بایگانی خبرنامه

سال حکیم ابولقاسم فردوسی، بزرگ ایران‌بان تاریخ ایران و سال بزرگداشت زبان فارسی

به نام خداوند جان و خرد

سرآمد کنون قصه‌ی  یزدگرد/ به ماه سپندارمذ روز ارد
ز هجرت شده   پنج هشتاد بار / که پیوستم این نامه  نامدار

سال ماهشمار(قمری) در هر سال 11 روز کمتر از سال خورشیدی است که در چهارصد سال می‌شود 4400 روز. اگر این شمار روز بر 365 بخش کنیم برابر می‌شود 12 سال و 20 روز خورشیدی و چون 12 سال را از 400 کم کنیم برابر خواهد شد با سال 388 خورشیدی. پس بر این بنیاد، شاهنامه فردوسی در سال 388 خورشیدی به پایان رسیده و سال 1388 هزارمین سال پایان یافتن شاهنامه است*  به سال خورشیدی که چنین سالی شایسته‌ترین زمان می‌باشد برای بزرگداشت جان جاوید سخن پارسی فردوسی بزرگ.
زبان بشکوه و بنیروی پارسی در درازنای تاریخ ایران زمین، پهنه‌ی پدید آمدن دانش و اندیشه و ادب بی‌مانند و پربار اندیشمندان ایرانی بوده است سراینده‌ی راستین تاریخ ایران "حکیم ابوالقاسم فردوسی" نگاهبان زبانی بود که براستی از زبان‌های پیشروی جهان بوده و هست. زبانی که در درازنای تاریخ پر فراز و نشیب خود به روانی آبشار آناهیتا، سرزمین‌های ایرانی و انیرانی را در می‌نوردید و اندیشه‌ی اندیشمندان را به دفترها در می‌آورد.

چو قند می رود  این پارسی به قوت طبع  /  نه مرکبیست که از روی سبق برد تازی (سعدی شیرین سخن)

تنها زبانی که دگرگشت دستوری و واژه‌گانی‌اش از روزگار کهن تاکنون به‌گونه‌ای بی مانند و نیک‌آهنگ انجام یافته است. این زبان امروزه از دیدگاه زبان‌شناختی، زبانی پیشرفته و همسو با زمان خویش است. بدین‌روی در هزارمین سال سرایش شاهنامه‌ی فردوسی که نماد جاودانه‌ی پایداری و پویایی فرهنگ ایرانی است، گرامی می‌داریم یاد خداوندگار سخن پارسی و روان جاودانه‌ی ایران "فردوسی بزرگ" را.

آفرین بر روان فردوسی / آن همایون نژاد فرخنده
او نه استاد بود و ما شاگرد/ او حداوند بود و ما بنده(انوری ابیوردی)

بانو آزاده احسانی

* برای آگاهی‌های بیشتر به تارنمای بنیاد نیشابور بنگرید.( http://www.bonyad-neyshaboor.com )