ایران‌بوم

در سال 1373 در دامنهٔ کوهی که در حاشیهٔ جنوبی استهبان قرار دارد، غاری بسیار زیبا کشف گردید. دهانهٔ ورودی غار در حدود یک متر ارتفاع دارد ولی پس از ورود به آن، یکباره فراخ می‌گردد و ارتفاعی حدود 4 متر در بعضی جاها، طول تقریبی 50 متر و عرضی حدود 5 متر پیدا می‌کند. در انتهای این راهرو و در نزدیک به سطح زمین، سوراخی وجود دارد که مدخل ورود به سالن بسیار زیبای بعدی است. برای گذر از این سوراخ باید پاها را وارد سوراخ کرد و روی زمین دراز کشید، دست ها را بالای سر برده و کشان کشان خود را از سوراخ رد کرد! پس از عبور از این گذرگاه به سالنی می‌رسیم که قندیل‌های بسیار زیبای آن توان حرکت را از انسان بازمی ستاند! تنوع رنگ و شکل در استالاگمیت و استالاگتیک ها زیبایی آنها را صد چندان کرده است. در سرتاسر غار زکریا تاریکی مطلق حکمفرماست و داشتن منبع نوری قوی الزامی است، هم از جهت دیدن بهتر و هم امنیت!

با توجه به سفالینه‌هایی که در زمان کشف، در غار وجود داشت؛ می توان احتمال داد که سکونت گاه یا مخفی گاهی پنهانی بوده است. متاسفانه هنوز در این مورد پژوهشی انجام نشده است و انجام این گونه تحقیقات شاید رازهایی را از غار زکریا آشکار نماید.

گفتنی است استهبان، شهرستانی است بس زیبا که در180 کیلومتری جنوب شرق شیراز قرار دارد. ریشه کلمهٔ استهبان، «سته» و به معنای «هستهٔ انگور» می‌باشد که با پسوند «بان» به معنی «نگهبان و نگهدارنده» این کلمه را ساخته است. این شهرستان از نظر آب و هوایی در منطقه سردسیر قرار گرفته است. دور تا دور استهبان را رشته کوه های بلند صخره ای پوشانده است. این شهرستان یکی از مناطق بسیار خوش آب و هوا در شرق استان فارس می‌باشد که هر ساله گردشگران بسیاری، از داخل و خارج از استان را به سمت خود می‌کشاند. قدیمی‌ترین اثر باستانی و تاریخی در استهبان، ابزارهای سنگی است که مربوط به دوران نوسنگی می باشد و در کنار دریاچهٔ بختگان کشف شده است. بیشترین آثار تاریخی متعلق به دوران ساسانیان است، هر چند زیر ستون‌های هخامنشی، آب انبارهای صفوی، و ... را نیز نباید نادیده گرفت!