یادمان
لالهزار هر روز بدتر از دیروز - نقاشیهای خانه پیرنیا دزدیده و جایش کاهگل گرفته شد
- يادمان
- زیر مجموعه: ديدهبان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- جمعه, 17 خرداد 1392 10:31
- آخرین به روز رسانی در جمعه, 17 خرداد 1392 10:31
- نمایش از جمعه, 17 خرداد 1392 10:31
- بازدید: 5726
نقاشیهای گچبری خانه پیرنیا، همه از جا کنده شده و جایش را کاهگل مالیدند. خانهای که سالهاست پلاک مجاور عمارت اصلی است اما هرگز مورد مهر مسئولان میراث فرهنگی و شهرداری قرار نگرفته است. این عمارت که واجد ارزشهای تاریخی است، به تازگی به انبارداری فروخته شده که پنجرههای فلزی آن را بسته و هر چه خواسته بر سر خانه آورده است.
تسوق ماست اند هاربر السعودية أونلاين مع تخفيضات 25 - charles barkley nike shoes for sale cheap jordan , نمشي - 75% | Basketball - Sports shoes , DialadogwashShops - Jordan max Aura 2 CK6636 041 Black/White/University Blue - nike sb dunk high premium stars shoes 2016 - Footwear NIKE - Humanity's shoes
خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- لالهزار هر روز بدتر از دیروز میشود. هنوز داغ خانه اتحادیه ( معروف به دایی جان ناپلئون)، گراند هتل و بیش از 10 سینما و تئاتر متروک شده تازه است که این بار بلا بر سر خانه پیرنیا فرود میآید.
خانه پلاک مجاور خانه اصلی پیرنیا که به گفته کارشناسان میراث فرهنگی در ابتدا جزو عمارت اصلی به شمار میرفته است. سالهاست متروک و مخروبه شده است اما تا چندی پیش هم امکان داشت که از پشت میلههای فلزی پنجره دیوارهایش که رو به کوچه بود، نقاشیهایی از شخصیتهای معروف را که با گچبریهای زیبا قاب گرفته شده بود را دید. اما حالا آن نقاشی ها همه از جا کنده شده اند. درختهای حیاط قطع و پنجرهها گل گرفته شدهاند.
مشاهدات خبرنگار chn نشان میدهد که خانه به طرز باورنکردنی رو به ویرانی است و تنها از سوراخ کوچکی که روی درش ایجاد شده، میتوان دید که ستونهایش در حال فرو ریزی است. چرا این خانه زیبا در قلب بافت تاریخی تهران باید بپوسد و فاسد شود؟ کمتر کسی پاسخ میدهد. این روزها حتی مسایل داخلی و سیاسی سازمان برای بسیاری حساس تر از آثار تاریخی شده است.
با این وجود بر اساس آنچه همسایهها میگویند، به تازگی این خانه به فردی انباردار اجاره دادهاند و قرار است به زودی تبدیل به انبار بزرگی در کوچه پیرنیا در لاله زار شود. خانهای که شواهد نشان میدهد زمانی برو و بیایی داشته و در شهر شهره بوده است.
شهرام شهریار، لیدر تور و دوستدار میراث فرهنگی یکی افرادی است که در باره این خانه تحقیق کرده و معتقد است که این خانه زمانی جزو پلاک خانه مشیرالدوله بوده که در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد. اما او هم نمی داند چرا این پلاک در فهرست در زمره آثار ملی قرار نگرفته است و چرا اکنون باید در چنین شرایط اسف انگیزی قرار بگیرد.
شهریار میگوید که نقاشیهای دیواری این خانه در تهران بینظیر بود و به تازگی تمام قابهای گچی دورتا دور دیوارهای خانه را از جا در آوردهاند.
افسوس که درختان این خانه که طی این سال ها مقاومت کردهاند هم به زودی به جرگه نقاشیهای گل گرفته شده خواهند پیوست
او به شدت معترض ادامه این روند در لالهزار تاریخی است. شرایطی که روز به روز بدتر میشود و تمام هویت این خیابان ناصری را زیر سوال میبرد.
این عمارت با ستونهای بزرگ پلاک مجاور عمارت مشیرالدوله یا همان منزل حسن پیرنیاست. عمارتی که به شماره پلاک 150 در خیابان لاله زار قرار دارد. این بنا در میانهٔ سده نوزدهم میلادی بنا شدهاست.
در این تصویر بخشهایی از خانه که تیغه کشیده شده و سیمانی شده اند، کاملا مشخص است. چه بلایی بر سر این عمارت آورده شده؟ بنایی که می توانست تبدیل به مرکز هنری شود
گفته میشود، عمارت مشیرالدوله به شماره 1899 به عنوان اثر ملی در سازمان میراث فرهنگی به ثبت رسیدهاست. حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله آثاری چون نخستین کتاب تاریخ ایران باستان، نخستین قانون مدون حقوق بین المللی به زبان فارسی و از همه مهم تر فرمان مشروطیت را در این خانه نبشته شدهاست.
کارشناسان میراث فرهنگی میگویند که مجموعهٔ منزل مسکونی مشیر الدوله شامل عمارت مسکونی و حیاطی فراخ میشد که سالها پس از مرگ مشیرالدوله بخشی از این حیاط _ که اکنون در حد فاصل عمارت اصلی و خیایان منوچهری قرار دارد _ از عمارت اصلی تفکیک شد و به عنوان مطب پسر مشیر الدوله مورد استفاده قرار گرفت و بعدها هم از سوی وراث به فروش رسید و بنای اصلی وقف دولت ایران شد که هم اکنون به مؤسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و طب مکمل اختصاص دارد.
این کوچه به نام مردی است که نخستین کتاب تاریخ باستان ایران را نوشت. او که پاسدار میراث پیش از خود بود، آیا باید از میراث اش این گونه نگهداری کرد؟
در اواخر سال 1385 و اوایل 1386 بحث دربارهٔ ساخت مجتمع تجاریای 4طبقه در حریم این عمارت بالا گرفت. گودبرداری برای ساخت و ساز این برج، مایهٔ ترکخوردن بخشی از دیوار و سقف عمارت شد. همچنین، بهگمان برخی از صاحبنظران بنای با ساخت این برج مسیر اصلی رفت و آمد به عمارت مسدود میشود. این اقدام با تلاش دوستداران میراث فرهنگی و رسانهها متوقف شد.
اکنون بیش از هر بلندمرتبهسازی، سایر عمارتهایی که زمانی جزو این عمارت بودند، از درون دارند، نابود میشوند و هیچ بعید نیست که به زودی برای همیشه از تاریخ مردم ایران پاک شوند.
عکس: بهنام صابر نعمتی