یادمان
وعده بزرگترین موزه دنیا، نمک بر زخم فراموشی موزه میدان مشق
- يادمان
- زیر مجموعه: ديده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- جمعه, 18 فروردين 1391 15:14
- آخرین به روز رسانی در جمعه, 18 فروردين 1391 15:26
- نمایش از جمعه, 18 فروردين 1391 15:14
- بازدید: 4168
خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- رییس جدید همراه با آمدنش به سازمان میراث فرهنگی دو وعده بزرگ می‌دهد، لغو روادید از 60 کشور و ساخت موزه‌ای، به بزرگی پنج موزه بزرگ دنیا. مهمتر از آن، دستور ریاست جمهوری برای اختصاص زمین برای ساخت این موزه است. خبری که بسیاری از دوستداران میراث را متعجب کرد. از سال 1382 تا کنون مصوبه‌ای در هیات وزیران برای گسترش موزه ملی در میدان مشق تصویب شده که هنوز محقق نشده است.ساماندهی وضعیت موزه‌های کشور از بزرگترین خواسته‌های دوستداران و فعالان حوزه میراث فرهنگی است. با این وجود، تنها آنچه طی سال‌های اخیر نصیب شده، وعده است. رییس جدید سازمان میراث فرهنگی در این شرایط می‌آید و به رسم بقیه مدیران این سازمان، وعده‌ای جدید می‌دهد. وعده‌ای که برای همه کارشناسان موزه‌داری تبدیل به سوالی بزرگ شده است.
به گزارش CHN ، سال 1382 مصوبه‌ای در هیات وزیران برای گسترش موزه ملی تصویب و قرار بر این شد که موزه ملی ساماندهی و تبدیل به الگویی برای همه موزه‌های ایران زمین شود. همچنین ساختمان های موجود در میدان مشق به عنوان فضای موزه‌ای در بافت تاریخی احیا و در اختیار سه موزه بزرگ (موزه ملی ، موزه ملک و ارتباطات) قرار داده شود. اکنون از آن زمان 10 سال می‌گذرد، اما تا کنون حتی قدم کوچکی برای محقق شدن این طرح برداشته نشده است.
«رضا دبیری نژاد»، مدیر کتابخانه و موزه ملی ملک بر این باور است که مدیران سازمان میراث فرهنگی نخست باید از پتانسیل‌های موجود و داشتههای غنی که امروز در دست ماست ولی متاسفانه در حال ویرانی تدریجی است، استفاده کنند تا اینکه به سراغ ساخت موزه جدید بروند.
او با بیان اینکه 10 سال پیش مصوبه هیات وزیران مبنی بر گسترش موزه ملی ارایه اما هنوز اجرایی نشده است و هنوز این موزه نتوانسته به استانداردهایی برسد که تبدیل به موزه الگو شود، از ساخت موزه جدید تعجب می‌کند.
به گفته او، در رده بندی‌های موزه‌ای، موزه‌های تخصصی نیز موزه ملی به شمار می‌رود. اما وقتی گفته شده که قرار است موزه بزرگ ملی ساخته شود، به نظر می‌رسد که بدون یک نگاه کارکرد شناختی و موضوع شناختی جامع و صرفا با یک نگاه سازمانی به مقوله موزه نگاه شده است و همین امر یادآور این جمله معروف می‌شود که خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج . وقتی تعریف اول غلط باشد بقیه اقدامات نیز غلط می‌شود.
دبیری‌نژاد همچنین به این موضوع تاکید می‌کند که موزه های جامع بزرگ مربوط به دوره‌ای خاص با محصول تفکر سیاسی و اجتماعی آن دوره بوده که امروز با رشد جوامع نگاه به آن تغییر کرده است. امروز بیش از بزرگ بودن موزه‌ها، میزان و تاثیر اجتماعی آن مد نظر قرار می‌گیرد.
مدیر موزه ملک توجه به پتانسیل‌های موجود را در اولویت می‌داند و به CHN می‌گوید:« در حال حاضر، ما در شمال تهران، کاخ – موزه سعدآباد را داریم. واقعا سوال این است که چه فضایی بیشتر 110 هکتار برای ساخت موزه بزرگ لازم است؟ این مجموعه نزدیک به 18 موزه دارد که امروز حتی تعدادی از آن‌ها وضعیت مناسبی ندارند. وقتی برای پتانسیل‌های موجود برنامه ریزی نشود، خود به خود یک معضل جدید است.»
او اعتقاد دارد که یک ده آباد بهتر از صد شهر ویران است، اگر امروز از موزه ملی که داریم، موزه‌ای استاندارد و کامل بسازیم، بهتر از ساخت صدها موزه جدید است. اکنون چندین موزه نیمه کاره در کشور وجود دارد، مانند موزه منطقه خراسان ، موزه منطقه زاهدان که قطعا ساخت آن‌ها به هر اقدام دیگری ارجح است.
دبیری نژاد با طرح این سوال که چرا ایران با داشتن صدها بنای تاریخی، باید دوباره از صفر ساخت و ساز موزه جدید را شروع کند؟ ادامه می‌دهد:« موزه جواهرات بانک مرکزی 10 سال است که هنوز روی تپه‌های عباس آباد ساخته نشده، ما برای ساخت موزه جدید چقدر نیاز به زمان داریم؟ چقدر احتیاج به اعتبارات داریم. بهتر است که داشتههای خود استفاده کنیم. سال‌هاست که میدان بزرگ مشق با داشتن مصوبه احیا به حال خود رها شده. چرا باید وعده ساخت موزه جدید داد؟»
