خبر

سبک زندگی در مفاتیح الحیات-3 - آداب مسافرت از منظر ائمه(ع)/ پیامبر(ص) با تنها سفر کردن مخالف بود

خبرگزاری فارس: رسول خدا (ص) می‌فرماید: همسفرت را بیاب و بشناس؛ آن‌گاه سفر کن! آن حضرت در توصیه‌ای به حضرت علی(ع) فرمودند: ای علی! به تنهایی سفر نکن، چرا که شیطان همراه تنهاست.

991 - CN9671 - Blauw - Nike Air Max 1 By You Custom herenschoen - nike air max lays blue cheese commercial actor | Nike Dunk Low Pro SB 304292 - 102 White Black Trail End Brown Sneakers – Ietp - nike sb mogan mid 2 white laces for sale in ohio

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، همزمان با فرارسیدن فصل تابستان، عده بسیاری از افراد جامعه برای دیدن اقوام دور و نزدیک خود به مسافرت می‌روند لذا مسافرت نیز آدابی دارد که رعایت آنها سفر را خوش و خاطره‌انگیز می‌کند.

این بخش از کتاب گران‌سنگ مفاتیح‌الحیات به بیان اهمیت سفر و آداب مسافرت در سیره ائمه اطهار علیهم‌السلام پرداخته است که از نظر می‌گذرد.

*اهمیت سفر

امیر مؤمنان (ع) می‌فرماید: مسافرت کنید که در آن پنچ فایده است: اندوه‌زدایی، درآمدزایی، دانش‌افزایی، ادب‌آموزی و همراهی با شرافتمند.1

رسول خدا (ص) می‌فرماید: سه دعا بی‌تردید مستجاب است: دعای مظلوم، دعای مسافر و دعای پدر برای فرزندش.2

حضرت علی (ع) می‌فرماید: شخص نباید به سفری رود که در آن بر دین و نمازش هراسان است.3

* آداب سفر

دعا و صدقه: حضرت رسول (ص) هنگامی که به سفر می‌رفت، چنین دعا می‌کرد: «اللهم إنی أعوذ بک من و عثاء السفر و کابة المنقلب و سوء المنظر فی أهل و المال و الولد»؛ خدایا از سختی سفر و اندوه دوری و سرگردانی و دربدری و بدمنظری درباره خاندان و مال و فرزند به تو پناه می‌برم.4

در فقه الرضا (ع) آمده است که: هرگاه قصد سفر کردی خاندانت را گردآور و دو رکعت نماز گزار و خدا را تمجید کن و بر پیامبر درود فرست و دستانت را به دعا بلند کن و بگو: «اللهم انی استودعک الیوم دینی و نفسی و مالی و اهلی و ولدی و جمیع جیرانی و اخواننا المؤمنین الشاهد منا و الغائب عنا»؛ خدایا! من امروز دین و جان و مال و خاندان و فرزندان و همه همسایگان و برادران مؤمن حاضر و غایب را به تو می‌سپارم.

همچنین امام صادق(ع) می‌فرماید: سفرت را با صدقه آغاز کن و آیةالکرسی بخوان.5

زمان سفر: رسول خدا (ص) می‌فرماید: شبانه مسافرت کنید، زیرا زمین آن گونه که پیموده می‌شود در روز طی نمی‌شود.6 و ایشان از اینکه مردی شبانه از سفر نزد خانواده‌اش بازگردد نهی فرمود، مگر اینکه پیش‌تر آنها را خبردار کند.7

امام صادق (ع) می‌فرماید: مسافر، روز شنبه مسافرت کند؛ حتی اگر سنگی در روز شنبه از کوهی فرو غلتد، خدا آن را به جایش بازگرداند.8

سپس حضرت در ادامه فرمودند: از آداب و لوازم سفر، به همراه داشتن توشه فراوان و خوب و بخشش آن به همسفران است و نیز رازپوشی پس از سفر و شوخی‌هایی که موجب خشم خدا نباشد.9

خداحافظی: رسول خدا (ص) می‌فرماید: هرگاه سفر می‌کنید با برادران دینی خود خداحافظی کنید، زیرا خدا در سایه دعای آنان برایتان برکت قرار می‌دهد.10

دعای بدرقه: حضرت رسول (ص) هنگامی که جعفر طیار را به سوی حبشه بدرقه می‌کرد این کلمات را توشه راهش قرار داد: «اللهم الطف به فی تیسیر کل عسیر، فان تیسیر العسیر علیک یسیر، انّک علی کل شیء قدیر. اسئلک له الیسر و المعافاة الدائمه فی الدّنیا و الآخره؛ خدایا! در حل مشکلات و سختی‌ها به او عنایت کن، زیرا آسان ساختن سختی بر تو آسان است و تو بر هر چیزی توانایی. از تو برای او آسایش و عافیت دائم در دنیا و آخرت می‌خواهم».11

هرگاه رسول خدا (ص) با مسافری وداع می‌کرد دست او را می‌گرفت و این چنین برایش دعا می‌کرد: «أحسن الله لک الصحابه و اکمل لک المعونه سهل لک الحزونه و قرّب لک البعید و کفاک المهم و حفظ لک دینک امانتک و خواتیم عملک و وجهک لکل خیر، علیک بتقوی الله استودع الله نفسک سر علی برکة الله عز و جل؛ خدا برای تو همراهی و مصاحبت را خوش و نیکو قرار دهد و به طور کامل تو را یاری کند و ناهمواری‌ها را برایت آسان سازد و دور را برایت نزدیک کند و نیازهایت را برآورد و امانت و دینت را حفظ کند و پایان کارت را نیکو کند تو را به هر خیری رهنمون سازد. بر تو باد به تقوای الهی خود را به خدا بسپار و به امید خدای بزرگ حرکت کن».12

توقف کوتاه بین راه: پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: هرگاه به مسافرت می‌روید در منزلگاه‌ها توقفی کوتاه داشته باشید.13

امام باقر(ع) می‌فرماید: هرگاه در زمین سرسبز و خرم سفر می‌کنید به آرامی سیر کنید و هرگاه زمین خشک و بی‌حاصل را می‌پیمایید به سرعت بگذرید.14

تقسیم هزینه در سفر گروهی: رسول خدا (ص) می‌فرماید: از آداب سفر این است که همسفران هزینه سفر را پیشاپیش جدا و مشخص کنند که مایه آرامش خاطر و نیکخویی آن‌هاست.15

هم‌سطحی همسفران به لحاظ مالی: حسین بن‌أبی‌علاء گوید: گروهی بیست و چند نفره از مؤمنان به قصد مکّه خارج شدیم و در میان راه، در هر منزلی که توقف می‌کردیم، برایشان گوسفندی می‌کشتم. وقتی به محضر امام صادق(ع) رسیدم فرمود: ای حسین! تو مؤمنان را خوار کردی! عرض کردم: از چنین کاری به خدا پناه می‌برم. فرمود: به من خبر رسید که تو در هر منزلگاهی برای آن‌ها گوسفندی می‌کشتی؟ گفتم: من جز خدا مقصودی نداشتم. فرمود: مگر نمی‌دانستی که برخی از آنان هم دوست داشتند کار تو را انجام دهند ولی توان مالی نداشتند و این، موجب شد که او نزد خود احساس خواری کند؟ گفت: از خدا مغفرت می‌طلبم و تکرار نمی‌کنم.16

نکته: ببان این‌گونه احادیث این است که در صورت امکان، هرکسی با هم‌سطح اقتصادی خود سفر کند.17

سوغات: امام صادق(ع) می‌فرماید: هنگام بازگشت از سفر برای خانواده خود سوغات بیاورید؛ هرچند قطعه سنگی باشد.18

*لزوم همسفر

رسول خدا (ص) می‌فرماید: همسفرت را بیاب و بشناس؛ آن‌گاه سفر کن.19

حضرت رسول (ص) در وصیتش به علی(ع) فرمود: ای علی! به تنهایی سفر نکن، چرا که شیطان، همراه تنهاست.20

پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: بدترین مردم کسانی‌اند که به تنهایی سفر کنند.21

امیرمؤمنان (ع) می‌فرماید: با کسی مسافرت نکن که برای تو به اندازه‌ای که تو برای او ارزش قائل هستی احترام نمی‌بیند.22

امام باقر(ع)می‌فرماید: با هم‌سطح خود همسفر شو، زیرا سفر با کسی که هزینه تو را می‌دهد مایه خواری مؤمن است.23

امام صادق(ع) می‌فرماید: با کسی مسافرت کن که او مایه زینت تو باشد؛ نه اینکه تو مایه زینت او باشی.24

امام صادق(ع) می‌فرماید: همسفرانی برگزینید که دخل و خرجشان با شما همسانی داشته باشد تا خوار نشوید.25

*دید و بازدید مسافر

رسول خدا (ص) می‌فرماید: بر مسلمان است که هرگاه قصد سفر کرد دوستانش را خبر کند و بر دوستان اوست که هرگاه از سفر بازگشت به دیدارش روند.26

امام حسن عسکری(ع) به نقل از پدران بزرگوارش می‌فرماید: هنگامی که جعفربن‌ابی‌طالب از حبشه آمد رسول خدا (ص) به احترامش برخاست و دوازده گام از او استقبال و با وی معانقه کرد و میان چشمانش را بوسید و از خوشحالی دیدارش اشک شوق ریخت.27

رسول خدا(ص) می‌فرماید: سفر پاره‌ای از عذاب است پس هرگاه سفر پایان یافت زود نزد خانواده خود بازگردید.28

هرگاه رسول خدا (ص) از سفری باز می‌گشت به دیدار امام حسن و حسین(ع) می‌رفت و آنان را در آغوش می‌کشید.29

*توصیه‌های لقمان درباره سفر

 در کتاب مکارم الاخلاق آمده است که امام صادق(ع) می‌فرماید: لقمان به پسرش گفت: هرگاه با گروهی مسافرت کردی درباره کار خود و آنان بیشتر با آنان مشورت کن. بسیار به رویشان لبخند بزن. از توشه‌ات به ایشان ببخش. دعوتشان را بپذیر، به یاری آنان بشتاب، سکوت طولانی، نماز بسیار و سخاوتمندی را پیشه خودساز، به حق گواهشان باش. هرگاه دیدی همسفران می‌روند با ایشان برو. هرگاه دیدی کار می‌کنند با آنان کار کن. هرگاه صدقه و قرضی دادند تو هم شریک آنان شو. از کسی که از تو بزرگ‌تر است حرف‌شنوی داشته باش. هرگاه به تو فرمانی دادند و از تو چیزی خواستند اجابت کن و مخالفت نکن، چرا که «نه» گفتن درماندگی و پستی است.

*پی‌نوشت‌ها:

1- مستدرک‌الوسائل، ج8، ص115

2- نوادر راوندی، ج5، ص5

3- کتاب‌الخصال، ص630

4- مصباح‌المتهجد، ص674 و 675

5- الکافی، ج4، ص283

6- تنبیه الخواطر و نزهة النواظر، ج1، ص34

7- المحاسن، ج2، ص377

8- - الکافی، ج8، ص143

9- الفقیه، ج2، ص294

10- الجامع الصغیر، ج1، ص89

11- مکارم الاخلاق، ص249

12- الفقیه، ج2، ص276

13- الجامع‌الصغیر، ج1، ص129

14- الفقیه،ج2، ص290

15- همان، ص278

16- مستطرفات السرائر، ج1، ص578

17- تفسیر العیاشی، ج1، ص277

18- مستدرک الوسائل، ج8، ص209

19- الکافی، ج8، ص303

20- الفقیه، ج2، ص277

21- الکافی، ج4، ص286

22- همان

23- همان

24- الفقیه، ج2، ص278

25- الکافی، ج4، ص287

26- همان، ج2، ص174

27- کتاب الخصال، ص484

28- الفقیه، ج2، ص300

29- اعلام الوری بأعلام الهدی، ص124

• < قبلی
• بعدی >