ایران‌بوم

نوروز 93 به داراب رفتم و بیش از آنچه می پنداشتم این شهر را باستانی و شگفت آور دیدم.
نخست شهر کهن دارابگرد که خاکریزهای پیرامون آن و همچنین تپه‌های پر رمزو رازش نشان دهنده دیرینگی این شهر است، دودیگر بنایی در دل سنگ به نام آتشکده آذرخش که از زمان اتابکان فارس به آن مسجد سنگی گویند و سه دیگر نقش شاهپور که چیرگی او بر متجاوز رومی را نشان می‌دهد. این سنگ نگاره چنان باشکوه است که غرور ملی هر ایرانی میهن پرست را برمی انگیزد.
هوای تمیز و باغ های نارنج و ترنج وهمچنین بوی بهار نارنج سبب شده که داراب به ویژه در نوروز طبیعتی بسیار زیبا داشته باشد.این شهر دارای دو بافت کهنه و نو است .در بافت نو هنرمندان معمار ایرانی بناهایی
ساخته اند که تلفیقی از معماری گذشته و امروز ایران است که هر بیننده‌ای را وادار می کند که به این هنرمندان آفرین گوید.

گفتنی است داراب یکی از کهن‌ترین شهرهای ایران‌زمین در استان فارس است در نامهٔ شهرستانهای ایران آمده است که «داراب را دارای دارایان ساخت - به نقل از کتاب متون پهلوی نوشته، سعید عریان صفحه 67».
در این نوشتار به تاریخچه این شهرنمی‌پردازم زیرا آنان که میخواهند درباره گذشته داراب بدانند باید به پژوهش‌های تاریخ دانان بنگرند، سخن در باره دیدنی های این شهر از نگاه یک گردشگر ایرانی است. به هر روی دارب را بس زیبا یافتم و عکسها نیز گواهند بر آنچه که گفته شد.

دارابگرد