ایران‌بوم

جهانی شدن یا حذف شدن از جهان؟!
چند سالی است اصطلاحاتی مانند «جهانی شدن» و «دهکده جهانی» را بسیار می‌شنویم. در این میان، شمار اندکی از هم‌میهنان ما نیز در تلاش و تکاپویند تا به موج «جهانی سازی» بپیوندند و به هموندی «دهکده جهانی» در آیند. این در حالی است که بسیاری در جهان با نگاهی نو و منتقدانه به این مساله می‌نگرند ودر تلاشند تا با آگاهی‌رسانی به دیگر مردمان، روی دیگر سکه «دهکده جهانی» را آشکار نمایند. دنباله‌ی نوشتار
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha/negahe-roz/897-jahani-shodan-ya-azf.html

منشور بین‌المللی گردشگری فرهنگی- در مورد مدیریت گردشگری

شورای بین‌المللی یادمانها و محوطه ها (ایکوموس) یک سازمان بین المللی غیر دولتی است که به عنوان نهاد همکار سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) با هدف کمک به حفاظت از یادمانها و محوطه های تاریخی جهان (بخش غیر منقول میراث مادی طبق تعریف مقرر در کنوانسیون راجع به حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان) بنیان نهاده شده است.
این سازمان در راستای اهداف کلی و وظایف خود در زمینه حمایت از میراث فرهنگی مذکور در طول سالیان پیاپی، منشورهایی را به تصویب رسانده است. که مهم ترین آنها "منشور بین المللی حفاظت و مرمت یادمانها و محوطه ها" ( معروف به منشور 1964 ونیز) می باشد.
هر یک از این منشورهای مصوب ایکوموس دارای موضوع جداگانه در حوزه های مختلف میراث فرهنگی شامل گردشگری فرهنگی ،باغهای تاریخی ،شهرها و بافتهای تاریخی شهری،باستان شناسی زیر خاک و زیر آب و غیره بوده و یکسری توصیه ها ، هنجارها و اصول اخلاقی مرتبط با موضوع مربوطه به دست اندر کاران حمایت از میراث فرهنگی ارئه می دهند.
هرچند این منشورها از حیث اصول و حقوق بین الملل مانند معاهدات بین المللی، برای کشورها تعهد آور نیستند لیکن عمل به رهنمودهای ارائه شده در هر یک از آنها کمک موثری در پیشبرد امور حمایت و حفاظت از میراث فرهنگی به شمار می رود.از مجموعه منشورهای مصوب ایکوموس ابتدا به منشورهای گردشگری فرهنگی اشاره می کنیم.
گردشگری یک واقعیت اجتماعی بشری اقتصادی و فرهنگی است و یقینا این پدیده که آورنده منافع اقتصادی برای کشورهاست ، بر یادمانها و محوطه های فرهنگی تاریخی که محل بازدید گردشگران هستند تاثیر سوء می گذارد.در عین حال نمی توان این پدیده را از صحنه معادلات و تعاملات فرهنگی مردم کشورها با یکدیگر که حذف نمود زیرا بازدید گردشگران از این اماکن موجد تعامل فرهنگی دولتها و ملتها بوده و نهایتا کمک به حفظ صلح و امنیت جهانی پایدار می کند.منشورهای گردشگری فرهنگی با این رویکرد و با نگرش کمک به حفظ و ارتقاء گردشگری فرهنگی(گردشگری با هدف بازدید از اماکن میراث و شناخت فرهنگ و تمدن کشور های محل بازدید توسط گردشگران ) با قصد حمایت و حفاظت از اماکن و محوطه های محل بازدید گردشگران تهیه شده است.

منشور جدید گردشگری(توریسم) فرهنگی بین‌المللی 2000
http://www.iranboom.ir/didehban/hoghoghi/910-manshor-gardeshgari-nepal2000.html

منشور بین‌المللی گردشگری (توریسم) فرهنگی- در مورد مدیریت گردشگری در اماکن دارای اعتبار میراث (1999)
http://www.iranboom.ir/didehban/hoghoghi/817-gardeshgari1999.html

منشور گردشگری (توریسم) - مصوب نوامبر 1976 ـ ایکوموس
http://www.iranboom.ir/didehban/hoghoghi/781-manshor-gardeshgari-1976.html

روند هویت‌سازی در کشورهای پیرامون ایرانِ امروز و خویشکاری ایرانیان
در پی مرزکشی‌های سیاسی توسط دولت‌های استعماری در سالیان دور،‍ در کشورهای پیرامونی ایران امروز(ایران فرهنگی) هویت‌سازان به جعل تاریخ و هویت‌سازی برای مردم خود روی آوردند. هویت‌سازی و جعل تاریخ در این مناطق در تقابل با فرهنگ پیشین این هویت‌سازان، یعنی فرهنگ ایرانی صورت می‌گرفت. دنباله‌ی نوشتار
http://www.iranboom.ir/iranshahr/iran-pajohi/924-ravand-hovait-sazi-hamsaye.html

سروده‌یِ دکتر محمدعلیِ سجادیه درباره‌یِ شادروان دکتر علیِ زرینه‌باف
فايل شنيداري سروده‌یِ دکتر محمدعلیِ سجادیه درباره‌یِ شادروان دکتر علیِ زرینه‌باف را از اينجا بشنويد
http://www.iranboom.ir/resaneh/shenidary/907-chame-zarinebaf-dr-sajjadie.html

نظامی، پایه گذار مکتب شعری غرامی و عشقی
ماهنامه «ادبستان» در سال 1370 به مناسبت برپائی مراسم بزرگداشت نظامی سخن سرای توانای ایرانی در دانشگاه تبریز، در شماره هشتم خود به تاریخ مردادماه گفتگوئی را با آقای دکتر عبدالحسین نوائی استاد و پژوهشگر ارجمند به چاپ رسانید که در همان زمان توجه دوستداران زبان و ادب فارسی را به خود جلب ساخت. دنباله‌ی نوشتار
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/923-nezami-payegozar-sher-eshghi.html

ترانه‌هایی از 60 شاعر اران و شروان

در نزهة‌المجالس جمال خلیل شروانی که در نیمه اوّل قرن هفتم در شروان تألیف شده، ترانه‌های فراوانی از گویندگان آن سوی ارس (شروان و اران) از 6 شهر: گنجه، شروان، بیلقان، تفلیس، دربند، باکو به یادگار مانده است که نمونه‌هایی از آثار هزاران شاعر پارسی‌گوی از یاد رفته، و دلیل روشنی بر دیرینگی گسترش فرهنگ ایرانی در آن دیار است. در آن کتاب اشعار شاعرانی هم هست که به شهر معینی نسبت نیافته‌اند و حدس زده می‌شود که از همان نواحی باشند. در اینجا به منظور یادکرد آن فارسی سرایان فراموش شده، از هر شاعر (به تفکیک شهرهای آنها) ترانه‌ای می‌آوریم دنباله نوشتار
رباعی‌هایی از 24 شاعر نوشناخته‌ی آذربایجانی