زیست بوم
تالاب‌های داخلی منشا ایجاد گرد و غبار شده‌اند - بحران گرد و غبار، نتیجه خشک شدن تالاب های گندمان و سولگان
- زيست بوم
- نمایش از سه شنبه, 06 تیر 1391 05:58
- بازدید: 5781
مشاهده‌ها حاکی از آن است که خشکی تالاب های استان چهارمحال و بختیاری که در نتیجه مستقیم مدیریت نادرست آن ها در این منطقه پدید آمده، این تالاب ها را به کانون های گرد و غبار داخلی بدل کرده است.
Air Jordan 1 Blue Chill Womens CD0461 401 Release Date 4 | 811006 - Jordan XXX Black Cat - nike air max griffey 360 low - 010
خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه محیط زیست- در حالی که مدت های طولانی است مسووولان سازمان محیط زیست و سازمان جنگل ها کم کاری ها در زمینه مدیریت ریزگردها را منشا خارجی آن ها عنوان می کنند و به نوعی از بار مسوولیت مدیریت این معضل شانه خالی می کنند، به تازگی تالاب های داخلی به خصوص گندمان و سولگان در منطقه بروجن، نیز به منشا گرد و غبار مبدل شده اند. کارشناسان معتقدند این اتفاق در نتیجه سوئ مدیریت حاکم بر این تالاب ها ایجاد شده است. این در حالی است که به نظر نمی رسد مسوولان برنامه ای برای پیشگیری از بحرانی داخلی در زمینه ریزگردها داشته باشند.
بررسی های کارشناسی حکایت از آن دارد که در استان چهارمحال و بختیاری بیش از 80 درصد تالاب گندمان و نیز بیش از 60 درصد تالاب سولگان خشک شده و این مناطق را به منشا گرد و غبار داخلی بدل کرده اند. مردم محلی در اطراف این تالاب ها نیز مشکلات ایجاد شده ناشی از وجود گرد و غبار در هوا را تایید می کنند، به علاوه این که این شهرستان بارها و بارها بابت ذرات معلق در شرایط بحرانی قرار گرفته است.
«هومان خاکپور»، کارشناس منابع طبیعی و مدیر تارنگار دیده بان طبیعت بختیاری در گفت و گو با CHN با بیان این مطلب گفت :«با وجودی که استان چهارمحال و بختیاری یکی از پرآب ترین استانهای ایران است، اما از آن جا که این استان از اقلیم بسیار متنوعی برخوردار است، شهرستان بروجن با متوسط بارش 250 میلی متر در سال یکی از مناطق خشک در آن به حساب می آید.» میانگین بارش در استان چهارمحال و بختیاری، 1800 میلی متر است.
به گفته او، اما یکی از مهم ترین ویژگی های شهرستان بروجن که موجب ایجاد تنوع زیستی بالا با وجود خشکی زیاد در این شهرستان شده، وجود تالاب های زنجیره ای گندمان، چغاخور، علی آباد و سولگان بوده است. این در حالی است که با خشک شدن بخش عمده ای از این تالاب های چهارگانه، بروجن یکی از مناطقی است که به طور مستقیم در معرض گرد و غبار این کانون ها قرار دارد.
خاکپور در مورد تاثیری که تالاب ها بر اقلیم یک منطقه می گذارند، گفت: «تحقیقات نشان داده است که هر هکتار تالاب بیش از 10 برابر یک هکتار جنگل کارکرد اکولوژیکی دارد. بر این اساس طبیعی است که خشک شدن آن ها بر اقلیم اطراف به شدت تاثیر بگذارد.»
اما در جایی که مسوولان کماکان از محدودیت برای مدیریت ریزگردهای عربی صحبت می کنند، عملکرد آن ها در مدیریت گرد و غبار با منشا داخلی به هیچ وجه مطلوب نیست و در واقع این عملکرد به خشکی تالاب ها و ایجاد کانون های گرد و غبار انجامیده است.
خاکپور معتقد است که سوئ مدیریت موجب ایجاد بحران گرد و غبار در شهرستان بروجن شده است، با این توضیح که: «با وجودی که مسوولان استان برای رهایی از مسوولیت، اذعان می کنند که خشکسالی دلیل ایجاد کانون های گرد و غبار در منطقه است اما شواهد حاکی از آن است که عامل اصلی خشکسالی نیست و تنها مدیریت و دیدگاه ها در مورد تالاب موجب ایجاد این بحران است.»
به گفته او، مهم ترین تهدید تالاب ها، کشاورزی در مناطق حاشیه ای تالاب ها است اما به نظر می رسد مسوولان به جای آن که نگران از دست رفتن تالاب ها بابت کشاورزی باشند، راه را برای استفاده کشاورزی از تالاب ها باز می کنند. یکی از مثال های بارز در این زمینه، مصوبه مجلس است که دولت را موظف کرد به همه چاه های مجاز و غیرمجازی که تا قبل از سال 85 حفر شده اند، مجوز داده شود. این چاه ها با تحلیل بردن سفره های آب زیرزمینی زمینه خشک شدن تالاب ها را مهیا می کنند.
