ایران‌بوم

امير مهدي بديع گزندهای روزگار و یورش های پیاپی قومهای وحشی و بدوی که که یا نوشتهای ایرانیان را به کشور خویش برده اند (اسکندر گجستک)و یا به آتش و آب سپرده اند(تازیان و مغولان)و یا کسانی که در دوران های نوین تر دانش ایرانیان را به نام خود نوشته اند (اروپاییان)این پندار را پدید آورده که ایرانیان تاریخ نگاشته ای نداشته اند باری بر همگان روشن است که ایرانیان مردمانی بوده اند که تاریخ خود را به نگارش در می اورده اند و آن را نگه می داشتند که سنگ نوشتهایی مانند سنگ نوشته ی داریوش بزرگ در بیستون و گواهی های پیاپی نویسندگان دیرین بر پژوهش گران خردمند این پندار را می زداید برای نمونه هرودوت می گوید :ایرانیان از گذشته ی همه ی قوم ها آگاهی دارند و آنها را در دفاتر شاهی می نویسند و همچنین کتزیاس پزشکی که در دربار اردشیر دوم هخامنشی سرگرم به کار بوده می گوید که من نوشتهای خود را از روی دفترهای شاهی که در در دربار پارس نگهداری می شود و تاریخی نوشته است الگو گرفته ام و همچنین در زمان اردشیر زمانی که یهودیان نیاز مند کمک های شاهانه برای باز سازی اورشلیم می شوند شاه بزرگ با پژوهشی که در دفترهای شاهی می کند و فرمان کورش بزرگ مبنی بر کمک به این مردمان را می بیند آنها را در سایه ی بزرگواری خود می گیرد و گواه های دیگری که در تورات آمده است.

اما با ازبین رفتن نوشتهای ما تنها ابزار برای آشنایی با گزشتهای دور نوشتهای داستان نگاران یونان یا روم باستان است که سرشار از تعصب کور و دروغ پردازی در تاریخ است باری مولانا می گوید:

بشنو اینک صورت افسانه را لیکن از که تو جدا کن دانه را

با کمی ریز بینی رگهای راستی از این نگاشتها بیرون می زند و پس از 2500سال ابر مردی دیگر از این خطه برخواست و با تلاش 20ساله ی خود درهای ناگشوده ای را به روی ما باز کرد تلاش ما در این سلسله نوشتارها بازتاب کوشش های این بزرگمرد است.

زیباست که پیش از آن گذری بر زندگی امیر مهدی بدیع نویسنده ی یونانیان و بربرها-روی دیگر تاریخ بیندازیم و با زندگی او آشنا شویم:

امیر مهدی بدیع زاده شده به سال1294 و در گذشته به سال1373می باشد او در سال 1312 در سن 18 سالگی برای پیگیری آموزشهای خود بسوی فرانسه رهسپار و تا پایان دوران زندگی خود در آنجا مانگار می شود او دانشمند و فلسفه دان بزرگی بود که پس از آموزش های پیشرفته در زمینهای ریاضی.فیزیک.ریاضیات عالی.مهندسی.فلسفه و ادبیات.با نوشتن کتابهایی به زبان فرانسه مانند اندیشه روش در علوم(سوییس 1953)در 7 دفتر و توهم گسترش پذیری بی پایان حقیقت(سوییس1957-1960)در 2دفتر و نیز هگل و مبانی اندیشه معاصر پایهای پذیرش خود را به نام دانشمندی بادانش در غرب استوار کرد و مورد ستایش قرار گرفت باری او پس از نوشتن دفتر آیین و گفتار زرتشت در 5 دفتر و یونانیان و بربرها در 13دفتر(به زبان فرانسه) با چنان سکوت و خاموشی رو برو شد که او را تا پایان زندگی خانه نشین کرد.((این هم نمونه ای از آزاد اندیشی در غرب امروز که گوش آسمان و زمین را کور کرده است).

بدیع آشنایی و چیرگی کامل بر زبانهای باستانی یونان و لاتینی و زبان های امروزی فرانسوی –انگلیسی-آلمانی و ایتالیایی داشت و به گفته ی خود دست کم 10بار تاریخ هرودوت را واژه به واژه و خط به خط به زبان اصلی و زبان اروپایی خوانده است و به مدت 20 سال حتی 1روز را بدون اندیشه درباره ی آنچه هرودوت درباره ی ایرانیان نوشته سپری نکرده است و افزون بر آن نوشتهای همه ی کسانی که دفترهای آنان به تاریخ ایران و یونان پیوندی داشته مانند:(توسیدید-پلوتارک-دیودورس سیسیلی-کتزیاس-گزنفون-آیسفیلوس-افلاطون-پاِئوزیناس-افوروس-استرابون-لوسیاس-لیکورگ و بسیاری دیگر را که نام بردن آنها به درازای سخن می کشد را واشکافی کرده است و نوشتهای نویسندگان اروپای امروز مانند: ماسپرو-بوسوئد-گریشمن-فورست-میر-اومستد و... را نیز بی رحمانه به نقد کشیده است.

و اینک من خویشکاری خود می دانیم و تلاش خود را می کنم در نوشتارهای پسین روی دیگر تاریخ به کوشش استاد امیر مهدی بدیع را به نمایش بگذاریم.

پی نوشته ها:

یونانیان و بربرها-جلد۴-دفتر١-ترجمه ی مرتض ثاقب فر

تورات

تاریخ ایران باستان.حسن پیرنیا