ایران‌بوم

شهرتاریخی اصفهان که در آن گنبدهای فیروزه‌ای زیبایی قرار گرفته بسیار مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار می‌گیرد و گویی در این شهر روح تاریخ ایرانی نهفته زیرا این شهر گنجینه ای از آثار تاریخی دوره‌های مختلف است.

75% - تسوق أونلاين في السعودية مع خصم 25 , أحذية ازياء رياضية الجري للرجال , adidas copa mundials in color today schedule 2016 , نمشي | Ataf.pl - All Truth All Fresh: Sneakersy, Streetwear & Więcej

به گزارش خبرنگار مهر، اصفهان به سبب دارا بودن آثار تاریخی فراوانی که در دوره‌های تاریخی متفاوت در آن بنا شده و آب و هوایی مناسب و معتدل همواره مورده توجه و رشک بسیاری از گردشگران و سیاحان ایرانی و خارجی قرار گرفته و هر گردشگر خارجی که از دیرباز تا کنون به این شهر تاریخی سفر کرده در وصف زیبایی و نیک نامی اصفهان، زیبایی آداب و رسوم و در خور بودن بناهای تاریخی آن سخن بسیار به میان آورده است.

در هر صورت از آداب و رسوم، زبان شیرین اصفهانی و لطافت هوای اصفهان که دارای هوایی معتدل است که گذر کنیم این استان دارای ابنیه تاریخی بسیاری است چنانچه نزدیک به شش هزار بنای تاریخی به تنهایی در شهر اصفهان شناسایی شده است.

وجود این تعداد بنا و اثر تاریخی به تنهایی در شهر اصفهان خود مبین و گویایی اهمیت این شهر تاریخی در دوره‌های مختلف تاریخی است که همواره از پیش از اسلام و به خصوص در عصر صفوی مورد توجه پادشاهان عصر خود قرار مر‌گرفته است.

در هر صورت در شهر اصفهان بناهای شاخص و در خور توجهی وجود دارد که معرفی آنها امری مهم و ضروری به شمار می‌رود.

با حرکت در امتداد رودخانه زیبا و تاریخی زاینده رود که زیبایی و طراوت خاصی به اصفهان می‌دهد ما را با پلهای تاریخی زیبا و قابل توجهی روبرو می‌کند.

پل خواجو

به گزارش خبرنگار مهر، برای این بنای زیبای تاریخی نام‌های مختلفی آورده شده چنانچه از این پل با نام‌هایی چون پل شاهی، بابا رکن الدین، شیراز و حسن آباد هم یاد می‌شود.

این بنای زیبای تاریخی از بناهای شاه عباس دوم صفوی است که در سال 1060 هجری بنا شد و طول آن نزدیک به 133 متر و عرض 12 متری است.

در طبقه نخست این پل تاریخی دریچه‌هایی وجود دارد که در واقع این دریچه‌ها نقش سد و یک بند را بازی و در حال حاضر نیز زمانی که از این پل بازدید داشته باشی و با نگاهی تیز می‌توان جای این دریچه‌ها را که بر روی سنگ‌ها حجاری شده یافت.

تعداد دهانه‌های این پل تاریخی 24 دهانه است ودقیقا در وسط پل نیز یک اتاق شاه نشین قرار گرفته که در گذشته برای مشاهده مسابقات قایقرانی و ... از آن استفاده می‌شده است.

در دو ضلع این پل تاریخی دو شیر سنگی قرار گرفته است و در صورتی که در نقطه مقابل شیر آن سوی پل و در واقع در کنار شیر آن سوی دیگر ایستاده باشی چشمان شیر مقابل دارای نور و درخشش خاصی برای هر بازدید کننده است.

زمانی که در طبقه بالای این پل قدم می‌گذاری کاشی‌کاری های دو طرف پل رنگ و جلای خاصی به هر بازدید کننده می‌دهد زیرا این کاشیها در هر دهانه از یک سبک و سیاق خاصی پیروی می‌کند که البته تمامی آنها با یکدیگر هماهنگ هستند.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که وجود این کاشی‌کاریها همچون یک نت موسیقی است که به پل تاریخی خواجو آهنگ خاصی بخشیده است.

پل جویی

وجه تسمیه آن به پل جوئی این است که چون در دو طرف پل عمارات سلطنتی واقع شده بود و در وسط این پل نیز جویی سنگی وجو داشت که آب را به این عمارات می‌رساند آن را پل جوئی نامیدند، پل جوئی در اصفهان مربوط به عصر صفوی است که در سال 1065 هجری قمری بنا شده است.

پل جوئی، پلی است باعرض کم و طول ۱۴۷ متر که میان دو پل الله‌وردی خان و پل خواجو قرار گرفته است.

سی و سه پل، نماد زیبایی

پل تاریخی سی و سه پل از بناهای دیگر تاریخی است که از آن با نامهای محتلفی چون پل الله‌وردی خان، پل جلفاء، پل چهارباغ و... یاد می‌شود که البته در حال حاضر این بنای تاریخی را با عنوان سی وسه پل می‌شناسند.

به گزارش مهر، پل الله وردیخان که در سال 1011 هجری بنا شده و در واقع از آثار و بناهای تاریخی مشهور اصفهان به شمار می‌رود که بازدید از آن به هر گردشگری توصیه می‌شود، چنانچه یکی از خارجیانی که سی و سه پل را در اواخر حکومت قاجارها دیده درباره آن می نویسد: این بنای زیبا که با وجود مرور زمان با بزرگی و مشخصات آن سالم مانده ارزش آن را دارد که برای دیدنش به اصفهان رفت.

این پل تاریخی در گذشته دارای چهل چشمه بوده که در حال حاضر تنها سی و سه چشمه آن باز مانده است.

در دو سوی این پل تاریخی خیابان چهارباغ اصفهان قرار گرفته که این خیابان نیز دارای قدمتی تاریخی است که روح تاریخ در آن نهفته و روح و جان هر بازدید کننده ای را جلا می‌بخشد.

مدرسه چهارباغ، موزه کاشی کاری

این مدرسه آخرین بنای باشکوه دوران صفوی در اصفهان است که برای تدریس به طلاب علوم دینی در زمان شاه سلطان حسین، آخرین پادشاه صفوی، از سال ۱۱۱۶ تا ۱۱۲۶ هجری قمری ساخته شده است.

اگرچه این روزها هجوم ناجوانمردانه برج‌ها سایه بر گنبدهای فیروزه‌ای اصفهان انداخته و جز از فاصله‌ای نزدیک نمی‌توان جلوه دلربای این ابنیه را به تماشا نشست اما از حوالی خیابان آمادگاه که خیابان چهارباغ عباسی را قطع می‌کند، گنبد زیبای مدرسه چهارباغ خود می‌کند و اندکی بعد اگر در جانب غربی مدرسه بایستید، نمای تمام رخ آن را دل‌فریب و سحر انگیز فرا رو می‌بینید. نمایشگاهی از کاشیکاریهای نفیس که چونان فرشی رنگین شما را به برای ورود به این مدرسه با شکوه وسوسه می‌کند.

سراسر این مدرسه هنرهای بدیعی از کاشی کاری، مانند کاشی هفت رنگ، معرق، گره چینی، پیلی و معقلی، سبب می‌شود آدمی بی اختیار گرداگرد خود بچرخد و محو در این شاهکارهای عهد صفوی شود.

مدرسه چهارباغ فقط نمایشگاهی از کاشی‌های رنگارنگ نصف جهان نیست، در این مدرسه انواع هنرهای مردم اصفهان از قلمزنی، زرگری، معماری، انواع هنرهای مرتبط با چوب، سنگتراشی، خوشنویسی، رنگرزی، طلاکاری و نقره کاری در هم پیچیده و در هم‌نوایی طلا و نقره، چشمان مشتاق سال‌هاست که ربوده می‌شود. درب اصلی مدرسه، نمونه بارزی از درب‌های نفیس است که با طلا و نقره تزیین شده است، در برخی تزیینات دیگر هم طلا و نقره به چشم می‌آید.

میدان نقش جهان

از دیگر بناهای تاریخی زیای موجود در اصفهان، میدان نقش جهان است که بناهای تاریخی دیگری چون عالی‌قاپو، مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطف‌الله و بازار قیصریه را در خود گنجانده است.

با انتخاب اصفهان به پایتختی و گسترش شهر به طرف جنوب، میدان عظیم نقش جهان با طول تقریبی 507 و عرض 158 متر در شرق گردشگاه چهارباغ به عنوان یکی از ویژگی های عصر صفوی مطرح شد.

جهت قرارگیری طول میدان نسبت به محور شمال-جنوب، زاویه 25.11 درجه و با جهت قبله زاویه‌ای دقیقاً ۱۳۵ درجه(۹۰+۴۵) است.

با توجه به وجود دو بنای مذهبی (مسجد شیخ لطف‌الله و مسجد جامع عباسی) در اضلاع جنوبی و شرقی، برگزیدن چنین جهتی برای میدان معقول و دارای یک رابطه هندسی پیوسته‌ است.

مسجد امام

یکی از مساجد میدان نقش جهان اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود، این بنا شاهکاری جاویدان از معماری، کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است.

مسجد جامع عباسی بنا به نظر پرفسور پوپ نگین معماری مساجد ایران است، این مسجد از با شکوه ترین مساجد ایران به شمار می رود که در واقع نشانگر تفکر شیعی است.

با توجه به اینکه سردر قیصریه ورودی اصلی میدان نقش جهان( میدان امام) است، بر همین اساس برای مسجد جامع، جایی مکان‌یابی شده که مرکز دید و بلندترین بنا باشد تا در نهایت چشم انداز خوبی داشته باشد.

تکنیک کاشیکاری بکار رفته در مسجد امام بسیار در خور توجه است چنانچه، کاشی‌کاری‌های هفت رنگ و معرق در این مسجد در کنار یکدیگر به زیباترین شکل به کار رفته و ساخت آن توانمندی را در کنترل کیفیت زمان ساخت می‌رساند.

گنبد خانه این مسجد نیز از لحاظ معماری بسیار شاخص است زیرا در آنجا صداهای کثیر به یکدیگر می‌رسند و در واقع در آنجا ما نوعی انعکاس صدا را شاهد هستیم، در این گنبد خانه یک محراب سنگی و در کنار آن یک منبر وجود دارد که بر اساس اعتقاد ایرانی‌ها که در آن زمان شیعه بوده‌اند 12 پله دارد،در این گنبد خانه بی‌نظیر، صداهای کثیر به هم می‌رسند.

گنبد خانه این مسجد که بسیار شاخص است، ارتفاع گنبد عظیم مسجد ۵۲ متر و ارتفاع مناره های داخل آن ۴۸ متر و ارتفاع مناره‌های سردر آن در میدان نقش جهان ۴۲ متر است، در گنبدخانه مسجد جامع عباسی (مسجد امام) آن یک منبر وجود دارد که بر اساس اعتقاد ایرانیها که در آن زمان شیعه بوده‌اند 12 پله دارد.