گزارش
بغض شفیعی کدکنی در سوگ مظاهر مصفا شکست؛ مظاهر مصفا ادامه سنت شعری ملک‌الشعرای بهار و حمیدی بود
- گزارش
- نمایش از دوشنبه, 20 آبان 1398 13:33
محمدرضا شفیعی کدکنی گفت: بعد از ملک‌الشعرای بهار که حالت استثنائی دارد و حمیدی که در همین حال و هوا شاعر عظیم‌شأن و بی‌مانندی بودند، دکتر مصفا ادامه سنت شعری این بزرگان در فرهنگ ملی ماست. مظاهر مصفا ادامه سنت شعری ملک‌الشعرای بهار و حمیدی بود
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) استاد محمدرضا شفیعی کدکنی در کلاس روز سه شنبه چهاردهم آبان ماه 1398 در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران قبل از این که مانند همیشه سراغ پاسخ به سوالات دانشجویان علاقه‌مند به ادبیات برود با یادآوری درگذشت همکار فقیدش، بغضش شکست و به همراه حضار یک دقیقه‌ای به احترام دوست و همراه قدیمی‌اش ایستاد و فاتحه‌ای خواند پس از آن از دانش و خدمت مظاهر مصفا گفت.
مظاهر مصفا 70 سال در خدمت فرهنگ ملی ما فعالیت کرد
استاد شفیعی کدکنی در ابتدا اظهار کرد: استاد مظاهر مصفا به ظاهر یک دکتر ادبیات و یک استاد رشته ادبیات فارسی بود که در 100 سال اخیر که دانشگاه استاد ادبیات داشته، در دانشگاه‌های مختلف، مصادیق چنین استادی و چنین شخصیتی کم نیست اگر بگویم چندین هزار شاید اغراق نباشد؛ اما استاد مصفا امتیازات بسیار بزرگی بر همه مصادیق یک دکتر و استاد ادبیات داشت که بسیار استثنائی و نادر بود.
وی همچنین گفت: استعداد شخصی و فردی او، محیط خانوادگی او و شرایطی که برای تربیت او فراهم شده بود خود حالتی کاملا استنائی داشته است و بعد هم تمام این 90 سال عمر را، حال بگویم 70 سال از این 90 سال عمر را شب و روز در خدمت فرهنگ ملی ما فعالیت کرد. او شاعر بزرگ تراز اول اسلوب قدما بود که واقعا در شاخه خود حداقل در نسل خود منحصر و متشخص بود.
این شاعر در ادامه افزود: به نظر من بعد از ملک‌الشعرای بهار که حالت استثنائی دارد و حمیدی شیرازی که در همین حال و هوا شاعر عظیم‌شأن و بی‌مانندی بودند، دکتر مصفا نیز ادامه سنت شعری این بزرگان در فرهنگ ملی ماست.
مصفا با نثر بسیار شیوا و دل‌انگیزی می‌نوشت
کدکنی درباره حالات درونی مظاهر مصفا بیان کرد: همه حالات خصوصی او خشم، نفرت، شادی و غم‌هایش اصیل، نجیب و ملی بود. برای من خیلی سخت است. به هر حال دانشگاه تهران استاد بسیار برجسته، ممتاز و بی‌مانندی را از دست داد، زبان فارسی شاعر بزرگ و تراز اولی را در نوع خود از دست داد؛ حوزه پژوهش‌های شعر فارسی و ادب فارسی محقق بسیار بسیار برجسته‌‍ای را از دست داد و جوانمردی و آزادگی یکی از مصادیق اجل و اتم خودش را با فقدان ایشان از دست داد.
محمدرضا شفیعی کدکنی در پایان گفت: دکتر مصفا با نثر بسیار شیوا و دل‌انگیزی می‌نوشت؛ شاید کم نوشته باشد ولی مجموعه آنچه او نوشته است حتی در حوزه نثر هم از نمونه‌های برجسته نثر فاخر زبان فارسی در عصر ماست. باید برای بزرگ داشت و تکریم او و معرفی فضیلت‌ها و ارزش‌های هنری او مجالسی در دانشگاه تهران تشکیل شود و صاحب‌نظران هرکدام گوشه‌ای از چشم‌انداز پهناور خلاقیت او را بررسی کنند و حاصل آن به صورت کتابی آکادمیک تهیه و منتشر شود تا هم، اکنونیان و هم آیندگان نسبت به این استاد بزرگ معرفت هرچه بیشتری حاصل کنند.
