ایران‌بوم

دیروز یک پرده ی دیگر از نمایش « طرح خاورمیانه ی بزرگ » به اجرا درآمد تا حتا کسانی که همچون شاه سلطان حسین صفوی می اندیشند ، دریابند در پس پشت حرکت های دو سال اخیر آمریکا و متحدانش در شمال آفریقا و خاورمیانه چه اهدافی نهفته است . در این بخش از نمایش ، رهبر « جبهه ی جهادی النصر » که تندروترین گروه سلفی و تروریستی عراق است ، رسما با ایمن الظواهری ، رهبر سازمان القاعده بیعت کرد .

بر اساس آگاهی هایی که از منابع موثق دریافت شده است ، هم اکنون سی هزار نفر نیروی سلفی جبهه ی جهادی النصر در سوریه حضور دارند و بسیاری از خرابکاری ها و انفجارهای انتحاری که قربانبان اصلی آنها غیرنظامیان هستند ، به این گروه بسیار واپسگرا و بی رحم نسبت داده می شود .

در برابر این رویداد ، یعنی بیعت رهبر جبهه ی النصر با ایمن الظواهری ، آگاهان باور داشتند که کاخ سفید اگر اعتراضی از خود نشان ندهد ، دست کم سکوت خواهد کرد ؛ اما با شگفتی تمام دیدند که ساعتی بعد از اعلام خبر این بیعت ، پرزیدنت اوباما ، رئیس جمهور آمریکا بی هیچ پرده پوشی اعلام کرد ، کمک های کشورش به معارضان سوری نه تنها قطع نخواهد شد بلکه افزایش خواهد یافت .

با این رویداد ، آیا هنوز هم می توان رویدادهای سوریه ، مصر ، لیبی و تونس را حرکت هایی در راستای استقرار حکومت های مردم سالار ( دموکرات ) در این کشورها ارزیابی کرد ؟

اکنون نگاهی به نقشه ی تحولات دو سال گذشته در شمال آفریقا و خاورمیانه و هم چنین پاکستان و افغانستان می تواند برای هر آدم خوش بین و ناآگاهی نسبت به اهداف واقعی امریکا و متحدان آن در این منطقه – که همانا استیلا بر غنی ترین منابع انرژی سنگواره ای ( فسیلی ) جهان باشد ، پرسش ایجاد کند و او را به فکر بیاندازد .

اعلام ادامه یافتن کمک های آمریکا به معارضان سوریه ای پس از بیعت رهبر جبهه ی النصر با رهبر القاعده - که آمریکا آن را دشمن شماره ی یک بشریت و صلح می نامد – نشان می دهد آمریکا و القاعده در خدمت یکدیگرند :

آمریکا ، منابع را برای القاعده فراهم می سازد

و القاعده ،

بهانه ی حضور نظامی برای آمریکا در این منطقه را تدارک می بیند !