ایران‌بوم

گزارش برگرفته از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)
عکس‌ها برگرفته از تارنمای انجمن فرهنگی ایران زمین (افراز)؛ عکاس‌ها: هادی صدیقی، زینب مهدوی، مژده شهریار، کورش افشار

جایزهٔ فرهنگی مستقل و غیردولتی «سرو ایرانی»، به‌پاس یک عمر کوشش فرهنگی به «عبدالمجید ارفعی» و یک تصویرساز، به عنوان چهرهٔ برترِ جوانِ سالِ 1393 اهدا شد.

به گزارش ایسنا، در نخستین مراسم جایزهٔ «سرو ایرانی»؛ این جایزه به «عبدالمجید ارفعی»، ایلام‌شناس و متخصص زبان‌های ایلامی و اکدی و همچنین نخستین برگردانندهٔ استوانهٔ کورش بزرگ از زبان بابلی‌نو به فارسی و «آیدین سلسبیلی» دانش‌آموختهٔ‌کارشناسی ارشد تصویرسازی از دانشگاه تهران و تصویرساز چهره‌های شاهنامه به عنوان چهرهٔ برتر جوان سال 1393 اهدا شد.

این جایزهٔ فرهنگی مستقل و غیردولتی در سال 1393، توسط گروهی از انجمن‌ها، بنیادها، کانون‌ها و نشریات بنیان گذاشته شد و قرار است هرسال به تلاش‌گران حوزهٔ میراث فرهنگی داده شود. هیأت داورانِ این جایزه از چهره‌های انجمنی، دانشگاهی و مطبوعاتی تشکیل شده‌اند.

گفتنی است که تَندیس سرو سایه فکن از سوی حجت شکیبا، نگارگر چهره‌های شاهنامه و باستانی و پرویز پور حسینی، بازیگر تئاتر و سینما به آیدین سَلسَبیلی به عنوان چهرۀ برتر جوان سال ۱۳۹۳ پیشکش شد. سلسبیلی در سال ۱۳۶۰ در تهران زاده شده و دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تصویرسازی از دانشگاه تهران است. از سال ۱۳۹۰ تا کنون کوشش های بسیاری برای تصویرسازی چهره‌های شاهنامه‌ای انجام داده ‌است. شاهنامه مصور سه‌بعدی اثر دیگری از آیدین سَلسبیلی است که در پاییز ۹۱ از سوی انتشارات «ژرف» در سه‌هزار جلد به چاپ رسیده است. دکتر عبدالمجید اَرفعی، ایلامی شناس جایزۀ سرو ایرانی را که به پاس یک عمر کوشش در پاس‌داری از فرهنگ ایرانی انجام داده‌ است را از دستان دکتر کتایون مزداپور، زبان شناس و دکتر حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، دریافت کرد.

جایزه «سرو ایرانی» شامگاه پنج شنبه 10 دی ماه 1394 در تالار جلیل شهنازِ خانه هنرمندان ایران، به منظور اهدای جایزه در دو رشته «بهترین چهرهٔ جوان سال» و «جایزه به پاس یک عمر کوشش فرهنگی» برگزار شد.

انجمن‌های پشتیبان جایزه «سرو ایرانی»؛ انجمن فرهنگی افراز، بنیاد جمشیدِ جاماسیان، هفته‌نامه امرداد، مرکز مطالعات خلیج فارس، باشگاه شاهنامه‌پژوهان ایران، انجمن مهرگان شیراز، انجمن تاریانا اهواز، پارسی‌انجمن، کانون ایرانشناسی دانشگاه تهران، با همراهی خانه هنرمندان ایران و با پشتیبانی مالی گروه آبادسازان ایران و شرکت زیگموند بودند.

در مراسم اهدای «سرو ایرانی» نخست فیلم کوتاهی درباره جایگاه نمادین درخت سرو در تاریخ و فرهنگ ایران، ساختهٔ حسن نقاشی، پخش شد. در بخش دیگری از این برنامه، کیوان ساکت، نوازندۀ زبردست تار با تک‌ نوازی خود به این گردهمایی شور ویژه‌ای بخشید.

جایزهٔ سروِ ایرانی

در آگاهی‌نامه و بروشور جایزهٔ سرو ایرانی دربارهٔ این جایزه و لزوم شکل‌گیریِ آن چنین آمده است: «میراث فرهنگی بخش اساسی فرهنگ هر جامعه است و اندیشه و فرهنگ حاکم بر آن جامعه را می‌نمایاند. میراث فرهنگی، حقیقتِ فرهنگی و هویتِ هر ملت است و رکنِ اساسی ملیت به شمار می‌رود و درحقیقت همان جوهر یا اصلِ انسانی مردمان هر جامعه را نشان می‌دهد. توجه به میراث فرهنگی از این نظر اهمیت دارد که سدی دربرابرِ یکسان‌سازی فرهنگی در جهان (گلوبالیسم) است.

دیرگاهی‌ است که نبودِ جایزه‌ای فراگیر، غیردولتی، مردم‌نهاد و مستقل برای پاسداشتِ میراثِ کهنِ فرهنگی و معنویِ ایران، علاقه‌مندان این زمینه را آزرده می‌دارد. ازاین‌رو، در سال 1393، گروهی از انجمنها، بنیادها، کانون‌ها و نشریات، به دعوت انجمن افراز، برآن شدند تا برای پاسداشتِ شایسته از کوشندگانِ زمینهٔ فرهنگِ اصیل ایرانی، پیش‌گام شوند و جایزه‌ای برپا دارند.

به هنگام جست‌وجو برای نام این جایزه، هیچ نامی را یارای هماوردی با «سرو» نبود. سروِ سایه‌فکن! سروِ آزاده! سروِ سرافزار! سروِ بلند! سروِ سَهی! سروِ پارسی! سروِ ایرانی! سروِ کاشمر که تخم آنرا زرتشت از بهشت آورده بود؛ و سروِ ابرکوه پیرترین موجود زنده در ایران با چهار هزار سال عمر. سرو را درختِ زندگیِ تمدنِ ایرانی و نمادِ جاودانگی ایران دانسته‌اند. سرو، از تخت‌جمشیدِ باستانی تا مینیاتورها و فرشها و کاشیهای پس از اسلام، همیشه و همه‌جا، تو گویی، امضای هنرمندان ایرانی بوده است و بیشتر شاعران و ستارگان آسمان ادبِ پارسی از فردوسی و سعدی و مولوی تا معاصران دفترهای خود را با آن، آذین بسته‌اند.

انجمن سرو ایرانی تشکیل شده از 9 نشریه، انجمن یا بنیاد همه‌ساله در دو رشته به برندگانِ گزینش‌شده از سوی هیأت داورانِ خود، تندیس «سروِ سایه‌فکن» را پیش‌کش می‌کند... جایزهٔ سروِ ایرانی افتخار دارد که مورد حمایتِ جناب آقای استاد شهرداد روحانی، آهنگساز و رهبر ارکستر نامدار کشورمان قرار گرفته و ایشان اجازهٔ بهره‌گیری از آثار خود را به سروِ ایرانی داده‌اند.»