ایران‌بوم

کمال الملک به دلیل حضور در یک خانواده هنری از همان اوایل به هنر نقاشی گرایش پیدا کرد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به تهران آمد و در «دارالفنون» رشته نقاشی را ادامه داد.

سه سال پس از حضور وی در دارالفنون،‌ناصرالدین شاه در جریان بازدید از آثار نقاشان به تابلوی «اعتضاد السلطنه» رئیس وقت دارالفنون برخورد و «کمال‌الملک» را به عنوان نقاش به دربار آورد. شاه قاجاری در طول مدت کمال الملک به شاگردی وی اشتغال داشت.

در طول مدت حضور کمال الملک در دربار قاجاری حدود 170 تابلو او وی به جا مانده است که از آن جمله می‌توان به «تالار آینه» ‌، «دودخترگدا‌»، «حوضخانه عمارت گلستان» و «فال‌گیر بغدادی» اشاره کرد.

کمال الملک پس از مرگ ناصرالدین شاه در سال 1276 به اروپا رفت و در مدت حضور سه ساله خود در کشورهای ایتالیا‌، فرانسه و اتریش از آثار نقاشان برجسته‌ای چون رامبراند‌، روبنس و تیسین حدود دوازده تابلو کشید.

وی در جریان انقلاب مشروطه با انتشار و ترجمه برخی مقالات در کنار مردم در این حرکت آزادی خواهانه همراه شد.

کمال الملک در طول سال‌های بین 1280 تا 1283 به دلیل کنار نیامدن با خواسته‌های مظفرالدین شاه در عراق زندگی کردو فعالیت‌های هنری خود را در آنجا پیگیری نمود.

سال‌ها بعد نیز و در 80 سالگی به نیشابور رفت و سال‌های پایانی خود را در آن جا سپری کرد.

کمال الملک علی رغم اینکه در سال‌های پایانی عمر خود یکی از چشمانان خود را از دست داده بود، همچنان در عرصه نقاشی فعالیت کرد و سرانجام در بیست و هفتمین روز از مرداد ماه 1319 در شهر نیشابور درگذشت ودر کنار عطار نیشابوری آرام گرفت.