ایران‌بوم

به گزارش خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، مراسم نهمین سال‌روز درگذشت «حسین پناهی» شامگاه 27 مهرماه با حضور جمعی از علاقه‌مندان این هنرمند در مجموعه‌ی «تئاتر شهر» برگزار شد.

حسین پناهی روحی شفاف و بزرگ داشت

در ابتدای این مراسم رضا صفریان شاعر و از دوستان حسین پناهی در سخنانی گفت: واقعا «حسین» را تنها از یک جهت نمی‌توان دوست داشت چون او هزاران جهت داشت. یادم می‌آید روزهایی که «حسین» پیش من می‌آمد، همیشه احساس آرامش می‌کردم، احساسی که تا چند روز برایم باقی می‌ماند.

او افزود: حسین پناهی کسی بود که در نگاهش، رفتارش‌ بهتر شناخته می‌شد تا در آثار هنری‌اش. البته در آثارش هم همان حسین بود ولی در بند و اسیر. او در تمام وجودش از تاریکی خالی بود نه نسبت به کسی احساس منفی داشت و نه در دلش از کسی شکوه و شکایتی داشت. هرجا که می‌نشست حرف‌هایش آرامش دهنده بود، حسین دارای روحی شفاف و بزرگ بود که در این دنیا و روابط نمی‌گنجید، با این حال او در درون خودش در صلح بود.

حسین پناهی آرامش عجیبی داشت

در ادامه‌ی این مراسم، فردوس کاویانی بازیگر در سخنانی گفت: واقعا آدم درباره‌ی «حسین پناهی» چه می‌تواند بگوید؟! برای من که مشخص نشد که حسین دنبال چه چیزی در زندگی بود، همیشه گوشه گیر بود و تنها می‌نشست و فکر می‌کرد. شاید به دنبال ثابت کردن چیزی برای خودش و دیگران بود. او بسیار دوست داشتنی بود من وقتی یاد حسین می‌افتم انگار آرامش عجیب و غریبی می‌گیرم.

حسین پناهی گل وحشی قشنگی بود

همچنین مسعود جعفری جوزانی کارگردان که سابقه همکاری با حسین پناهی را دارد در صحبت‌هایی گفت: حسین مثل گل وحشی بود. اوشکل آکادمیک نداشت، نمی‌شود حسین را به فلسفه و کلام وصل کرد، حسین گل وحشی قشنگی بود که در کهکیلویه روییده بود.

او افزود: او در بازیگری هم در هیچ سبکی نمی‌گنجید، همیشه خودش بود. هر وقت می‌خواست نقشی را بازی کند آنقدر کلانجار می‌رفت تا بتواند نقش خودش را بازی کند، حسین صندوقچه‌ای پر از سوال بود .

این کارگردان ادامه داد: اگر حسین را بخواهیم در چارچوبی قرار بدهیم دیگر حسین نیست. او از مساله ذهنیت و آموختنی فاصله گرفته بود و به عالم معنی نزدیک شده بود، برای همین بود که یک مقدار بی خیال بود. حسین خیلی ساده از بین ما رفت. ما اگر ناراحت هستیم به خاطر خودمان ناراحتیم که دلمان برایش تنگ می‌شود.

حسین پناهی در هیچ هندسه‌ای تعریف نمی شد

در بخشی از این مراسم با حضور فردوس کاویانی‌، مسعود جعفری جوزانی و آنا پناهی دختر حسین پناهی از فریدون داوری شاعر پیشکسوت استان کهکیلویه و بویراحمد تقدیر شد.

داوری در سخنانی گفت: پناهی عزیز ما از نسل آب و آینه بود. حسین نیما یوشیج دومی بود که در شعر ما قدم برافراشت. حسین از این آب و خاک است و تار و پود وجودش با شعر و موسیقی و هنر آمیخته شده بود، او در هیچ هندسه‌ای تعریف نمی‌شد. او هیچ بالی را نشکست و هیچ دلی را آزار نداد.

در این مراسم که یونس آبسالان شاعر و از دوستان حسین پناهی اجرای آن را بر عهده داشت، تصاویری از سخنرانی، دکلمه‌ها و همچنین مراسم تشییع پیکر او در استان کهکیلویه و بویر احمد به نمایش درآمد.

در بخش از این مراسم گروه موسیقی «دارینوش» به سرپرستی بهنام شهرکی قطعه موسیقی را به یاد حسین پناهی اجرا کرد.

همچنین در بخش دیگری نمایشنامه«چیزی شبیه زندگی» نوشته حسین پناهی نمایشنامه‌خوانی شد.