ایران‌بوم

ابو علی سینا مشهور به ابن سینا و پور سینای بلخی (زاده 359 ه. ش در بخارا درگذشته 2 تیر 416- 980 میلادی در همدان، ) فیلسوف و دانشمند ایرانی، نویسنده کتاب شفا که یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع است و القانون فی الطب یکی از معروفترین آثار تاریخ پزشکی اواست.

ابوریحان بیرونی (ابوریحان محمد بن احمد بیرونی زاده 14 شهریور 352، کاث، خوارزم - درگذشته 22 آذر 427، غزنین)، دانشمند بزرگ و ریاضیدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس و تاریخ‌نگار بزرگ ایرانی در سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را بزرگترین دانشمند مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی و همه اعصار می‌دانند. همینطور او را پدر علم انسان‌شناسی و هندشناسی می‌دانند.

حکیم خیام نیشاپوری (نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری - زاده 28 اردیبهشت 427 خورشیدی در نیشابور - درگذشته 12 آذر 510 خورشیدی در نیشابور) فیلسوف، ریاضیدان، ستارهشناس و رباعی سرای ایرانی در دوره سلجوقی.

زکریای رازی (ابوبکر محمّد زَکَریای رازی 251 ه.ق. 313 ه.ق.) پزشک، فیلسوف و شیمیدان ایرانی که آثار ماندگاری در زمینه پزشکی و شیمی و فلسفه نوشته است و به‌عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) مشهور است.

این چهار دانشمند در ایران تربیت یافتند و دانش خویش را به چهار سوی جهان پراکنده‌اند، که یادآور مشارکت و سهم مردم ایران در دانش و علوم نوع بشر می‌باشد.

معماری این تاق همانند معماری پارسه بنا شده است.