جهان ایرانی

از بخارا تا ... - علی دهباشی

برگرفته از روزنامه شرق

در روزگاری که آثار نویسندگان و شاعران دست دهم آمریکای‌لاتین در ایران ترجمه می‌شوند و بروبیایی هم دارند، اکثریت کتابخوان‌ها ما و روشنفکران ما با نام و آثار شاعران و نویسندگان و پژوهشگران و صاحب‌نظران تاجیک و افغان، حتی آشنا هم نیستند. در واقع ما کسانی را نمی‌شناسیم که در همسایگی ما و به زبان ما آثار ادبی درخشانی را خلق می‌کنند. استاد محمدجان شکوری را اولین بار در سال 1990 در شهر دوشنبه ملاقات کردم. آن سفر اولین سفر من به سرزمین رودکی بود و همه جا بوی خاک ایران می‌آمد و در همان سفر هم بود که اولین ملاقات من با محمدجان شکوری دست داد. او بود که این اعتقاد را در من به وجود آورد که به مرزها و منع‌های سیاسی نباید توجه کرد و حوزه فرهنگی ایران می‌بایست از بلندی‌های پامیر، بدخشان، بخارا، سمرقند، خراسان، خلیج‌فارس و... دانست. آنچه که محمدجان شکوری نوشته است چه در قالب صدها مقاله و ده‌ها کتاب، بیش از همه استادی او را به ما یادآوری می‌کند. مطمئنم که بدون شک در آینده آثار او را ارج خواهند کرد و او جایگاه واقعی خود را به دست خواهد آورد.

• < قبلی
• بعدی >