ایران‌بوم

در این راستا، هرگز ورود میلیاردها نخ سیگار به کشور و خروج میلیاردها لیتر سوخت از کشور، بدون ایجاد «تسهیلات» برای قاچاق و قاچاق‌چیان، پذیرفتنی نیست. برای این کار نیاز به مطالعه، تحقیق و تفحص و واژه‌ای که به تازگی بسیار از سوی مسئولان به کار برده می‌شود و یعنی « آسیب شناسی » نیست. مسلم آن است که دستانی «صاحب نفوذ» در کشور، تسهیلات لازم را در این زمینه ایجاد می‌نمایند. چندی پیش دست اندرکاران برای افزایش بیشتر بهای بنزین اعلام کردند که بنزین 1000 تومانی هم کارساز نشد و کاربری روزانه بنزین افزایش یافته است.

در حالی که همزمان آقای حبیب‌الله حقیقی رییس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز می‌گوید: روزانه 20 میلیون لیتر سوخت از مبادی مرزی ایران قاچاق می‌شود. هنگامیکه سخن از « مبادی مرزی » است، دیگر « قاچاق » معنایی ندارد! از سوی دیگر هرگاه این سوخت به وسیله تانکرهای 30-20 هزار لیتری انجام گیرد، در آن صورت کمابیش روزانه 650 تا 700 تانکری می‌بایست از جلوی چشمان ماموران (اما به صورت قاچاق) این میزان سوخت را به خارج از کشور منتقل نمایند.

همین گونه است داستان واردات « به اصطلاح قاچاق » سیگار که آن هم می‌بایست بار چندین و چندین تریلر از برابر چشمان ماموران مرزی (اما به گونه‌ی قاچاق) بگذرد و وارد کشور شود و در سرتاسر کشور یعنی از شهرهای بزرگ گرفته تا «کوره ده‌ها» پخش شود؟!

از سوی دیگر رییس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز گفت: « براساس برآوردها، سالانه 10 میلیون گوشی تلفن همراه در کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد که از این تعداد یک میلیون و پانصد هزار دستگاه به صورت رسمی وارد شده و سالانه 8 میلیون و پانصد هزار دستگاه گوشی تلفن همراه به صورت غیررسمی وارد کشور می‌شود. حداقل ارزش این حجم گوشی تلفن همراه معادل 8/1 میلیارد دلار برآورد میشود.»

بدین‌سان، روزانه به گونه میانگین 23 هزار و سیصد دستگاه گوشی وارد کشور می‌گردد که بدون «رهگشایی» و ایجاد «تسهیلات» امکان قاچاق این حجم از کالا امکان پذیر نیست. شایان توجه اینکه در این سالها با وجود این حجم کلان قاچاق گوشی تلفن همراه، هرگز از کشف و ضبط محموله‌ی قاچاق تلفن همراه، گزارشی رسانه‌ای نشده است؟!

از سوی دیگر، بدون ایجاد «تسهیلات» و «رهگشایی» ورود این حجم از مشروبهای الکلی با توجه به وزن بالای آنها، غیرقابل تصور است و از پیش معلوم است که بدون نیاز به آسیب شناسی، مطالعه و تحقیق و تفحص بسیار آشکار است که «دست»هایی در کار است و گرنه ورود این حجم از مشروبهای الکلی بر پشت انسان و قاطر از راههای کوهستانی با پذیرش هزاران خطر، امکان‌ناپذیر نیست.

با حذف « ایران کد » و « طرح شبنم » و دیگر راهکارهایی که می‌توانست در کاهش حجم قاچاق، شناسایی قاچاق در آغاز دولت یازدهم به عمل آید، در همین راستای « رهگشایی » و ایجاد « تسهیلات » برای قاچاق دانست.

بدون‌تردید با بهبود ایمنی « ایران کد » و « طرح شبنم »، مقوله‌ی قاچاق شکل رسمی به خود گـرفت و دیگـر هنگامـیکه کالا با برخـورداری از « راهگشایی» و « تسهیلات » وارد کشور شد، دیگر قاچاق به حساب نمی‌آید و حتا بدون برخورداری کالاهای داخلی و یا کالاهایی که به گونــه رسمی وارد کشور شده‌اند از « ایران کد» و کنار گذاردن « طرح شبنم » را، در راستای « راهگشایی » و ایجاد « تسهیلات» با قاچاق دانست که بدون هرگونه دودلی درست در جهت مخالف شعارهای پر سروصدای « اقتصاد مقاومتی » قرار دارد.