زیست بوم

صدآفرین بر مقام محلی

برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 64، سال نهم، آذر و دی 1389، رویه 6

باغ گیاه‌شناسی نوشهر، مهم‌ترین پایگاه گیاه‌شناسی کشور به حساب می‌آید. این باغ به دستور یکی از مقام‌های محلی (اداره کل بنادر و کشی‌رانی استان مازندران)، به بهانه‌ی اتصال جاده‌ی کمربندی به بندر نوشهر، مورد تخریب قرار گرفت.) بر پایه‌ی آگاهی‌های به دست آمده، بیش از پنج هکتار از پهنه‌ی 37 هکتاری این باغ به گونه‌ی کامل تخریب شده و هزاران نهال و گونه‌های بی‌همتای درخت، از میان برده شده‌اند.
وزیر جهاد کشاورزی، به دنبال این اقدام زشت «مقام محلی» در نامه‌ای به وزیر کشور، نوشت:
با توجه به این‌که باغ مذکور یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های ملی و از قدیمی‌ترین ایستگاه‌های تحقیقاتی متعلق به سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به شمار می‌رود که در زمره آثار ملی به شماره 17795 ثبت شده و دارای سند ملکی است، هرگونه دخل و تصرف در آن باعث از بین رفتن بسیاری از گونه‌های نادر گیاهی و واردآمدن خسارت به یکی از ارزشمندترین سرمایه‌های ملی و بین‌المللی می‌شود. خواهشمند است دستور فرمایید به منظور پی‌گیری موضوع و جلوگیری از اقدامات غیرقابل قبول و ممانعت از تخریب این اثر بی‌بدیل اقدام عاجل صورت پذیرد.

از سوی دیگر، در پی تخریب باغ گیاه‌شناسی کشور که از آن به عنوان تخریب بی‌سابقه در تاریخ منابع طبیعی کشور یاد می‌شود، بیش از 120 عضو هیات علمی دانشگاه‌های کشاورزی و منابع طبیعی سراسر کشور، نیز مؤسسات متعدد تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی در بیانیه‌های جداگانه خواستار توقف این عملیات غیرقابل قبول و مجازات صادرکنندگان دستور یورش به باغ گیاه‌شناسی نوشهر شده‌اند.

پرسش اساسی این‌جاست که یک کارمند دست چندم دولت یا دستگاه‌‌های وابسته به دولت، با کدام پشت‌گرمی به خود اجازه می‌دهد که دست به یک چنین کار زشتی بزند که در حقیقت باید از آن به عنوان «جنایت علیه کشور»، نام برد؟

افزونی این اخبار در رسانه‌ها، باعث می‌گردد که رفته‌رفته از حساسیت اجتماع نسبت به این کارهای زشت کاسته شود و در نتیجه، «مقام‌های محلی» یا پایین‌تر از آن‌ها و یا بالاتر از آنان، در تخریب زیست بوم ایرانیان، جدی‌تر و لجام‌گسیخته‌تر گردند.

بریدن درختان کهن‌سال، به بهانه‌ی جلوگیری از «خرافه‌پرستی»، کشیدن جاده، ساخت و ساز و...، نابود کردن جنگل‌ها، مرغزارها (مراتع) و تخریب باغ‌‌ها با خشکاندن درختان آن‌ها با ریختن مواد شیمیایی در پای درخت‌ها و...، از نمونه‌های آشکار، تخریب زیست بوم مردم و ملت ایران است. اما در این موارد که گه‌گاه، کار به روزنامه‌ها و حتا صدا و سیما می‌رسد، هیچ واکنشی از سوی مقام‌های مسئول، دادستان و دستگاه قضایی، به عمل نمی‌آید. البته در این صورت واضح است که یک کارمند دست‌چندم دولت یا شرکت‌های دولتی هم به خود جرات دهد که دستور تخریب «باغ گیاه‌شناسی نوشهر» را صادر کند: با اطمینان این که این عمل زشت وی، پی‌گردی در بر نخواهد داشت.

با گفتن صدآفرین به مقام محلی شهر نوشهر، بد نیست به کسانی که بر پایه‌ی فهرست ناقص زیر، باعث نابودی بخشی از زیست بوم میهن ما شده‌‌اند، خسته نباشید و صدآفرین بگوییم:

* تالاب میانکاله، در خطر نابودی کامل قرار دارد.
* مدیرکل محیط زیست استان مرکزی هشدار داد[که] بهره‌برداری بیش‌تر از منابع معدنی سولفات سدیم، تالاب میقان را در خطر نابودی کامل قرار داده است.
* زنگ خطر نابودی تالاب کیاکلایه شهرستان لنگرود، به صدا در آمد.
* مدیرکل محیط زیست استان گیلان گفت: 14 گونه از پرندگان تالاب انزلی... در خطر نابودی کامل قرار دارند.
* مدیرکل دفتر امور منابع جنگلی سازمان جنگل‌ها و مراتع، از خطر انقراض سه‌گونه از گیاهان دارویی به دلیل رشد روزافزون برداشت و قاچاق به خارج [از کشور] خبر داد.
* تالاب زیبای یادگارلو در شهرستان نقده، به دلیل عبور دادن جاده از میان آن،‌ در معرض نابودی است.
* تالاب مهارلوی شیراز با ورود فاضلاب این شهر به آن، در خطر نابودی کامل قرار گرفت.
* تالاب زیبای قوری‌گل تبریز، در خطر دفن زیر زباله‌هاست.
* ایران، رده‌ی دوم تالاب‌های تخریب شده در جهان را دارا می‌باشد.
* سرپرست منابع طبیعی استان گیلان گفت: با نابودی جنگل‌ها، زندگی مردم این خطه، به خطر می‌افتد. گیلان بدون جنگل، غیرقابل تصور است.
* دریاچه‌ی هامون و ارومیه، در معرض نابودی قرار گرفته‌‌اند.
* سرپرست اداره محیط زیست دماوند گفت:‌ به ازای هر هزار تن برداشت پوکه از کانسارهای دماوند، 200 هکتار از زمین‌های طبیعی منطقه، نابود می‌شود.

(منبع‌ها: همشهری آن‌لاین/ ایسکانیوز/ خبرگزاری شهر/ جام‌جم آن‌لاین/ روزنامه همشهری/ خبرگزاری مهر)

• < قبلی
• بعدی >