خبر

فروش کالای خارجی در نمایشگاه «جهیزیه ایرانی»

نمایشگاهی با عنوان «جهیزیه ایرانی» چند روزی است کار خود را در مصلای امام خمینی شروع کرده است. سری به این نمایشگاه می‌زنیم تا ببینیم خریدن یک جهیزیه کاملا ایرانی چقدر امکان‌پذیر است.

مجله مهر: نمایشگاهی برای عرضه کالاها و برندهای ایرانی. در دورانی که تقویت تولید داخلی و اقتصاد مقاومتی، اولویت کشور است، سراغ نمایشگاهی می‌رویم که با این داعیه آغاز به کار کرده است.

بیرون از شبستان مثل اکثر نمایشگاه‌ها غرفه سوغاتی‌ها و خوراکی‌های  محلی کشور برپا شده است. نمایشگاه با سه سالن مجزا خودنمایی می‌کند. سالنی برای لوازم خانگی و آشپزخانه، سالن کالاهای برقی و بالاخره سالنی برای فرش و گلیم. به سراغ تک تک فروشنده‌ها و غرفه‌داران می‌رویم تا آن‌ها از حال این روزهای کالای ملی بگویند.

نمایشگاه جهیزیه ایرانی با برندهای خارجی!

کمی که در نمایشگاه چرخ بزنیم، متوجه می‌شویم اینجا برخلاف عنوان نمایشگاه، تمام اجناس ایرانی نیستند یا در کنار آن‌ها اجناس خارجی هم به چشم می‌خورند. با اینکه نام این نمایشگاه جهیزیه ایرانی است و قاعدتا باید برندهای ایرانی در آن حضور داشته باشند، بیشترین و بزرگترین غرفه‌ها متعلق به برندهای خارجی است. برای مثال برخی شرکت های وارد کننده لوازم خانگی دارای بزرگترین و شیک‌ترین غرفه‌ها هستند.

در این قسمت نمایشگاه، بین برندهای ژاپنی، کره‌ای، فرانسوی، آلمانی و حتی مکزیکی، چهار‌پنج‌تایی برند داخلی هم پیدا می‌کنیم!

برندهای ایرانی هم بودند!

به سراغ نمایندگی یکی از پرسابقه‌ترین برندهای ایرانی می‌رویم. نماینده این شرکت به ما می‌گوید: «ما یکی از قدیمی‌ترین برندهای ایران هستیم. از سال ۱۳۳۹ کار خود را در ایران شروع کرده و برای همه شناخته‌شده هستیم. ما ترسی از رقابت با دیگر برندها نداریم.» مسئول این غرفه می گوید حدود ۱۱۰۰ نفر نانشان را از این کارخانه درمی‌آورند.

غرفه داران یکی دیگر از برنده های ایرانی از رقابت با غول‌های جهان گله داشته و گفتند: «ما قبول داریم که مثلا برخی برندهای مطرح خارجی کیفیت و امکانات جانبی‌اش از کالای ما بهتر است؛ گرچه

قیمت ما خیلی پایین‌تر از اجناس آن‌هاست؛ اما باز اقبال به کالای آن‌ها بیشتر است.» دلیل این مشکل را هم می‌گویند «بزرگترین مشکل ما مدیریت است. این مشکل و استقبال نکردن مردم، دست‌به‌دست هم

می‌دهند که ما نتوانیم پابه‌پای آن‌ها رقابت کنیم. این سوءمدیریت راه خلاقیت را می‌بندند.»

بی‌اعتمادی مردم؛ بزرگترین دلیل شکست کالای ایرانی

در یکی از غرفه‌های برند ایرانی، گلایه از بی اعتمادی مردم حادتر هم می شود؛ آن هم وقتی که اجاق گاز ساخت ایران با برند خارجی و با سه‌برابر قیمت عرضه می‌شود. صاحب این غرفه لوازم برقی

می‌گوید: «ما ۵۰ سال است که در ایران فعالیت می‌کنیم؛ اما خیلی دنبال تبلیغات نبودیم. اگر به غرفه ما نگاهی بیندازید متوجه خواهید شد، غرفه ما از همه ساده‌تر است. الان همین اجاق گاز دوسه غرفه

آن‌طرف‌تر با عنوان ساخت ایتالیا عرضه می‌ شود؛ در واقع ما برای آن‌ها اجاق‌گاز تولید می‌کنیم و آن‌ها به اسم کالای ایتالیایی و اسپانیایی به فروش می‌رسانند. مشتری هم دوست دارد، گمان کند که کالای

خارجی می‌خرد و برای همین حاضر است همین اجاق را با سه برابر قیمت واقعی تهیه کند؛ در حالی که اگر قاب این اجاق را بردارد، می‌تواند نشان استاندارد را ببیند!» اشاره‌ای هم به یخچال‌ها می‌کند و

می‌گوید: «همین یخچال را با همین کیفیت اگر بخواهی از فلان شرکت معروف بگیری دقیقا دوبرابر می‌شود.» این کارخانه ایرانی ۲هزار ایرانی را صاحب شغل کرده است.

بیشتر غرفه‌داران این نمایشگاه یک دلیل برای شکست یا کمتر موفق بودن کالای ایرانی عنوان کردند و آن بی‌اعتمادی مردم به کالای بومی است. اوضاع غرفه کالای خواب هم سند دیگر این بی‌اعتمادی است.

تخت‌خوابی که مواد اولیه آن از ترکیه وارد می‌شود، دو برابر نمونه ایرانی آن برای مشتری آب می‌خورد؛ اما وقتی از انتخاب مشتریان می‌پرسیم، می‌گوید: «کالای ترکیه‌ای بیشتر طرفدار دارد. کافی است تا

برند ترکی پشت یکی از این اجناس بیاید تا مشتری به آن تمایل پیدا کند.» این در حالی است که این دو تخت‌خواب از لحاظ کیفیت در یک رده قرار می‌گیرند.

کیفیت برابر؛ قیمت کمتر

چرخی هم در سالن لوازم آشپزخانه می‌زنیم و به سراغ یکی از غرفه داران می‌‌رویم که علاوه بر ظروف آشپزخانه ایرانی، ظروف ترکی هم دارد. از فرق آن‌ها که می‌پرسیم، می‌گوید: «اجناس ترکی فقط

رنگ‌ولعابشان بهتر است؛ اما قیمت کالای ایرانی مناسب‌تر است.» به بقیه غرفه‌ها هم که سر می‌زنیم، پاسخی مشابه می‌دهند. «آقای اسلامی» صاحب غرفه لوازم آشپزخانه می‌گوید: «مشابه همین جنسی که

ما به مشتری می‌دهیم را چین هم تولید می‌کند؛ اما با یک بار استفاده و شستن، خراب می‌شود. مشکل اینجاست که تاجر ما به شرکت چینی می‌گوید این جنس را به قیمت مثلا هزار تومان می‌خواهم. طرف

چینی هم نه نمی‌گوید؛ اما به اندازه همان پول اندک، برای کالا مایه می‌گذارد.» آقای اسلامی به خاطر همین ورود بی‌حدوحساب کالاهای چینی، بارها در کار شکست خورده است.

چینی و استیل ایرانی هم غرفه بعدی است که به آن سر می‌زنیم و می‌فهمیم آن هم از کالاهایی است که با قیمت بهتری نسبت به کالای خارجی عرضه می‌شود و اگر از نمونه غیرایرانی خود یک سروگردن

بالاتر نباشد، قطعا توان رقابت با آن را دارد.

این کالا را فقط ایرانی بخرید

برخی کالاها هم هستند که ایران بی‌بروبرگرد در آن حرف اول را می‌زند. فرش ایرانی از کالاهایی است که نه‌تنها نمی‌توان تقلبی آن را وارد کرد که در خارج از کشور هم طرفدار دارد و صادر می‌شود. «

مهماندوست» و «آقازاده» نمایندگان تبریزی فرش دستبافت در این نمایشگاه هستند. از آن‌ها که درباره حال‌ و روز بافندگان هنرمند این فرش‌ها می‌پرسم و می‌گویند: «قالیبافی، سختی و زحمت زیادی دارد؛ اما

بیشترین سود آن در جیب دلالان می‌‌رود.» و این زنگ خطری برای انقراض فرش دستباف ایرانی است. کمی آن‌طرف تر هم غرفه فرش عشایری است. طرح و نقش فرش‌های عشایری آنقدر جذاب است که

بی‌اختیار آدم را برای دیدنشان میخکوب می‌کند و جالب اینجاست که عشایر خوش‌سلیقه استان فارس این قالی‌ها را بدون هیچ نقشه‌ای و کاملا ذهنی می‌بافند و به همین خاطر نام آن‌ها «ذهنی‌باف» است. حتی

صاحب غرفه به ما می‌گوید: «نخ‌های فرش را هم خود این عشایر از پشم گوسفندشان تهیه و نخ‌ریسی می‌کنند.»

بعضی اجناس هم رنگ‌‌وبوی هنر و تاریخ ایرانی می‌دهند؛ اما کم کم در حال حذف از سبد خرید ایرانی‌ها هستند. کالاهایی مانند ظروف آشپزخانه مسی که شاید آخرین نسلی که از آن‌ها استفاده می‌کردند،

مادربزرگ‌‌های ما باشند. صاحبان این غرفه که راه دوری را از زنجان آمده‌، می‌گوید: «ظروف مسی خیلی بهتر از ظروف دیگر است و ضررهایی که دیگر ظروف مثل چدن دارند، این‌ها ندارند. این ظرف‌ها

حتی خاصیت درمانی دارند و شاید دلیل خیلی از بیماری ها مثل کم‌خونی ناشی از استفاده نکردن از همین ظروف باشد.»

از اینجا سراغ غرفه‌ ظروف سفالی و شیشه‌ای می‌رویم. تمام کالاهای این غرفه حاصل هنرمندی دو خواهر است که این هنر خود را آموزش هم می‌دهند. ترمه مشهد هم از دیگر کالاهای زیبای ایرانی است که

فقط و فقط نمونه ایرانی آن یافت می‌شود ولی این روزها از سبد بسیاری از خانواده های ایرانی حذف شده اند.

از نمایشگاه که بیرون می‌زنم، اوضاع نمایشگاه را از مردم جویا می شوم. عده‌ای از قیمت مناسب و تخفیف‌ها تعریف می‌کنند و کمتر کسی برای خرید کالای ایرانی وسواس به خرج داده است. از یکی از آن‌ها هم که دست پر از نمایشگاه بیرون آمده از ایرانی بودن خریدش می‌پرسم که می گوید: «نه. ترکیه‌ای آن را خریده‌ایم!» همان کالایی که در نمایشگاه نمونه ایرانی و البته ارزان‌ترش وجود داشت.

برگرفته از خبرگزاري مهر

• < قبلی
• بعدی >