خبر
چه کار کنیم کودک در مطب دکتر جیغ نزند؟
- خبر
- نمایش از سه شنبه, 20 تیر 1391 11:04
- بازدید: 3491
ملاقات با پزشک اطفال میتواند خاطرهای خوشایند برای کودک داشته باشد؛ مثل اینکه به شهربازی میرود!
nike foamposite 2000 black women shoes heels - Blanco - 991 - DJ3180 - Nike Air Max 97 By You Zapatillas personalizables | nike sneakers in kickstreamtv feet chart
به گزارش ایسنا، برترین ها نوشت: بدون شک هیچ کودکی با علاقه پا در اتاق معاینه پزشک نمیگذارد، اما برخی کودکان وقتی صحبت از رفتن نزد پزشک به میان میآید از ترس قالب تهی میکنند. البته این زیاد هم تعجبآور نیست با توجه به اینکه بیشتر بچهها تا 2 سالگی بیش از 20 تزریق انجام میدهند، این حالت طبیعی است. از سوی دیگر بچهها دوست ندارند توسط کسی جز افراد خانواده و کسانی که آنها را میشناسند مورد تماس فیزیکی قرار بگیرند، چه برسد به اینکه قرار باشد پزشک به آنها آمپول تزریق کند. ترس کودکان چه بهدلیل جدایی از والدین باشد، چه درد و چه رفتار پزشک، باید پدر و مادر به رفع دلیل ترس بپردازند. حتما راهی برای راضی کردن بچهها وجود دارد، بد نیست راههای پیشنهادی ما را امتحان کنید. بدون شک یکی از آنها در مورد فرزند شما کارساز خواهد بود.
فرزندتان همراه شوید
این روزها که پدر و مادرها مدام درگیر کار هستند، وظیفه نگهداری از بچهها اگر بهعهده مهدکودکها نباشد، دستکم پدربزرگها و مادربزرگها باید این مسئولیت بزرگ را برعهده داشته باشند. بنابراین وقتی هم که بیمار میشوند، آنها هستند که بچهها را نزد پزشک میبرند. توصیه روانشناسان این است که برای بردن کودک نزد پزشک والدین خودشان وقت بگذارند. اگر کودک مشاهده کند که پدر و مادر در یک مکان جدید با آنها هستند و راحت برخورد میکنند و به پزشک اعتماد دارند، کودک هم احساس امنیت بیشتری پیدا میکند.
به ترسش اعتنا کنید
از جملههایی مانند اینکه «نترس»، «واکسن که ترس نداره»، «گریه نکن» هرگز استفاده نکنید، زیرا انجام این کار تنها اعتبار شما را نزد کودکتان کم میکند. روانشناسان میگویند به جای این جملهها به او بگویید که میدانید این تجربه ناخوشایند است اما این کار خیلی زود تمام خواهد شد و شما با هم از پس آن برمیآیید. او را مطمئن کنید در تمام مدت کنار او خواهید ماند. درباره پزشک و محل کارش با فرزندتان صحبت کنید. درباره اینکه آنها چه کتابها و اسباببازیهای جدیدی ممکن است داشته باشند، با کودک حرف بزنید. یک نصیحت کوچولو: بسیاری از کودکان از پزشک به دلیل تزریق آمپول میترسند. هیچ وقت به کودک خود قول ندهید که پزشک برای او آمپول تجویز نخواهد کرد. به جای آن توضیح دهید که در هر بار معاینه لازم نیست نگران تزریق آمپول باشد.
برایش کتاب بخوانید و نقش بازی کنید
به کودکتان کمک کنید بداند وقتی نزد متخصص اطفال میرود چه انتظاری باید داشته باشد. خرید یک اسباببازی حاوی لوازم پزشکی و یک روپوش سفید برای معاینه به او آمادگی لازم برای مواجهه با این وضعیت را میدهد. به او نشان دهید پزشک چگونه ممکن است دهان او را معاینه کند، ضربان قلبش را بشنود یا فشار خونش را بگیرد. میتوانید از ترازوی خانه برای وزن کردن او استفاده کنید تا متوجه شود پزشک ممکن است این کار را هم انجام دهد. شما میتوانید کتابهای کودکی را که در آنها نشان میدهد، چطور بچهها نزد پزشک میروند برای کودکان بخوانید. حتی میتوانید با سیدیها و دیویدیهایی آمادگی لازم را برای ملاقات با پزشک ایجاد کنید.
راحتی لازم را برای او فراهم کنید
نشستن روی یک صندلی بزرگ و دور از والدین بودن، کودک را مضطرب میکند. در نظر بگیرید او روی پای شما نشسته است. در این حالت بدون شک او احساس امنیت بیشتری میکند. به این ترتیب او به این باور میرسد وقتی در آغوش شماست، شما در حال مراقبت از او هستید و اتفاق بدی برایش نمیافتد. در این حالت کودک احساس نمیکند کسی که او را معاینه میکنند در حال کنترل اوست. به کودک خود کمک کنید قدرت انتخاب داشته باشد. مانند اینکه دوست دارد اول کدام گوشش معاینه شود. در چه حالتی ترجیح میدهد پزشک قفسه سینه، چشمها و شکم او را معاینه کند یا اگر دوست دارد میتواند هنگام معاینه دست شما را بگیرد. بچهها احساسات و علائم شما را میفهمند و با آن احساس راحتی بیشتری میکنند. اگر شما احساس راحتی کنید، کودک شما نیز این احساس را تجربه خواهد کرد.
اسباببازی محبوبش را با او همراه کنید
پستانک یا پتو میتواند کودک را آرام کند اما یک حیوان اسباببازی یا عروسک مورد علاقه میتواند زمان بیشتری را برای معاینه پزشک فراهم کند. فرزند شما خواهد دید که هیچچیز بدی اتفاق نمیافتد و همین باعث میشود حالش خوب شود. اگر فرزندتان خواهر یا برادر بزرگتری دارد که از پزشک نمیترسد از فرزندتان بخواهید هر چیز مبهمی که در ذهنش درباره معاینه اول پزشک دارد از خواهر و برادرش بپرسد. دیدن برادر و خواهری که پیش از آنها به پزشک رفته و مشکلی نداشتهاند از ترس آنها کاسته و شجاعت بیشتری به آنها میدهد.
چیزی را که دوست دارد بعد از دکتر برایش تهیه کنید
هرطوری بعد از ملاقات با دکتر با او رفتار کنید، میتواند تجربهای لذتبخش برای او در آینده ایجاد کند. وقتی که مطب پزشک را ترک میکنید با در آغوش گرفتن و بوسیدن کودک خود و با بیان این جمله که « کارت عالی بود، نمیتونم صبر کنم تا به مامانبزرگ و بابا بگم که چقدر شجاع بودی » او را ستایش کنید. حتی میتوانید بعد از ملاقات با پزشک او را به دیدن یک فیلم ببرید یا اگر حالش بود با هم به پارک بروید. فقط حواستان باشد، برای داشتن رفتار خوب برایش شرط نگذارید چون اگر او نتواند ترس و اضطرابش را کنترل کند، بعدا احساس بدی پیدا خواهد کرد. همچنین به هر چیز خوشایندی که در طول معاینه دکتر اتفاق میافتد، اشاره کنید و تکرار کنید که چقدر از کاری که در اتاق معاینه پزشک انجام داده به او افتخار میکنید.
به غرایز خود اعتماد کنید
هنگام انتخاب متخصص اطفال، شخصیت همانقدر مهم است که دانش و تخصص. بعضی از بچهها با دیدن هر پزشکی دچار ترس میشوند. اگر کودک شما بدون آنکه تجربهای در مورد معاینه پزشک داشته باشد از دکتر رفتن میترسد، از او علت را جویا شوید و از والدینی که مشکل مشابه دارند، سؤال کنید. اگر ترس کودک از یک پزشک خاص است، بهتر است پزشک فرزندتان را عوض کنید و از توصیههای قابل اعتماد والدین دیگر استفاده کنید.
با وقت قبلی نزد پزشک بروید
نشستن طولانیمدت در اتاق انتظار و شنیدن گریه بچههای دیگر ممکن است، ترس کودک شما را تشدید کند. قبل از رفتن به مطب مطمئن شوید وقت ملاقات تنظیم شده و مجبور نیستید مدت زیادی منتظر بمانید. نکته دیگر اینکه هیچ وقت و در هیچ شرایطی از نام پزشک بهعنوان تنبیه و برای ترساندن کودکان استفاده نکنید.
آنچه از پزشک کودک باید بخواهید
یکی از عوامل ترس کودک، شیوه رفتار و روش برقراری ارتباط پزشک با کودک است. معمولا پزشکان عادت دارند، طبق روال همیشگی خود، کودک را سریع و تند معاینه کنند در حالی که پزشکان لایق و کاردان، با صبر و حوصله خود و دادن شیرینی یا برچسب عروسکی به کودکان و حتی صحبت و گفتوگویی ساده و محبتآمیز درباره مسائل مورد علاقه کودک، درصدد کسب اعتماد او برمیآیند. کارهایی که پزشک میتواند انجام دهد، عبارتند از:
هدف از معاینه را برای کودک توضیح دهد.
طوری درباره کودک و نوع بیماریاش صحبت کند که او مشکل خود را ناشی از اشتباه و کوتاهی که احتمالا انجام داده، نداند.
به کودک احترام بگذارد.
مشکلات کودک را به مرور و با حوصله حل کند.
برای ایجاد صمیمت و راحتی، اجازه دهد با برخی از وسایل پزشکی که خطرناک نیستند برای مدت کوتاهی بازی کند.