ایران‌بوم

سیاست دولت درباره دخانیات، حدیث کوسه است و ریش پهن. از یک‌سو، به ظاهر دولت از بوق‌های تبلیغاتی خود، با نشان دادن زیان‌های کشیدن سیگار و پیامدهای آن، در پی کاهش کاربری سیگار در میان مردم و به‌ویژه جوانان است و از سوی دیگر، شرکت دخانیات با همه توان در حال تولید سیگار و همه مهم‌تر این‌که، گشودن پای بخش خصوصی در تولید این کالای زیان‌بخش است.

شرکت دخانیات، بهانه‌ی افزایش تولید سیگار و گشودن پای بخش خصوصی به تولید و واردات انبوه سیگار را مبارزه با قاچاق این کالا عنوان می‌کند، در حالی که سیل قاچاق از چهارسوی کشور به بازارهای داخلی، هر روز افزون‌تر می‌شود.

خوش‌بختانه، چندی پیش وزیر بهداشت و درمان برابر سیاست تولید هرچه بیش‌تر سیگار از سوی شرکت دخانیات، جبهه گرفت و جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات ایران که زیاد هم فعال نیست و شاید گه‌گاهی در حد یک اعلامیه، عرض اندام می‌کند، به تازگی با صدور بیانیه‌ای اعلام داشت: «صدور مجوز برای تولید سیگار توسط بخش خصوصی، نتیجه‌ای جز گسترش فقر، اعتیاد و بیماری ... نخواهد داشت.»

در این بیانیه آمده است: متاسفانه اصرار شرکت دخانیات بر تولید بیش‌تر، افزایش قابل توجه قاچاق مواد دخانی، انتقال آرام این صنعت خانه‌برانداز به بخش خصوصی، در کنار اجرا نشدن قانون جامع کنترل [مهار] و مبارزه ملی با دخانیات مصوب مجلس، رخ‌دادهای ناگواری است که در حال حاضر، دل‌خستگان دلسوز سلامت جامعه، شاهد آن هستند.

متاسفانه، گه‌گاه شاهد آن هستیم که مسئولان شرکت دخانیات ایران، این‌گونه استدلال می‌کنند که هرگونه «سیاست مهار» مانند شکل هشدار‌دهنده بر روی قوطی سیگار و یا افزایش بهای آن، باعث افزایش قاچاق این کالا، به درون کشور می‌گردد! هر گاه این استدلال را گسترش دهیم، در آن صورت، باید گمرک‌ها را برداشت و دروازه‌های کشور را به روی کالاهای بیگانه گشود.

قانونی در مجلس تصویب شده است، همه دستگاه‌های ارتباط همگانی از تلویزیون گرفته تا روزنامه‌ها، پیاپی و هر روزه سخن از زیان‌های سیگار و مبارزه با کشیدن آن می‌زنند، سیاست‌گذاران عرصه‌ی بهداشت کشور و تک‌تک مردم، خواهان برچیده شدن دستگاه دخانیات در کشور هستند؛ اما معلوم نیست که این شرکت که خود بخشی از بدنه‌ی دولت است، دارای چه نیرویی است که می‌تواند یک تنه برابر مجلس، مردم، دستگاه‌های ارتباط همگانی و ... بایستد.

ما باید کارخانه‌های تولید سیگار را تعطیل کنیم، کشت توتون را به کشت‌های دیگر بدل کنیم و هر کاری هم که برای مبارزه با قاچاق لازم است، انجام دهیم. هر گاه استدلال‌های شرکت دخانیات را بپذیریم، در آن صورت باید به کشت خشخاش و تولید تریاک، هروئین و ... رو بیاوریم و مردم این سرزمین را به سوی نابودی کامل بکشانیم.