ایران‌بوم

شیوخ قطر، ترفند جالبی جهت بالا بردن هزینه لغو میزبانی این کشور برای مدیران کمیته اخلاق فیفا به کار بسته اند تا آنها را با ابزار دیپلماتیک در فشار قرار دهند. فدراسیون فوتبال قطر که توسط شاهزاده های متمول و بودجه نجومی اداره می شود، تلاش های تازه ای آغاز کرده تا زنجیره ای از کشورهای دخیل در میزبانی جام جهانی 2022 ایجاد کند و به این وسیله، احتمال هرگونه تصمیم علیه میزبانی اش را پایین بیاورد.

در حالی که فدراسیون فوتبال ایران در تدارک کمک به قطری ها در برگزاری جام جهانی هفت سال بعد است، رئیس قدیمی ترین نهاد فوتبال در دنیا هم به جمع موافقان لغو میزبانی جام جهانی 2022 در دوحه پیوسته و این پالس خطرناکی برای دوستان عرب علی کفاشیان است.

به گزارش «تابناک»، گریک دایک که رئیس فدراسیون فوتبال انگلیس است، در مصاحبه ای تأکید کرده که نتیجه جلسه رأی گیری کمیته اجرایی فیفا در سال 2010 برای تعیین میزبان جام جهانی 2022 به دلیل ابهام در صداقت اعضای صاحب رأی مخدوش است، چون این جلسه بعدها ابهاماتی را به وجود آورد که بعضی از اعضای رأی دهنده به سود قطر، مبالغ هنگفتی دریافت کرده اند. در آغاز سال 2015 هم دادستان سوئیس پرونده ای در خصوص هر دو میزبانی روسیه و قطر گشوده که همچنان در جریان است؛ اما به واسطه نزدیک شدن به موعد میزبانی روس ها، عملا انتقال میزبانی از روسیه به کشوری دیگر غیرممکن و حداقل دشوار خواهد بود.

اوضاع قطری ها با توجه به کنار گذاشته شدن سپ بلاتر، حامی اصلی میزبانی شان چندان به نفع این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس نیست. در همین حال و با افزایش تهدیدها علیه حق میزبانی مصوب این کشور پردرآمد، شیوخ قطر ترفند جالبی جهت بالا بردن هزینه لغو میزبانی این کشور برای مدیران کمیته اخلاق فیفا به کار بسته اند تا آنها را با ابزار دیپلماتیک تحت فشار قرار دهند. فدراسیون فوتبال قطر که توسط شاهزاده های متمول و بودجه نجومی اداره می شود، تلاش های تازه ای را آغاز کرده تا زنجیره ای از کشورهای دخیل در میزبانی جام جهانی 2022 ایجاد کند و به این وسیله، احتمال هر گونه تصمیم علیه میزبانی اش را پایین بیاورد.

قطر در برنامه تازه اش که زمزمه آن همزمان با انتشار گزارش تخلفات گسترده در اعطای میزبانی به این کشور درن شریه گاردین شنیده شد، سعی کرده با ارایه وعده شراکت و سهیم کردن همسایگان میزبانی خود را میزبانی کل کشورهای منطقه جلوه دهد. نخستین بار مهدی محمدنبی، دبیرکل سابق و معزول فدراسیون فوتبال ایران، خبر مشارکت کشورمان در برگزاری جام جهانی را در اختیار رسانه های داخلی قرار داد که موجب شکل گیری یک پرسش مهم در افکارعمومی داخلی شد؛ اینکه این شراکت و همکاری در چه زمینه هایی خواهد بود و اساسا چطور می شود به تشکیلات منسجم کشوری کوچک که لیگ فوتبالش در مؤلفه های حرفه ای گری چندین سال از فوتبال ایران پیشی گرفته، کمک کرد؟

با مرور سابقه قطری ها می توان مطمئن بود که پروژه حراست و امنیت جام جهانی را طی قراردادی به شرکت های چندملیتی غربی عمدتا آمریکایی واگذار خواهند کرد و در زمینه، تأمین تجهیزات هم بهترین ابزار روز فوتبال دنیا را یکجا از بهترین مارک تولیدکننده آن خریداری خواهند نمود. پرواضح است که برای نگهداری استادیوم ها و چمن هایشان هم نیازی به ایران ـ که 95 درصد زمین های فوتبالش زیر خط استانداردهای روز است ـ نخواهند داشت. تنها نقطه برتری فوتبال ایران ـ که البته آن هم به گذشته مربوط می شود ـ تماشاگر است. حتی اگر نیازمند پر کردن صوری سکوهای خالی ورزشگاه هایشان باشند، واردات تماشاگر رایگان ایرانی(!) چه از لحاظ سیاسی و چه از بعد تشریفات ویزا، گزینه مناسبی برایشان محسوب نمی شود. پس دست همکاری قطری ها به چه دلیل به سوی ایران و فوتبالش بلند شده و فدراسیون ایران چه کمکی می تواند به همسایه کوچک خود داشته باشد؟! پاسخ تقریبا هیچ است.

این حرکت حساب شده قطری ها طی چهارماه اخیر و همزمان با رسیدگی به پرونده های فساد باند متلاشی شده فیفا شدت گرفته است و هر چه جلوتر می رویم، پرونده قطورتر و دایره چهره های سرشناسی که قربانی می گیرد، وسیع تر می شود.

فدراسیون فوتبال قطر با حمایت همه جانبه امیر این کشور، در قالب اعزام نمایندگان متعدد به کشورهای پرتعداد خاورمیانه و عربی منطقه از جمله همسایه پهناورش ایران و امضای تفاهم نامه و سند همکاری، هشداری مهم به فیفا ارسال می کند که میزبانی این شیخ نشین کوچک به نوعی میزبانی تاریخی کل خاورمیانه است که امروز در آتش جنگ می سوزد و برای ایجاد صلح نیاز مبرم به میزبانی از چنین جشنواره عظیمی دارد و هر که جلوی آن بایستد، در واقع مقابل حدود 20 رأی دهنده مجمع فیفا مانع ایجاد کرده است.

مراسم معرفی برترین های سال فوتبال آسیا به میزبانی دهلی نو، فرصت طلایی قطری ها برای پیگیری و تکمیل این پروژه جنگ روانی بود. اطلاعات مخابره شده از هندوستان، حاکی از دیدار ویژه رئیس فدراسیون فوتبال قطر با علی کفاشیان بود؛ جلسه ای کلیدی برای شیخ حامد بن خلیفه آل ثانی که مجری میزبانی قطر از جام جهانی هم شناخته می شود. طرف قطری با بسته ای به ظاهر پروپیمان، سراغ تک تک اعضای ذی نفوذ فوتبالی غرب آسیا رفت تا آنها را با خود و اهدافش همراه کند. ماحصل این دیدار و گفت وگو، سفر قریب الوقوع یک گروه بلندپایه قطری برای نهایی کردن این سند همکاری است که هنوز مشخص نیست چه امتیازی برای فوتبال ایران در خود خواهد داشت؛ امتیازی که باعث شود فدراسیون ایران وارد این بازی روانی به نفع قطری ها شود.

شاید در ذهن دوستداران فوتبال در ایران این طور تداعی شده باشد که منظور قطری ها از اصرار به همکاری، برگزاری چند مسابقه جام جهانی در خاک ایران باشد، ولی واقعیت این است که نه فیفا اجازه چنین کاری را خواهد داد و نه خود قطری ها کوچکترین گامی در قرار دادن نام کشورهای دیگر در کنار میزبانی انفرادی خود برخواهند داشت.

کشور کوچکی که طی یک دهه اخیر، بالاترین سرانه درآمد ملی در جهان را با فروش منابع سرشار نفت و گازش داشت، به میزبانی جام جهانی به مثابه یک فرصت برای جهشی تازه در منطقه جنگزده و بازار مصرف کننده آن نگاه می کند و به هیچ عنوان حاضر نیست حتی در لوگوی جام جهانی یا پوسترهای آن نامی از شریک به میان بیاورد و آنچه امروز داخل بسته ای بزک شده و رنگارنگ به همسایگانش پیشنهاد می دهد، حاوی هیچ امتیاز جدی نیست و نخواهد بود و تنها قطر را در عبور از باتلاق فعلی بیمه خواهد کرد.