چهارشنبه, 21ام آذر

شما اینجا هستید: رویه نخست یادگارهای فرهنگی و طبیعی یادمان نامهٔ دیده‌بان یادگارهای فرهنگی ایران دربارهٔ ادغام سازمان میراث فرهنگی در وزارت فرهنگ و ارشاد

یادمان

نامهٔ دیده‌بان یادگارهای فرهنگی ایران دربارهٔ ادغام سازمان میراث فرهنگی در وزارت فرهنگ و ارشاد

 

در پی تصمیم برخی از نمایندگان مجلس دربارهٔ ادغام سازمان میراث فرهنگی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران به نمایندگی جمعی از انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی نامه‌ای در تاریخ شنبه هفتم خردادماه 1390 به مجلس ارسال کرد.
به گزارش ایران بوم، در این نامه که به امضای رضا نیکپور، دبیر دوره ای یادگاری های فرهنگی و طبیعی ایران رسیده، آمده است:


به نام خداوند جان و خرد

ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
جناب آقای دکتر علی لاریجانی

سلام. در خبرها آمده است که 91 تن از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی طرحی را امضا کرده‌اند که در صورت تصویب، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی به یکی از معاونت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تبدیل می‌شود، و قرار است این طرح هفتهٔ جاری به صحن علنی بیاید. دربارهٔ این موضوع که پیش از این هم یک بار در دستور کار قرار گرفته بود، مجدداً نکاتی را خدمت‌تان عرض می‌کنیم.
آن‌طور که نمایندهٔ محترم مردم لنگرود اشاره کرده، این طرح در راستای کاهش حاشیه‌ها، جوابگویی و افزایش کارآیی این سازمان مطرح شده است اما طی توضیحاتی که به عرض‌تان خواهیم رساند خواهید دید این طرح نه تنها به چنین اهدافی دست پیدا نخواهد کرد، بلکه باعث خواهد شد اوضاع نابه‌سامان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی کشور بسیار آشفته‌تر از آنچه است بشود و در حقیقت به نظر می‌رسد چنین طرحی ادامه‌دهنده و تکمیل‌کنندهٔ راه کسانی است که به بهانهٔ کوچک کردن دولت، بسیاری از کارشناسان و باتجربگان سازمان میراث فرهنگی را از کار کنار گذاشته و اموری - حتی به درجهٔ اهمیتِ مهم‌ترین حوزه‌های فرهنگی کشور - را به کسانی کم‌تجربه سپرده‌ و به این ترتیب، سازمان را دچار تضعیف، پراکندگی و گسستگی کرده‌اند و در نهایت می‌رود تا با تبدیل شدنش به زیرمجموعهٔ وزارت‌خانه‌ای عریض و طویل که خود در بسیاری از حوزه‌ها کاستی‌های آشکاری دارد (برای نمونه در حوزه‌های کتاب و مطبوعات) تیر خلاصِ فروپاشی‌ به آن شلیک شود. آیا این‌گونه است عمل کردن به فرمایشات مقام رهبری در باب فرهنگ و پاسداری از وحدت ملی؟
ریاست گرامی! نخست آن که، به نظر می‌رسد تبدیل سازمان میراث فرهنگی به معاونت وزارت ارشاد به بهانهٔ عدم پاسخ‌دهی ریاست آن عملی منطقی نباشد چرا که می‌شد رییس‌جهور را در این زمینه به مجلس فراخواند یا دست‌کم تلاشی کرد برای تغییر قانون، که حتی رییسان سازمان‌هایی که زیر نظر رییس‌جمهور هستند هم پاسخ‌گو باشند.
دو دیگر، اشارهٔ نمایندهٔ محترم مردم لنگرود به ناکارایی سازمان و گفتن این جمله که «ایران به لحاظ قابلیت‌ها و جذابیت‌های گردشگری و آثار تاریخی و طبیعی جزو 10 کشور اول جهان است اما درآمد سالانهٔ ما از این صنعت حتی به یک میلیارد دلار در سال نیز نمی‌رسد» هم به نظر می‌رسد هر چند به درستی درد را تشخیص داده‌اند اما به لحاظ اجرایی راهکار ایشان و هم‌اندیشان‌شان نه تنها مناسب نیست بلکه سیر نزولی این مجموعه را به شدت افزایش خواهد داد. هنگامی این سازمان، کارا و در خور و شأنِ کشوری چون ایران می‌شود که تبدیل به وزارت‌خانه‌ای مقتدر شود با وزیری آگاه و شایسته، که از دلِ این نهاد برکشیده شده باشد.
سه دیگر، اشارهٔ طراحان طرح به حاشیه‌دار بودن این سازمان است که آوردن این نکته باعث می‌شود تا دلسوزان به این گمان بیفتند که حرکت اشاره‌شده شائبهٔ سیاسی دارد و از روی دلسوزی برای میراث فرهنگی ایران نیست. چرا که راه حل این مسأله، پاک کردن صورت‌مسأله نیست و آشکار است که یا باید رییسان سازمان‌ها را پاسخ‌گو کرد یا اگر سازمانی به این پایه مهم است که حاشیه‌هایش تأثیرگذار می‌شود باید به وزارت‌خانه تبدیل شود. و این سخن، بیراه هم نیست و در کشوری به پایهٔ تمدن ایران و وجود چنین دریای گسترده‌ای از آثار تاریخی و داشتن چنین شمارِ انبوهی از شخصیت‌های جهانی، باید هم یادگارهای نیاکان را پاس داشت و گردشگری را برای آشناسازی مردمان امروزینِ جهان با ایران _ که زیر بمباران تبلیغاتی استعمارگران و استکبار جهانی هستند _ تقویت کرد که چنین کاری علاوه بر اهمیت فرهنگی، اهمیتِ به‌سزای سیاسی و اقتصادی هم دارد و چنین بهره‌برداری‌هایی را از سوی جهانیان بسیار شاهد هستیم.
آقای رییس! کاری نکنیم که نسل‌های آینده ما را به ناسازگاری با فرهنگ و تمدن کشورمان _ که دست‌کم نیمی از آن با دین اسلام، که شما به آن استناد می‌کنید، درآمیخته است _ بشناسند.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه