ایران‌بوم

در وضع و تصویب هر قانونی، فلسفه و حکمتی نهفته است. یکی از قوانین مهم که در بیشتر قوانین اساسی دنیا و از جمله در قانون اساسی ما هم وجود دارد، موضوع اصل صد و چهاردهم قانون اساسی می‌باشد که بیان داشته یک شخص بیشتر از دو دورهٔ متوالی نمی‌تواند رئیس جمهور بشود. یعنی در اصل این مدت فقط چهار سال است ولی با شرایطی (تمایل و نامزد شدن خود فرد و قبول کردن مردم که از طریق رای دادن به او معلوم می‌شود و...) می تواند حداکثر یک چهارسال دیگر هم به طور متوالی رییس جمهور شود. حالا با وحدت ملاک گرفتن از این مهم، سوال مهمی پیش می آید که، پس چرا این محدودیت برای نمایندگان مجلس نباید باشد؟ چرا و به چه دلیل یک نفر سالیان بسیار متمادی و متوالی باید، کرسی نمایندگی خود را در مجلس حفظ کند؟ و با استفاده از قدرت نفوذ همان کرسی، هر بار برای دور دیگر راه را برای خود آسانتر هم بکند.

البته به تازگی در همین رابطه طرحی هم به هیات رئیسه مجلس داده شده است و یکی از نمایندگان خوش فکر (آقای جواد هروی نماینده ی محترم قائنات) از پیگیری طرح مذکور خبر دادند.

گویا در طرح مذکور نیز آمده است که «یک فرد دو دوره ی متوالی از یک حوزه نمی تواند نماینده شود». حال اینکه به نظر ما از اساس باید از هیچ کجا نامزد نشود.

از این بالاتر، واقعیت این است که سایر مناصب و پست ها هم باید این گونه باشد. در کشوری مثل ایران که حدود هشتاد میلیون انسان فهیم دارد و بسیاری از آنان (بیشینه ی آنان) دارای توانمندی و خیلی از آنها تحصیل کرده و صاحب تخصص می باشند، چرا باید یک فرد همیشه به گونه ای پست حساس سیاسی و دولتی داشته باشد و یا از یک خانواده برای تصدی چند مسئولیت مهم استفاده شود، لذا این محدودیت باید برای سایر مسئولیت ها از جمله شهرداری ها هم ایجاد شود.

وضع به گونه ای شده است که برای برخی ها این لطف مکرر مردم و نظام حق مسلم شده است.

مثال اگر فردی در سال 1358 کاری کرده است و مسئولیتی را قبول کرده است، بعد هم به عنوان مثال وزیر شده است و بعد نماینده ی مجلس و...

حالا تا آخر عمر حتما همیشه باید یا وزیر باشد یا وکیل مردم در مجلس. برای چه ؟

خوب است اجازهٔ فرصت خدمت رسانی به سایرین را هم بدهید. شما که مدعی پیروی از سخن شهید بهشتی هستید که فرمود : «ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت» اصرار شما در بروز این شیفتگی خدمت! ممکن است دیگران را بر گمان بد و این سوء ظن بیندازد که نکند که برخی تشنهٔ قدرت باشند و چون شما تشنهٔ قدرت نیستید، آن گمان بدکنندگان، به گناه افتاده‌اند و شما ناخواسته سبب این گناه بدگمانی را فراهم کرده‌اید!. لذا به این جهت هم که شده، لطفا از قطار نمایندگی مجلس پس از سالها پیاده شوید و اجازه دهید حالا دیگران استعداد و توان خدمت گذاری خود را نشان دهند.

حرف آخر، اگر قانون به این جهت اجازه نداده یک نفر بیش از دو دوره نامزد ریاست جمهوری شود که تبعات منفی و عوارضی دارد، به طور حتم این عوارض برای سایر مسئولیت ها و پست ها (از جمله نمایندگی مجلس) هم می‌تواند باشد. لذا خوب است مردم نیز به افرادی که سابقه حضور طولانی مدت در مجلس را دارند، رای ندهند و البته امیدواریم این محدودیت و ممنوعیت به شکل قانون مصوب درآید.

چنانکه براساس ذیل اصل شصت و دوم قانون اساسی، مجلس این اختیار را دارد که به عنوان وظیفه‌ی تقنینی در اجرای اصل مذکور که می‌گوید : «... شرایط... انتخاب شوندگان... را قانون معین خواهد کرد» این را مصوب کند و این محدودیت را وضع نماید، تا سایر نیروهای خلاق و مستعد و دلسوز هم فرصت یابند، توانمندی های خود را در کشور به کار گیرند.»