ایران‌بوم

نیروی دریایی که در جریان انقلاب و شاید به علت دوری از مرکز، کمابیش دست‌نخورده باقیمانده بود، در همان روزهای آغازین جنگ، برتری کامل خود را به دشمن نشان داد.
نیروی دریایی ایران در عملیات «مروارید» (آذرماه 1359)، با غرق‌کردن 3 فروند ناوچه‌ی موشک‌انداز «اوزا – 2» (OSA2) و یک فروند ناوچه‌ی موشک‌انداز «اوزا – 1» (OSA1) و وارد کردن آسیب اساسی (حدود 70 درصد) بر سه فروند ناوچه‌ی موشک‌انداز دیگر عراقی، هسته‌ی اصلی نیروی دریایی ایذایی عراق را نابود کرد. باقیمانده‌ی نیروی دریایی مزبور در تنها پایگاه دریایی این کشور «ام‌القصر» (واقع در خورعبداله) زندانی گردید. سپس درپی عملیات همآهنگ نیروی دریایی و نیروی هوایی، نیروی دریایی عراق، به صورت عملی از صحنه‌ی نبرد حذف شد. به دنبال این عملیات، نیروی دریایی با بستن اروندرود بر روی عراق، این کشور را از راه دریا محاصره کرد.
از سوی دیگر، نیروی دریایی و هوایی ایران به تلافی بمباران و گلوله‌باران پالایشگاه آبادان، در یک عملیات مشترک، بندر «البکر» (واقع در کرانه‌ی اروندرود) را که بندر اصلی صدور نفت عراق به شمار می‌رفت، در هم کوبیدند و تاسیسات بندری و نفتی آن را، از کار انداختند.