رویدادهای فرهنگی
همایش نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای سال آینده برگزار می‌شود
- رویدادهای فرهنگی
- نمایش از سه شنبه, 18 اسفند 1388 09:42
- بازدید: 2192
برگرفته از ایلنا
امیر عبدالحسینی(دبیر نمایشگاه نقاشی های قهو خانه‌ای) در گفتگو با خبرنگار ایلنا از برگزاری همایش نقاشان قهوه‌خانه‌ای خبر داد و گفت: برگزاری همایش‌ها و کارگاه‌های نمایشگاهی آثار نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای را به خاطر نزدیکی به عید نوروز به سال آینده و به احتمال زیاد اواخر فروردین 89 موکول کرده‌ایم.
وی درباره این نمایشگاه توضیح داد: آخرین نمایشگاهی که قرار است از هفته آینده در موزه هنرهای معاصر تهران برپا شود، به آثار نقاشان قهوه‌خانه‌ای اختصاص یافته است.
وی ادامه داد: این نمایشگاه قرار بود در ایام محرم امسال یعنی حدود 2 ماه پیش برگزار شود که به دلایل مختلفی به تعویق افتاد و اکنون شرایط برپایی آن برای آخرین روزهای سال 88 مهیا شده است.
عبدالحسینی خاطرنشان کرد: این نمایشگاه؛ بازخوانی نقاشی قهوه‌خانه‌ای و این سبک هنری اصیل ایرانی است و بر تاریخچه‌ی نقاشی قهوه‌خانه‌ای از آغاز تا متأخران آن و آثار بزرگان این هنر مانند محمد مدبر، حسین قوللر آغاسی، علی‌اکبر لرنی، احمد خلیلی، حسن اسماعیل‌زاده، حسین همدانی و ... مروری خواهد داشت.
وی درباره اهداف این نمایشگاه توضیح داد: یکی از اهداف ما در این نمایشگاه، احیای این سبک از نقاشی است که در این راستا آثار این نقاشان را از مجموعه‌داران بخش خصوصی و دولتی گردآوری می‌کنیم تا ضمن شناسایی این آثار؛ برای آنها شناسنامه‌ای تهیه کنیم و در کتابی نیز آنها را به چاپ برسانیم.
دبیر نمایشگاه نقاشی قهوه‌خانه‌ای در پایان از برگزاری کارگاه‌های آموزشی و ورک شاپ‌هایی برای این نمایشگاه خبر داد و گفت: این کارگاه‌ها را در اواخر فروردین سالجاری و به احتمال زیاد در محوطه بیرونی موزه هنرهای معاصر تهران برگزار خواهیم کرد.
نقاشی قهوه‌خانه، بازتابی صادق و اصیل از هنر هنرمندانی عاشق و تنها و دل سوخته است. هنرمندانی مظلوم و محروم از تبار مردم ساده دل و آینه صفت کوچه و بازار، آنانی که از پس قرنها سکوت- زیر سقف نمور و تاریک قهوه‌خانه‌ها، در خلوت عارفانه تکیه‌ها و حسینیه‌ها، در سر هر کوی و برزنی- چشم در چشم مردم دوختند و در محفل پرانس و الفت آنان، بغض معصومانه‌شان را با کشیدن نقشی و نشاندن رنگی، در دفاع از آبرو و اعتبار و اعتقادات و باورهای همین مردم به یکباره شکستند.
نقاشان با ذوق و دست آشنا به نقش از گوشه کنار قهوه خانه از میان جمع پر مهر مردم برخاستند. دل و غیرت در گرو این ندا و پیمان گذاشتند. آنچنان وفادار و ایستاده به قرار خویش که قهوه‌خانه، خانه‌شان شد و کاشانه شب و روزشان، میعادگاه باروری ذوق و هنر و خلاقیت شان و با مردم بودن، عهد همیشگی‌شان. در قهوه‌خانه‌ها بود که این هنرمندان تهی‌دست و رنجیده، ضمن حفظ ارزش‌های شیوه هنر شمایل‌نگاران و پرده‌کشان گذشته مرز و بوم شان، خود بانیان مکتبی اصیل و فراخور شأن و آبروی این هنر؛ پشتوانه مردمی گردیدند که دیری نپایید تحت عنوان نقاشی قهوه‌خانه در تاریخ هنر ایران در مقامی بس والا و پایدار به جای ماند.
