تاریخ ترک خورد!

پلی که در میان مردم به «پل چوبی» معروف است، به دلیل جاری نبودن دائمی آب در زاینده رود، ترک خورده و خطر تخریب بیخ گوش این پل هر روز زوزه می‌کشد. مردمی که از کنار این پل عبور می‌کنند، هر روز شاهد عمیق‌تر شدن ترک‌های این پل هستند، ولی عملیات مرمت این عمارت هنوز آغاز نشده است.

پل «جویی» که در لفظ عامیانه به «چوبی» معروف است، به دلیل جاری نبودن دائمی آب در زاینده رود، ترک خورده و خطر تخریب بیخ گوش این پل هر روز زوزه می‌کشد.

به گزارش «تابناک»، پلی که سال‌ها پیش برای هدایت آب به سوی باغ‌های پادشاهی در اصفهان بنا شد، این روزها دلش در حسرت آب، ترک خورده و احتمال می‌رود در صورت تداوم، تخریب شود.

پل «جویی» که در لفظ عامیانه به «چوبی» معروف است، به دلیل جاری نبودن دائمی آب در زاینده رود، ترک خورده و خطر تخریب بیخ گوش این پل هر روز زوزه می‌کشد. مردمی که از کنار این پل عبور می‌کنند، هر روز شاهد عمیق تر شدن ترک‌های این پل هستند؛ اما عملیات مرمت این عمارت هنوز آغاز نشده است.

ترک‌های عمده این پل در قسمت شاه‌نشین ایجاد شده و ترک‌هایی که از سر پل سر باز کرده، خود را به پایه‌های پل نزدیک تر می‌کند که در صورت تداوم این وضعیت و رسیدن ترک‌ها به پایه‌ها، امکان تخریب پل تاریخی چوبی وجود دارد.

در حالی که خاک به کار گرفته در ساخت این پل ها در صورت نبود رطوبت کافی پوک شده و خاصیت خود را از دست داده است، به نظر می‌رسد، جریان آب در بستر شهر اصفهان ـ که چندین پل تاریخی با این ویژگی را در مسیر خود دارد ـ باید به عنوان یکی از پروژه هایی که در دوره قبلی مدیریت شهری کنار گذاشته شد و طرح نهایی آن به استانداری نرسید، باید بار دیگر در دستور بررسی و رسیدگی قرار گیرد.

شهردار سابق اصفهان، جریان مصنوعی آب در زاینده رود را توهین به مردم این شهر می‌دانست. این در حالی است که شرایط کنونی زاینده رود، امکان جریان طبیعی و دائمی را ایجاد نمی‌کند و همین نکته کافی است تا مسئولان استان و شهر را به سوی طرح‌های نوین و خلاقانه برای نگه داشتن آب در بستر زاینده رود سوق دهد، تا مبادا در آینده‌ای نه چندان دور، شاهد دومینوی ترک خوردن پل‌های تاریخی اصفهان و تخریبشان باشیم.

• < قبلی
• بعدی >