پنج شنبه, 01ام آذر

شما اینجا هستید: رویه نخست زبان و ادب فارسی شعر سرودها و ترانه های ایران زمین 14- ایران و خلیج فارس

شعر

سرودها و ترانه های ایران زمین 14- ایران و خلیج فارس

برگرفته از تارنگار ایران نامه

 

ایران و خلیج پارس

دو تصنیف ملی و میهنی، هدیه نوروزی همایون شجریان و علی قمصری

علی قمصری و همایون شجریانهمایون‌شجریان، همزمان با نوروز بزرگترین جشن ملی همه ایرانیان و ایرانی‌فرهنگان سراسر جهان، دو ترانه‌سرود پرشور ملی و میهنی با نام‌های «ایران» و «خلیج پارس» را به دوستداران ایران تقدیم کرده است. شعر هر دو ترانه‌سرود اثر «حسین فرهنگ‌مهر» و آهنگساز هر دو «علی قمصری» است. در ترانه‌سرود ایران، همای سرفرازی ایران با پر و بال خونین از سده‌های دور تا امروز در اوج و فرود پر می‌کشد و ما را با خود از دریای‌پارس تا فراسوی ارس و فراز البرز، و از میان‌رودان تا فرارود و به آنجا که تیر از کمان آرش کمان‌دار فرود آمد، می‌برد. در ترانه‌سرود «خلیج فارس» نیز خروش خیزاب‌های نیلگونْ دریای پارس، شکوه روزگار باستان را به‌یادمان می‌آورد و ایرانیان را سربه‌سر بانگِ بهوش می‌زند تا یک‌زبان و یک‌دل و هم‌بسته و هم‌داستان، مرزها را با خردورزی از میان زادیند و آثار ننگین‌نامه‌ها را که میهن را پاره‌پاره و از هم جدا جدا کرده، پاک کنند و چونان دماوند، استوار و هم‌دل و هم‌آرمان به پاسداشت ایران‌زمین برخیزند. تصنیف ایران را از اینجا و تصنیف خلیج پارس را  از اینجا بردارید و بشنوید و متن هردو ترانه سرود را در ادامه بخوانید:

 

ترانه‌سرود «ایران»

پر و بالش خونین، خسته از راه دراز
گاه نزدیکِ زمین، گاه در اوج بُوَد در پرواز
آمده از سدگانی بس دور
از ستم‌های فراوان رنجور
کی شود تا که دگربار گشاید پر و بال؟
سایه‌گستر شود از آن سوی
دریای پرآوازه‌ پارس
بر میان‌رودان تا فراسوی ارس
سرزمین اران، زادبوم مادان
وز دگر سو بر فراز
سیستان و مُکران
بر سمرقند، بلخ و بخارای سترگ
بر
هرات و بر مرو، بر خراسان بزرگ
ز کنار سیستان تا به
خوارزم و تخار
روی البرز بلند تا فرارود
تا به سرسبز فلات پامیر
تا بدان‌جا که فرود آمده تیر از کمانِ آن کمان‌دار دلیر
تا بگیرد کی اوج به امید یزدان ایران...

 

ترانه سرود «خلیج پارس»

خُرش خیزاب‌های نیلگونْ دریای پارس
بازتابی هست از نام غرورافزای پارس
تا به‌یاد آرد شکوه روزگار باستان
کی خلیج پارس از بیگانگان گیرد نشان
هم‌نوا خیزاب‌ها خوانند با من این سرود
باد بر هر چه نشان از پارس دارد بس درود
هم‌نوا و هم‌سُرا خیزاب‌های پُرخروش
می‌زنند ایرانیان را سربه‌سر بانگِ بهوش
یک‌زبان و یک‌دل و هم‌بسته و هم‌داستان
مرزها را با خردورزی زدایید از میان
پاک باید تا کنید آثار ننگین‌نامه‌ها
کرد آنچه پاره‌پاره میهن و از هم جدا جدا
سربه‌سر باشید مانند دماوند استوار
هم‌دل و هم‌آرمان و ایران‌زمین را پاسدار

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

در همین زمینه