سه شنبه, 29ام اسفند

شما اینجا هستید: رویه نخست فردوسی و شاهنامه شاهنامه یک نمونه :آئین مِهمان نوازی درشاهنامه

شاهنامه

یک نمونه :آئین مِهمان نوازی درشاهنامه

هنگامی که شاپوردوم ساسانی ، با یاوری دخترک ایرانی از بند قیصر روم می گریزد، به همراه آن دختر دربین راه درباغی مهمان یک کشاورز ایرانی می شوند:

 

 سوی شهر ایران نهادند  روی                    دو خرّم نهان شاد وآرامجوی
شب و روز یکسر همی تاختند                     به خواب و به خوردن نپرداختند
چو اسپْ  و تن از تاختن گشت سست        فرود آمدن را همی جای جُست
دِهی خرّم آمد به پیشش به راه                   پر از باغ  و  میدان و  پر جشنگاه
تن  از  رنج  رخته   گریزان  ز    بد                بیامد  درِ   باغبانی     بزد
یکی مردِ  ایرانیم    راه جوی                        گریزان نهاده بدین مرز روی
گر امشب   مرا میزبانی کنی                         هشیواری و مرزبانی کنی
برآنم که روزی به کار آیدْت                       درختی که کِشتی به بار آیدت
بدو باغبان گفت ک این خانِ تُست              تنِ   باغبان نیزْ  مهمانِ    تُست
خورش ساخت خندانْ  زن ِ باغبان                 ز هرگونه چندان ک بودش ، توان
چو  نان خورده شد کارِ  مَی ساختند               سبک مایه     جایی      بپرداختند
..
بدو  گفت  میزبان کایدر    سه روز                   بباشی ، بُوَد  خانه گیتی فروز
که دانا  زد این داستان   از   نُخُست                که هرکس که آزرمِ  مهمان نَجُست
نه باشد خِرد   هیچ     نزدیکِ    اوی                نه بار آورد     بختِ     تاریکِ  اوی
بباش و  بیاسای  و    مَی خور ، به کام               چو گردد  دلت رامْ ، بر گوی نام

 

به کوشش علیرضا زیاری

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید