زیست بوم
نوبت به «کویرخواری» رسید!
- زيست بوم
- نمایش از شنبه, 21 شهریور 1394 10:59
مدعی این اراضی کویری، بلوک‌های سیمانی را که اصلا هیچ سنخیتی با ساختار بومی منطقه ندارد، دقیقا از زیر تیرهای برق عبور داده، به همین دلیل تنها شاکی آن، اداره برق بوده که ظاهرا آن هم اعلام کرده اگر تیرها را جابه‌جا کند، شکایتش را پس می‌گیرد!
زمین‌خواری دیگر منحصر به جنگل نیست. حتی منحصر به زمین صاف و هموار هم نیست، اصلا منحصر به زمین هم نیست. جنگل خواری، دریا خواری و حالا هم کویر خواری در اصفهان! این در حالی است که هنوز در هیچ قانونی فعالیتی به نام زمین‌خواری، مورد جرم‌انگاری قرار نگرفته است.
به گزارش تابناک به نقل از آرمان، حدود سه کیلومتری روستای «مصر» در کویر مرکزی، آبادی کوچکی قرار دارد که میان ماسه‌بادی‌ها و رمل‌ها محصور شده است. «فرحزاد» آخرین محل مسکونی کویر در بخش خور و بیابانک اصفهان است که زمانی تنها دو خانوار در آن ساکن بودند و بعد یک هتل به آن اضافه شد و حالا هم بخشی از زمین‌های آن، مدعی جدید پیدا کرده است.
تنها شاکی اداره برق است
اوایل اسفندماه سال گذشته یکی از اهالی بومی نسبت به سد معبر و کشیدن دیواری در محوطه آبادی فرحزاد اقدام کرد و مدعی چند صد متر زمین شد. دادستان، فرماندار و مسئولان شهرستان خور و بیابانک بعد از پیگیری‌های زیاد معدود ساکنان بومی، به فرحزاد آمدند و به این فرد که از ساکنان فرحزاد است، تذکر شفاهی دادند و محوطه بلوک‌بندی شده را نیز پلمب کردند. حسین طباطبایی که یکی از اهالی فرحزاد است و همراه خانواده‌اش یک اقامتگاه بوم‌گردی را در این آبادی کوچک اداره می‌کند، می‌گوید: این شخص بعد از رفتن مسئولان، کار را بی‌وقفه ادامه داد. حالا 6 ماه از آن اخطارهای شفاهی می‌گذرد ولی در مقابل این نقض قانون، عکس‌العملی جدی نشان داده نشده و بلوک‌ها به دیوار سیمانی تبدیل شده است. مدعی این اراضی کویری، بلوک‌های سیمانی را که اصلا هیچ سنخیتی با ساختار بومی منطقه ندارد، دقیقا از زیر تیرهای برق عبور داده، به همین دلیل تنها شاکی آن، اداره برق بوده که ظاهرا آن هم اعلام کرده اگر تیرها را جابه‌جا کند، شکایتش را پس می‌گیرد! همچنین قرار بوده مدعی زمین، مسیر لوله‌های آب را تغییر دهد تا رأی اداره ثبت اسناد خور و بیابانک را بگیرد. این توضیحات را اهالی بومی آبادی فرحزاد داده‌اند.
شاکی خصوصی ندارد
شاکیان محلی این کویرخواری که سبب سد معبر در ورودی روستا شده است، می‌گویند: دادستان خور و بیابانک گفته است که این پرونده، شاکی خصوصی ندارد و تنها شاکی آن، اداره برق بوده که ظاهرا آن هم فعلا رضایت داده است و اگر شخصی شکایت دارد باید مدرکی در اثبات مالکیت این اراضی بدهد؛ در غیر این‌صورت شورای بخش مرکزی شهرستان باید پیگیر حقوق عمومی روستا باشد که تا به حال اقدامی نشده است. اکنون خبر رسیده که اداره ثبت اسناد خور و بیابانک، درخواست سند زمین عمومی را به نفع مدعی اعلام کرده که اگر شکایتی وجود نداشته باشد، سند زمین به نام این شخص صادر می‌شود! فرحزاد هنوز یک دهه نیست که روستای گردشگری و پاتوق کویرنوردها شده اما در این مدت، جریان گردشگری، روستایی را که زمانی 12 خانه ویران و تنها دو خانوار ساکن داشت، با مهاجرت معکوس روبه‌رو کرده؛ به طوری که حتی صاحب یک هتل هم شده که البته ساختاری نامتعارف با بوم منطقه دارد. به گزارش ایسنا، همین گرایش‌ها و البته ادعاهای جدید برای مالکیت زمین‌های کویری و خانه‌های ویران رها شده در چند سال اخیر آن هم در شرایطی که روستا، محل گذر گردشگران خارجی شده، می‌طلبد نظارت جدی‌تری روی ساخت و سازهای این منطقه صورت گیرد تا در آینده این کویرخواری‌ها و ساختارشکنی‌ها به پرونده‌های سنگین بی‌جواب تبدیل نشود.
زمین‌خواری جلوه‌ای از کلاهبرداری است
زمین خواری اصطلاحی است که چند سال اخیر به علت سوءاستفاده‌های مختلف و کثرت کلاهبرداری‌ها در املاک و اراضی رواج یافته است در حالی که در قوانین عنوان خاصی تحت نام زمین‌خواری وجود ندارد. زمین‌خواری از جلوه‌های کلاهبرداری محسوب شده و مجرم بر اساس قانون به مجازات جرم کلاهبرداری محکوم می‌شود ( عده‌ای نیز زمین خواری را مشمول ماده 690 قانون مجازات اسلامی می‌دانند). یکی دیگر از قوانین در مبارزه با امر زمین‌خواری، قانون ثبت مصوب سال 1310 است و با افرادی که مال دیگری را به طور تصنعی مال خود معرفی کرده و برای آن سند دریافت می‌کنند، برخورد می‌شود. به رغم تمام غوغاهای فراوانی که درباره زمین‌خواری صورت می‌گیرد هیچ‌گاه این فعالیت به صورت مشخص تعریف نشده و در هیچ قانونی فعالیتی به نام زمین‌خواری، مورد جرم‌انگاری قرار نگرفته است. به نظر می‌رسد باید از مسئولین امر این سوال را به صورت جدی پرسید که منظور شما از زمین‌خواری چیست؟نکته مهم و اساسی دیگر در بحث زمین خواری مبحث امنیت است. به این مفهوم که در هرجامعه‌ای امنیت اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، بهداشتی، غذایی، شغلی و. . . مهم است اما نباید از امنیت حفاظت از مراتع، زمین و دارایی‌های ملی طبیعی کشور‌ها غافل شد.
