جمعه, 23ام آذر

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی زیست بوم حذف کامل سرخی دریاچه ارومیه سالها طول می‌کشد

زیست بوم

حذف کامل سرخی دریاچه ارومیه سالها طول می‌کشد

برگرفته از خبرگزاری مهر

 

موسسه تحقیقات شیلات ایران با اعلام دلایل تغییر رنگ دریاچه ارومیه، اعلام کرد سرخی این دریاچه با کاهش دمای آب ، شروع وزش بادهای منطقه‌ای و کاهش شدت و زمان تابش نور خورشید و افزایش آبهای ورودی به تدریج در سالهای آینده حذف می‌شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه تحقیقات شیلات ایران در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که این سرخی دریاچه از 2 ماه پیش آغاز شده و در سالهای قبل نیز با شدت کمتری دیده شده بود.

بنابراعلام این موسسه، وضعیت اکولوژی فعلی دریاچه ارومیه منجر به ایجاد وضعیت اشباعیت شوری (330 گرم در لیتر نمک) و تابش شدید نوری ناشی از کاهش شدید ارتفاع آب ( بویژه در مناطق ساحلی ) در کنار سفید شدگی آب دریاچه به علت رسوبات نمک  باعث ایجاد پدیده گلخانه‌ا‌ی شده است.

گزارش موسسه تحقیقات شیلات ایران نشان می دهد عدم ورود آبهای شیرین ، کاهش شدید اکسیژن را به دنبال  داشته است. در چینن شرایطی اکولوژیکی از دو گونه جلبکهای "دوتالیلاپریدیس" و "دونالیلاسالینا" ، گونه دوم به دلیل شرایط فوق گسترش پیدا کرده و بر دریاچه حاکم می شود که دلیل علمی آن امکان تبدیل املاح دریاچه به املاح نیترایت است چرا که  قدرت جذب و استفاده گونه جلبک " دونالیلاسالینا" از املاح آمونیاکی بیشتر از گونه اولی است.

در چینین شرایطی برای ایجاد شرایط  "آداپتاسیون " زیستی ایجاد ماده بتاکاروتن بیشتر در آن زمینه تغییر رنگ و پیدایش سرخی دریاچه را فراهم می کند . این جلبک به عنوان غذای " آتمیا " محسوب می شود.

موسسه تحقیقات شیلات ایران اشباعیت شوری آب دریاچه  را از دیگر دلایل سرخی دریاچه اعلام کرده است به طوریکه شرایط مساعد برای رشد و تکثیر گروهی از باکترهای "هالوفیت "ها از گروه "هولوباکتریوم "ها و "هولوکوس" می شود که این باکتریها داری رنگ ریزه های " باکترورودوپسین" هستند که به آنها امکان استفاده از انرژی نورانی خورشید را به صورت بی‌هوازی و در محیط های با کمبود اکسیژن بالا می دهد. این رنگ ریزه ها به رنگ زرشکی بوده و آب دریاچه  بویژه در سواحل را که دارای تابش شدید نوری و نفوذ نوری است، به رنگ سرخ نشان می دهد.

همچنین کاهش شدید اکسیژن افزایش ، دمای آب دریاچه و شوری اشباع همگی موجب عدم تبدیل ترکیبات امونیوم از تجزیه مواد آلی ورودی به دریاچه به ذخایر نیتراتی آن شده و در نتیجه تولیدات اولیه آن موجب افزایش فعالیت شیمیوتروفها به جای فتوستنتز کننده ها و در نتیجه باعث تولید بیشتر این باکتری ها در دریاچه می شود.

بنابراعلام این موسسه، چنین تغییراتی در دریاچه های شور جهانی از جمله  گریت سالت آمریکا ( post,1980) و دریاچه یوتا( stephen, 1990)  و بحرالمیت در اردن دیده شده است.
 

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه