ایران‌بوم

درست 40 سال پیش بود که مزدوری ایتالیایی، از سوی انگلستان به دیده‌بانی همه‌پرسی برگزار شده برای جدایی استان چهاردهم ایران از آغوش میهن، گماشته شد؛ و آنچه را که استعمار پیر به او واگذارده بود، چه نیکو به انجام رسانید و پارۀ تن ایران را از آن جدا نمود.
بیش از یک و نیم هزارۀ پیش، «شاپور دوم ساسانی- شاهنشاه ایران» آنگاه که به رای مهستان و در نوجوانی تاج شاهی بر سر نهاد، چنین فرمان داد تا ناوگان دریایی ایران، در فروکرانه‌های دریای پارس (خلیج همیشگی فارس) لنگر انداخته و تازیانی را که پس از مرگ آذرنرسی- شاه ایران، در اَحساء و بحرین کرانه‌ای فرود آمده بودند، گوش‌تابی سخت دهند. این کار انجام شد و آن سرزمین‌ها بار دیگر زیر فرمان شاهنشاهی ایران در آمد. آن سرزمین‌ها، همانا آبخُست (جزیره) بحرین و نیز کرانه‌های باختری آن بود، که درست همین بخش‌های نفت‌خیز امروزین عربستان سعودی است!!
استعمار پیر، نخست دست بر روی احساء و بحرین کرانه‌ای گذارد و این سرزمین‌ها را در همین دو سدۀ پیش از ایران ربود، سپس نیز با آن همه‌پرسیِ دروغین و از پیش‌ساخته، استان چهاردهم ایران (بحرین) را از آن جدا کرد. پیداست چنانچه انگلیس این بخش‌ها را از خاک ایران جدا نکرده و نفت آن به داد تازیان نمی‌رسید، ایشان هنوز هم به دنبال ملخ‌ها در بیابان نفود سرگردان بودند.
مردمان سرزمین‌های - اشغالی- شرق خاک امروزین پادشاهی سعودی (احساء و بحرین کرانه‌ای- شهر قطیف و ...) و نیز خود مردم جزیرۀ بحرین، ایرانی‌تبار و شیعه هستند. اما این سرزمین‌های ایرانی و مردمان ایرانی‌تبارش، هم‌اکنون زیر فرمان ستمگرانۀ تازیانی هستند که به کمک انگلیس و با پشتیبانی‌های کنونی آمریکا به این سرزمین‌ها دست یافته‌اند.
اگر یک روز هم از هزارۀ ایرانی پیش رو بر جای مانده باشد، این سرزمین‌ها به آغوش میهن بازخواهند گشت. خواهیم دید ...