دکتر محمد مصدق

‌بر مزارِ بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت‌رضوی

برگرفته از تارنگار حسام‌الدین نراقی

دوش رفتم بر سرِ خاکِ عزیزانِ مصدق

آنکه جان درباخته در پایِ پیمانِ مصدق

سر‌ به سنگش‌ کوفتم سردادم افغانِ مصدق

ناله‌ها برخاست از گورِ عزیزانِ مصدق:

کای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

ما به دامِ روبه مکروهِ مکار اوفتادیم

ما به کامِ گرگِ خون آشامِ خونخوار اوفتادیم

ما نهالِ نورسی بودیم و از بار اوفتادیم

ای خوشا جان باختیم آخر به پیمانِ مصدق

ای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

چون به کین خواهی درآمد دشمنِ پرکینة ما

دشمنِ پرکینة ما ، روبهِ گرگینة ما

ناله ای دیدی برآید از دل و از سینة ما؟

ناله و ما؟! ناله و طفلِ دبستانِ مصدق؟!

ای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

ما به پای دوست با سوکِ تن و جان عهد بستیم

ما سرِ شمشیرِ دشمن را کنارِ جان شکستیم

ما به رنگِ خونمان در دام اهریمن نشستیم

تا مگر آزاد گردد جانِ ایرانِ مصدق

ای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

ما در این خاکِ سیه هم آتشی داریم و سوزی

آتشی داریم و سوزی از شرارِ دلفروزی

لیک ای افسوس ما را نیست دیگر آنکه روزی

سر گذاریم از سرِ شادی به دامانِ مصدق

ای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

گو رفیقان را که لرزد استخوان‌ها در برِ ما

استخوان‌ها لرزد و لرزد دریده پیکرِ ما

این دریده پیکرِ ما ، این جدا از تن سرِ ما ،

روز و شب دل ناگران از بند و زندانِ مصدق

ای رفیقِ مهربان جانِ تو و جانِ مصدق

تهران ، دی 1332

16 آذر 1332 ملتی سرخورده از کودتای آمریکایی سردرگریبان گرفته بود اما دانشجویان و 3 آذر اهورایی با حرکت خود باز هم امید را در جامعه جاری کردند. شعر بالا را اتفاقی در تارنمايی دیدم. مصدق نماد آزادی خواهی و مبازه ملی بر ضد استبداد و استعمار بود و هست.

• < قبلی
• بعدی >