خبر
کتاب جشن سده منتشر شد
- خبر
- نمایش از سه شنبه, 12 اسفند 1393 08:25
- Super User
- بازدید: 5315
كتاب جشن سده با مقاله‌های استادان ابراهیم پورداوود، احمد افشار شیرازی، اوانس حق نظریان، محمد دبیر سیاقی، منوچهر ستوده، صفا، هانری كربن، مكری، مشكور، محمد معین، مقربی و با مقدمه دكتر محمد جعفر یاحقی و با کوشش محمدرضا توسلی در 152 صفحه منتشر شد.
75% - تسوق أونلاين في السعودية مع خصم 25 , أحذية ازياء رياضية الجري للرجال , adidas copa mundials in color today schedule 2016 , نمشي | WS327KA - Buy now New Balance 327 SEASONAL CLASSIC - adidas edge lux 120111741 black edition release
دکتر محمد جعفر یاحقی
مدیر فرهنگسرای فردوسی
زهوشنگ ماند این سده یادگار
جوانترها حق دارند به ماپشت کنند، خود کرده را درمان نیست؛ مگر ما از پدرانمان فاصله نگرفته و به آنها پشت نکرده‌ایم؟ مگر ما لباس و خوراک و سنتهای زندگی نیاکانمان را به کناری ننهاده و چیزهای دیگری را به‌جای آن بر نگزیده‌ایم؟ بریدن و پشت‌کردن همه‌اش این نیست که به کسی ناسزا بگوییم. وقتی از سنتهای آنها پا‌کنارمی‌کشیم وقتی فراموش می‌کنیم که آنها به چه چیزهایی دل‌خوش و از چه چیزهایی ناخرسند بوده‌اند، این خود نمونهٔ آشکار پشت‌کردن است. آنها دروغ و ناراستی و بیماری را اهریمنی می‌دانستند و از آن بشدت می‌پرهیزیدند، آنها شادی را دوست میداشتند و اندوه را در
سپاه اهریمن می-دیدند، آنها روشنی را گرامی میداشتند و از تاریکی و سیاهی و مرض بیزار بودند، داد و دوستی را برای همگان می‌خواستند و از دشمنی و کینه‌وری دوری می‌جستند؛ و امروز ما با بسیاری از این خوی‌های اهریمنی به‌آسانی کنار می‌آییم که بماند، آنها را اهورائی و آسمانی نیز می پنداریم.
جشن‌ها و نیایش‌ها، شادی‌ها و خوشدلی‌ها؛ به‌ویژه آنها که بر بنیاد همدلی و مهربانی استوار بود،همه به‌روشی نیکو برپا داشته می‌شد و مردمان این سرزمین خود را و مهربانی‌های یکدیگر را در آیینهٔ آن می‌دیدند بنا براین از هرفرصتی برای یادآوری نیکی‌ها و خوش‌آمدها و خوش‌آمده‌ها سود می‌بردند و به هر بهانه‌ای بهای خوی‌های همگانی و دستاوردهای گرانِ زندگی‌خیز را فزونتر می‌کردند.
بیشترینهٔ سنتهای پیشینیان ما و آز آن جمله همهٔ جشن‌ها و آئین‌های ملّی مبنایی نیایشی و اهورایی داشته است. ما این جشن‌های نیایشی را فراموش‌کرده یا به سایه‌ای و سیاهه‌ای از آن بسنده کرده ایم. فراموش کردن این زیبایی‌ها یعنی از یادبردن خویشتنِ خویش، یعنی برگهٔ هویت و شناسنامهٔ خود را با دست خود در آتش انداختن؛ یعنی از یادبردن آنکه پدران ما که بودند، چگونه می زیستند و زندگی را چطور می‌دیدند و به چه چیزهایی دلگرم میداشتند. همهٔ سرفرازی‌هایی که ما را در درازای تاریخ سرپا نگه داشته وایرانی بودنمان را به جهانیان نشان داده به همین آئین‌ها و زیبائی‌های آن بازبسته است. ایرانی بودن یعنی تاریخ داشتن، یعنی با زندگی کنارآمدن و بر همهٔ ناراستی‌ها و ناروایی‌ها چیرگی یافتن؛ این کجایش ناخوب و نادلپذیر وکنارگذاشتنی‌است؟
سده یادگار فیروزی‌ها و سربلندی‌های فرهنگ ایرانی و رگهٔ اصلی هویت آریائی ما بوده‌است. شاهنامه(1/30) می گوید که این جشن به یادگار پیدایی آتش در دوران سرد زندگی آغازین بشر برپاداشته شده است. هوشنگ پس از آنکه در یک رویداد خوش به آتش دست پیداکرد،
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد سده نام آن جشن فرخنده کرد
زهوشنگ ماند این سده یادگار بسی باد چون او دگر شهریار
كتاب جشن سده با مقاله‌های استادان ابراهیم پورداوود، احمد افشار شیرازی، اوانس حق نظریان، محمد دبیر سیاقی، منوچهر ستوده، صفا، هانری كربن، مكری، مشكور، محمد معین، مقربی و با مقدمه دكتر محمد جعفر یاحقی و با کوشش محمدرضا توسلی در 152 صفحه منتشر شد.
جشن سده
مقدمه دكتر محمد جعفر یاحقی
با کوشش محمدرضا توسلی
152 صفحه
8000 تومان نشر بلور
