یادمان
این گچ‌بری‌ها چه می‌گویند؟ - خانه «615» به اندازه عمارت «نصیرالدوله» خوش‌شانس نبود!
- يادمان
- زیر مجموعه: ديده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- سه شنبه, 01 دی 1394 19:01
- آخرین به روز رسانی در سه شنبه, 01 دی 1394 19:01
- نمایش از سه شنبه, 01 دی 1394 19:01
«من هنوز اصالت دارم گواهش تزئینات گچ بری روی دیواره های باقی مانده ام .هنوز تاریخ پامنار را شهادت می دهم حتی اگر لودرها به جانم افتاده باشند و به جایم بخواهند چهار طبقه شیک و مدرن بسازند تا به آینده بدون گذشته شان افتخار کنند!»
SneakersbeShops® , Shop Online For Luxury, High-End Fashion, Expensive & Authentic Designer Brands | SBD - 100 Release Date - nike free hyperfeel cheap women boots shoes sale Tech Grey CT8527 - lunar glides by nike cleats for sale on craigslistبه گزارش هنرنیوز؛وسط کوچه قرار دارد؛ نبش کوچه «حاجی‌ها»؛ هیچ کدام از بلوک و سیمان و آهن و یک کامیونی که اصرار دارد کابینش را نبش پله سیمانی جاسازی کند تا یک خروار شن بریزد، نشان نمی‌دهد که در «پامنار» روبروی کوچه « موتمن الاطبا»، در میان کوچه «صوفیانی» شهرداری به یک ملک قاجاری مجوز صد درصد سطح اِشغال داده باشد یک طبقه پیلوت و سه طبقه روی آن ؟!
از خانه قاجاری تنها بر سینه دیوار در کنار خرواری از یونولیت‌ها یک چیزی باقی مانده، تزئینات گچ بری منحصر به فردی که با توجه به مساحت خانه به نظر می‌رسد اینجا پیش از این یک عمارت بوده است.
نکته جالب توجه آن است که این گچ بری‌ها به اندازه تزئینات خانه« نصیر الدوله» فاخرند! البته خانه نصیر الدوله شانس آورد که به یمن قدم خانه «مدرس» در اثر یک اشتباه ثبت ملی و سپس از سوی اداره کل میراث تهران خریداری شد.
انتهای دیواره خانه به سمت حیاط که البته این بنا فاقد آن است چون ۱۰۰ درصد سطح اشغال دارد،دو طاقچه که زیر هر کدام یک نوع تزئینات گچبری منحصربفرد وجود دارد، قوس‌ها و چند دیوار نیمه تخریب شده قطور که هنوز کلنگ کارگران به پایشان نرسیده است، خودنمایی می کند.
پلاک ثبتی «۶۱۵» حالا تا حد سفت‌کاری بالا رفته است! اما یک پرسش همچنان باقی است چگونه خانه‌ای که تزئینات باقی مانده‌اش گواه بر آنند که قدمت آن به پیش از سال ۱۳۴۰ باز می‌گردد و ۲۰۰ سالی از عمر آن می‌گذرد مجوز ساخت گرفت است؟!
مگر شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در جلسه‌ی ۱۴ اسفند سال ۱۳۹۱ ضوابط و شاخص‌های لازم برای بازیابی هویت شهرسازی و معماری اسلامی ایرانی را تصویب و در بند (۲-۱-۶) به وضوح اعلام کرد، «حفاظت و صیانت از بناها و بافت‌های فرهنگی و تاریخی و مکاشفه ارزش‌های پنهان آنها باید انجام شود.»
همچنین این تبصره را به بند مطرح شده اضافه کرد که «بازسازی در این بخش از شهرها، در رابطه با بناهای ساخته شده تا سال ۱۳۴۰ هجری شمسی، صرفاً به صورت عین به عین امکان‌پذیر خواهد بود.»
این خانه مگر در محدوده بافت تاریخی نیست؟ چه کسی بدان مجوز ساخت داده است؟ کارشناسان میراث فرهنگی، شورای فنی میراث تهران یا شهرداری ؟ آیا شهرداری برای تخریب از میراث تهران استعلام نگرفته است؟
این خانه هم براساس مکان قرارگیری و آن‌چه از تزئینات‌اش باقی مانده عمری بیش از ۵۴ سال یعنی قبل از سال ۱۳۴۰ دارد، اما مشخص نیست چرا در صورت موافقت همه‌ی اعضای شورای فنی میراث فرهنگی تهران و شهرداری براساس این قانون عمل نکرده‌اند!
براساس آن‌چه روی تابلوی ورودی بنا نوشته شده، کار ساخت این ساختمان از ۱۵ بهمن ۹۳ آغاز شده و قرار است تا ۱۵ بهمن ۹۵ به پایان برسد. بنابراین باید مجوز تخریب این بنا قطعا قبل از ۱۵ بهمن ۹۳ صادر شده باشد؟ اما دقیقاً چه زمانی آیا آن زمان رجبعلی خسروآبادی مدیرکل میراث فرهنگی تهران بوده است؟
