ایران‌بوم

روز 21 آذر 1325، درست یک سال پس از برپایی فرقهٔ دموکرات زیر سایهٔ سرنیزه‌های سربازان اشغال‌گر روس، مردم تبریز باخیزش پر هیمنهٔ خود به جدایی آذربایجان از ایران پایان دادند.

این دومین خیزش پرشکوه مردم تبریز در سال های اخیر در راستای همبستگی ملی بود. مردم تبریز نخستین بار به پیشوایی ستارخان (سردارملی) و باقرخان (سالارملی) با جان‌بازی بسیار توانستند نیروهای استبداد را که از حمایت روسیان برخوردار بودند در هم شکنند و سپس با هم‌گامی دیگر میهن‌پرستان وآزادی‌خواهان، دوباره مشروطیت را به ایران بازگردانند.

روز 21 آذرماه 1325، باردیگر مردم تبریز برای درهم کوبیدن بساط فرقهٔ دموکرات که وسیلهٔ نیروهای اشغال‌گر روس برپاشده بود و از پشتیبانی همه‌جانبهٔ اتحاد شورروی برخوردار بود، به پاخاستند. این بار «ستار» و «باقر» در میان تبریزیان نبودند ؛ اما زن و مرد و کودک تبریزیان همگی «ستار» بودند و «باقر». آنان بامشت‌ های گره کرده، فرقه‌چی های تادندان مسلح را درهم کوبیدند و مجبور به فرار کردند.

هنوز روز 20 آذر 1325، فرقه‌چیان شعار سر می‌دادند : «اولمک وار، دونمک یوخدور» (مرگ هست، بازگشت نیست)؛ اما مردم تبریز روز 21 آذر، در حالی‌که نیروهای ارتش ایران، هنوز فرسنگ‌ها با شهر فاصله داشتند با خیزش شکوهمند خود به حکومت خیانت و جنایت «فرقه‌چی» ها پایان دادند و به آنان و همهٔ خائنان به میهن نشان دادند که «هم مرگ هست و هم‌ بازگشت» و فرار به آغوش بیگانه.

برافراشته باد پرچم بیگانه‌ستیز و وحدت گرای مردم ایران.
پرفروز باد یاد و خاطرهٔ جانبازی مردم تبریز در راه همبستگی ملی و نفی و طرد بیگانه

شنبه 21 آذرماه 1394