سه شنبه, 29ام اسفند

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی زیست بوم می‌خواهم زنده بمانم

زیست بوم

می‌خواهم زنده بمانم

برگرفته از همشهري آنلاين

آیدا ابوترابی

دریاچه ارومیه این روز‌ها فریاد می‌‏کشد. مانند کسی که می‌‏خواهد زنده بماند، می‌‏خواهد همچنان خانه‏‌ای امن باشد و زندگی در آن جریان داشته باشد

 اما رنجور و بیمار شده است، آن قدر که دیگر حتی نای فریاد زدن هم ندارد. اما آخرین صدا‌هایش را هنوز می‌‏توان شنید؛ صدایی که می‌‏گوید: می‌‏خواهم زنده بمانم.

دریاچه ارومیه یکی از زیستگاه‏های مهم جانوری در کشورمان است که در گذشته به نام‏های مختلفی چون «کبودان» شهرت داشته، اما امروز آن را با نام شهری که در خودش جای داده، یعنی «ارومیه» می‌‏شناسند. اولین چیزی که با شنیدن نام این دریاچه به ذهن می‌‏رسد سفیدی و نمک است.دریاچه ارومیه شور‌ترین دریاچه ایران است که ویژگی‏‌های آن باعث شده در دنیا نیز شناخته شود. بالا بودن درصد شوری آب این دریاچه باعث شده که تنها گونه‏های خاصی از آبزیان بتوانند در آن زندگی کنند. در این دریاچه جزیره‏‌ها و تالاب‏هایی وجود دارند که در فصل‏های مختلف میزبان انواع پرندگان و جانوران می‌‏شوند.

اما اتفاق بسیار تلخی که برای این زیستگاه و جاذبه‏‌های طبیعی این منطقه افتاده این است که خشک‌سالی به آن هجوم آورده و باعث شده در معرض نابودی قرار بگیرد. ساختن سد‌ و ورود به حریم زندگی حیوانات، بهره‏برداری غیرقانونی آب، کاهش بارندگی‏‌ها و... از عواملی هستند که باعث شده‏اند این دریاچه در معرض نابودی قرار بگیرد.

حدود ۳۷ درصد تالاب‏‌های این دریاچه خشک شده‌اند و پیش‎بینی می‌‏شود بقیه تالاب‏‌ها نیز به زودی خشک شوند. البته مسئولان در حال پیگیری روش‏هایی هستند تا تخریب‏‌ها را کاهش دهند، اما خشک‌سالی به اندازه‏ای زیاد است که به نظر بسیاری از کار‌شناسان، نمی‌‏توان با سرعت آن مقابله کرد. خشک شدن این دریاچه علاوه بر این که خطر بروز طوفان‏‌های نمک را به همراه دارد، باعث شده بسیاری از زمین‏های اطراف به شوره‌‏زار تبدیل شوند.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه