یادمان

هیچ آماری از تخریب خانه‌ها در بافت تاریخی اصفهان وجود ندارد

خانه‌های تاریخی اصفهان درحالی یکی پس از دیگری تخریب می‌شوند و بافت تاریخی این شهر را با شکاف و گسستگی عمیقی مواجه می‌کنند که درحال‌حاضر هیچ بانک اطلاعاتی یا آمار مشخصی از وضعیت بافت و تخریب خانه‌های تاریخی اصفهان وجود ندارد. این درحالی است که بنیان برنامه‌ریزی هر اقدامی آمار است اما اصفهان به‌عنوان یکی از مهمترین شهر‌های تاریخی ایران فاقد برنامه‌ریزی‌های اولیه است.

LTB - JuzsportsShops | Release , khaki black purple jordans , LafarledeShops , Air Force 1 Lucky Charms White

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ ساختار بافت تاریخی اصفهان درحالی دچار گسست و شکاف جدی شده که به‌گفته پژوهشگران و کارشناسان میراث‌فرهنگی هیچ‌گونه طرحی برای حفاظت از بافت و بناهای تاریخی اصفهان از سوی مسئولان نهادهای مختلف شهری و حتی متولیان میراث‌فرهنگی لحاظ نشده است. صدور مجوزهای ساخت و ساز، رعایت نشدن ضوابط شهرسازی، تعرض به حریم‌ خانه‌های واجد ارزش تاریخی و تعرض به بافتی که هیچ‌گونه برنامه و پشتوانه مطالعاتی ندارد مهمترین آسیب‌‌های بافت تاریخی اصفهان شمرده می‌شوند.
 
درحال‌حاضر گفته‌می‌شود از مجموع 6 هزار هکتار بافت فرسوده استان اصفهان، دو هزار و 400 هکتار یعنی نزدیک به یک سوم آن دارای ارزش تاریخی است که این مساحت از بافت تاریخی نیز با ساخت و سازهای اخیر در معرض نابودی قرار گرفته است. این درحالی است که تا حدود 25 سال پیش پنج هزار خانه تاریخی در بافت قدیمی اصفهان شناسایی شده بود که هم‌اکنون از این تعداد خانه هم آمار مشخصی در دست نیست تا بر اساس آمار موجود برنامه‌ریزی‌های حفاظتی انجام بگیرد.
 
 فعالان میراث‌فرهنگی اصفهان اما  با اعتراض به شدت گرفتن تخریب‌ خانه‌های تاریخی و ساخت و سازهای ناهمگون، وضعیت بافت تاریخی اصفهان را به‌شدت نابسامان اعلام می‌کنند. «شاهین سپنتا» فعال میراث‌فرهنگی اصفهان در این رابطه به CHN می‌گوید:«  درحال‌حاضر بافت تاریخی اصفهان و بسیاری از بافت‌های تاریخی کشور با دو معضل و دو مفهوم متفاوت روبرو هستند که هنوز کارشناسان نتوانسته‌اند برای رفع آن راهکاری بیابند».
 
آنطور که این فعال میراث‌فرهنگی می‌گوید: «درگفت و گو‌های روزانه، اخبار و حتی مصوبات دولتی واژه بافت تاریخی فرسوده به‌اشتباه ‌جای بافت تاریخی به‌کار برده می‌شود. درصورتی که الزاما هر بافت فرسوده‌ای تاریخی نیست و هر بافت تاریخی فرسوده نیست».
 
این فعال میراث‌فرهنگی با اشاره بر اینکه هیچ بانک اطلاعاتی و آمار مشخص برای شناسنامه‌دار شدن آثار و بناهای تاریخی در اصفهان وجود ندارد تاکید می‌کند: بنیان برنامه‌ریزی آمار است اما وقتی آمار مشخصی از خانه‌های تاریخی که در معرض تخریب قرار گرفته‌اند و یا به‌طور کامل از بین‌رفته‌اند وجود ندارد قطعا نمی‌توان برنامه‌ریزی‌های لازم برای حفاظت و پیشگیری از تخریب‌ها انجام داد.
 
 
سپنتا می‌گوید: درحال‌حاضر هیچ آمار دقیقی از آثار تاریخی اصفهان در دست نیست و تمام آماری که تاکنون ارائه شده نسبی و ناقص است. این درحالی است که اگر قرار است برای ساماندهی خانه‌های تاریخی و بافت تاریخی برنامه‌ریزی داشته باشیم لازم است در وهله اول به تشکیل بانک اطلاعاتی که شامل موقعیت مکانی بنا، نام اثر، تاریخچه و سوابق خانه‌ها، کاربری پیشنهادی، نیازهای مرمتی می‌شود بپردازیم و پس از آن ثبت و تغییر کاربری و حفاظت از اثر را در برنامه خود قرار دهیم.
 
این فعال میراث‌فرهنگی معتقد است، تا زمانی‌که این بانک اطلاعاتی در اصفهان تشکیل نشود و در اختیار سازمان‌ها و ارگان‌هایی چون شهرداری، اوقاف و مردم و پژوهشگران قرار نگیرد روند تخریب خانه‌ها و بافت‌تاریخی اصفهان از آنچه که اکنون وجود دارد شدت بیشتری می‌گیرد.
 
سپنتا ادامه می‌دهد، درحال‌حاضر بافت‌های تاریخی و فرسوده به‌دلیل نبود ضوابط مشخص برای جداسازی این بافت‌ها از یکدیگر چنان در هم تنیده‌اند که از نگاه ارگان‌های شهری بافت‌های تاریخی هم مشمول بافت فرسوده می‌شوند.‌ این درحالی است که ارائه تسهیلات شهرداری در بافت فرسوده‌ای که مملو از خانه تاریخی است سبب می‌شود که مالکان خانه‌های تاریخی بسیار زودتر از مالکان بناهایی که فاقد ارزش تاریخی هستند به سراغ طرح‌های شهرداری و تخریب و تغییر کاربری بروند.
 
 
به‌گفته سپنتا، موضوع بافت فرسوده در اصفهان تبدیل به دستاویزی برای مالکان آثار تاریخی شده که در پوشش آثار فرسوده خانه‌ها و بافت‌های تاریخی را تخریب می‌کنند.
 
این درحالی است که به‌دلیل پراکندگی بناهای تاریخی در دل بافت فرسوده ضرورت دارد نوسازی‌ها با وسواس و دقت خاصی صورت بگیرد تا آسیبی به بافت تاریخی وارد نشود.
 
شرایط در بافت تاریخی اصفهان به‌گونه‌ای است که نه‌تنها هیچ برنامه کلانی برای حمایت و حفاظت از بافت وجود ندارد که شهرسازی نیز هیچ ضوابط مشخصی برای ساخت و سازهای شهری ندارد. شهر می‌خواهد به سمت نو شدن برود اما وجود چنین مشکلاتی سبب شده که توسعه‌ در شهرهای تاریخی بیشتر جنبه ناپایدار پیدا کند تا توسعه پایدار.
 
سپنتا می‌گوید: در وهله اول لازم است محدوده بافت فرسوده مشخص شود. در واقع بعد از این مرحله است که می‌توان تعریف کرد که چه درصدی از این محدوده فرسوده و تا چه تعداد آثار تاریخی در آن وجود دارد. با مشخص کردن عرصه و حریم بناها و اعمال ضوابط برای نوسازی‌هایی که قرار است در بافت انجام ‌گیرد می‌توان تاحدودی کمک کرد که آثار تاریخی تحت شعاع فعالیت‌های نوسازی شهری قرار نگیرند.

• < قبلی
• بعدی >