سه شنبه, 29ام اسفند

شما اینجا هستید: رویه نخست نام‌آوران ایرانی بزرگان ودود محمودی از شاعران و ادیبان معاصر تاجیک است

نام‌آوران ایرانی

ودود محمودی از شاعران و ادیبان معاصر تاجیک است

بهروز پویا

وی در 1898 در سمرقند زاده شد و در 1975 در دوشنبه وفات یافت.

وی پس از تحصیلات ابتدایی و مکتب خانه ای برای تحصیل ادبیات به مسکو رفت؛ گرچه تحصیلات را به پایان نرساند ؛ اما تسلطی به روسی پیدا کرد که حاصلش ترجمه ی آثاری از روسی به پارسی بود؛ از جمله برخی

رمان های تالستوی.

وی در سال 1930 به جرم« تعلق به فرهنگ بورژاوزی ـ ارتجاعی » : یعنی فرهنگ ایرانی ! توسط [‌مقامات ] شوروی دستگیر و به سیبری تبعید شد . پس از آن، به درخواست خودش به اران (جمهوری آذربایجان) رفت تا برای

آذری ها ، پارسی تدریس کند ؛ این بار به عنوان « جاسوس ایران » دستگیر شده و تا 1973 در حبس خانگی به سر برد.

امروز میهن پرستان تاجیک با احترام از او یاد می‌کنند و دیوان اشعارش را از برجسته ترین شعرهای معاصر تاجیکستان می‌خوانند. دو سروده از وی می‌خوانیم :

سیر زرافشان

مرا که دلبر پر ناز در سمرقند است  /  چرا نه یاد کنم این که سر به سر قند است

همی بخارا و سمرقند بهر یک خالش /  فدا شوند، بیارزد که حسن صد چند است

اگر بخارا و خجند آورند رشک، به جاست /  که این دو هم از تابعات این کند است

در این زمانه، سمرقند شد پر قند  /  که فروغ حق امروز ، نورِ پیوند است

شکفته است به نوروز، باغ این خطه /  به چند گلبن خوشبو که سخت ارزند است

مبارک است به عید گل این‌چنین گلشن /  که جان و دل به هوایش ، همیشه دلبند است

کنون که دورم از آن بوستان، چه کار کنم ؟ / دلم به سیر زرافشان آرزومند است


پیش روی دشمنان

پیش روی دشمنان خواهم کنون جولان زدن  /  بر سر دشمن بخواهم تیغ چون گردان زدن

رخش رستم را بیارید این زمان و ، زین کنید  /  گرزها خواهم کنون چون رستم دستان زدن

بزم جمشیدی بنا سازید و جام زر کشید  /  خواهم اکنون باده من ، در تارم ساسان زدن

تخت و اورنگ فریدون را فرازیدم کنون  / که سرود خسروانی ، خوش در این دوران زدن

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید