دیده‌بان خلیج فارس
درخشش دریای پارس
- ديده بان خليج فارس
- نمایش از دوشنبه, 11 ارديبهشت 1391 13:33
- بازدید: 5100
فیلمی که مشاهده می‌کنید، به سفارش سازمان میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور و توسط گروه پژوهشی «سرزمین‌من» به زبان انگلیسی ساخته شده است. این نخستین‌بار است که نسخه دوبله شده به فارسی آن را توسط خبرگزاری میراث‌فرهنگی مشاهده می‌کنید.
shock drop air force 1 full uv reactive | 126 - Cement Grey 2022 For Sale CT8532 - Cardinal Red - Open Air Jordan 3 "Cardinal" White/Light Curry - nike 5 a side boots for sale 2017
خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ فیلمی که مشاهده می‌کنید، به سفارش سازمان میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور و توسط گروه پژوهشی «سرزمین‌من» به زبان انگلیسی ساخته شده است. این فیلم در همان سال به همراه دیگر اسناد تصویری و مکتوب به یونسکو ارسال و موجب شد تا پاییز سال گذشته، پرونده «مهارت‌های سنتی ایرانیان در لنج‌سازی و لنج‌رانی در خلیجفارس» در اجلاس بالی یونسکو در فهرست میراث ناملموس جهانی به ثبت برسد. این نخستین‌بار است که نسخه دوبله شده به فارسی آن را توسط خبرگزاری میراث‌فرهنگی (CHN) مشاهده می‌کنید.
ماجرای ثبت جهانی
در آبان‌ماه 1390 برای نخستین بار نام «خلیجفارس» در فهرست میراث جهانی درخشید؛ این پیروزی فرهنگی و دیپلماتیک برای ایرانیان با رخداد ثبت «مهارت‌های سنتی ایرانیان در لنج‌سازی و لنج‌رانی در خلیجفارس» در فهرست میراث ناملموس (Intangible Heritage) یونسکو شکل گرفت. این پرونده از نظر جغرافیایی و فرهنگی ابعاد بسیار گسترده‌ای داشت و در آن تمام تجلیات «میراث‌فرهنگی ناملموس» به چشم می‌خورد. به زعم کارشناسان از برتری‌های این پرونده، گنجاندن میراث‌فرهنگی متنوع تحت مقوله‌ای واحد است؛ امری که به‌ندرت، در پرونده‌های جهانی مشاهده می‌شود و تنها پرونده قابل قیاس با آن پرونده «نوروز» است.
از دیگر دستاوردهای ثبت این پرونده، درج مکرر نام جزایر ایرانی ابوموسی (گپ سبزو)، تنب‌های بزرگ و کوچک، لاوان، کیش و... با نام‌های ایرانی و باستانی خود در اسناد یک نهاد بین‌المللی است. کارشناسان اذعان دارند تنظیم دقیق اسناد و کیفیت علمی و جذابیت‌های هنری این پرونده باعث شده است تا به رغم اعتراضات بعضی کشورهای حاشیه خلیجفارس ثبت جهانی آن قطعی شود.
تدوین اسناد، پژوهش‌های تاریخی و میدانی و ساخت فیلم مستند این پرونده در سال 1388 توسط گروه پژوهشی «سرزمین‌من» انجام گرفت و با ثبت آن در 1390پس از نزدیک به 32 سال از ثبت اولین پرونده ایران در یونسکو، شمار آثار ایرانیان در فهرست میراث جهانی به 22 رسید.
