سه شنبه, 29ام اسفند

شما اینجا هستید: رویه نخست شنیداری و دیداری شنیداری تختِ جمشید (پارسه) - سرودهٔ بانو هما ارژنگی

شنیداری

تختِ جمشید (پارسه) - سرودهٔ بانو هما ارژنگی

فایل شنیداری شعر تختِ جمشید (پارسه) با صدای شاعر را از این نشانی دریافت کنید.

 


ای تختِ سرفراز که سرسوده ای به ناز
بر سینهء ستبر وشکیبای کوهسار،

ای قصه گوی پیر که بنهفته ای به دل
صد ها نشان ز شوکتِ دیرین به یادگار،

 ای جشنگاهِ مهر که تا آسمان به پاست
شاهینِ بخت و فرِ همای تو پایدار،

بنگر چگونه با همه جان و هستی ام
بر خاکِ پاکِ پر گهرت بوسه می زنم
چون پیچکی ، به گردِ بلندای هر ستون
تاری ز مهرِ سینه بی تاب می تنم !  
   
******
ای یادگارِ اوج و شکوهِ گذشته ها،
ای شاهکارِ دانش و فرهنگِ دیر پا،
آن دور های دور،
آن روز ها که سینهء خونینِ این زمین،
در چنگِ خشم و پنجه بیداد می شکست،
دروازه ات که درگه مهر است و سروری،
چون روزنی به بارگهِ داد و یاوری،
بر روی مردمان،
از هر تبار و کیش، با هر زبان و رنگ،
باز و گشاده بود
وان تختگاهِ جم،
آن جا که برگزیدهء مردان روزگار
از هر نژاد و دین، با مهر و همدلی
دور از دروغ و کین،
بر داد گر شهنشهِ یاری گرِ زمین
می خواند آفرین،
چونان نگین به بامِ هنر ایستاده بود.
ای تختِ جم نشان،        
هر سو که رو کنم،
گنجینه ای ز دانش و فرآیدم به پیش
گویی که هورمزد،
خاکِ تو را ز کانِ هنر آفریده است
شاهینِ شیر پیکرِ بنشسته بر فراز،
فرخ نشانه ای ز شکوه و توانگری ست
در هر ستونِ بر شده بر پهنه سپهر،
پیدا تلاش و دانشِ مردانِ گوهری ست
وان نقش های مانده ز دوران به یادگار،
زیبا نمادِ رامش و پیمان و یاوری ست
ای بارگاهِ مهر و هنر، ای شکسته پر،
با آن که دشمنانه به کین ات گداختند،
وز پیکرِ ستبرِ تو ویرانه ساختند،
با آنکه در شکستِ تو بس تیغ آختند،
چون گوهری به گنجِ هنر شاهواره ای
درِآسمانِ کشورِ جم ماه پاره ای

 ******
شاهنشهانِ تو،
آن رهروانِ راستی و مهر و مردمی،
آنان که با یگانه دانا ، اهورمزد
در هر زمانه یار ترین یار بوده اند،
بر این نگاره های ماندنی و سنگ های سخت،
با خامه امید،
زیبا ترین سرودِ* جهان را سروده اند.
باشد که این سرود، خروشنده همچو رود،
بر دشتِ خشک و تشنه میهن روان شود
باشد که طفلِ گمشدهء شادی و امید
با خنده و ترانه آزادگی به لب،
شادان در آید از ره و این خاکِ غمزده،
جانی دوباره یابد و ایران جوان شود.


**سرود: داریوش شاه گوید   این کشورِ پارس که اهورامزدایم به من سپرد، زیبا و نیک مردم است.
باشد که اهورامزدا ان را از خشکسالی و دروغ و دشمن  بپایاد.
من این را به نماز خواسته ام.
و....
خدای بزرگ است اهورا مزدا که این زمین را آفرید، که آسمان را آفرید، که مردم را آفرید، که شادی را برای مردم آفرید.


 ایدون باد          هما ارژنگی      چهاردهم شهریور هزار و سیسد و نود و هفت

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه