تاریخ معاصر
این جنایت با آگاهی کامل آمریکا انجام شد - کاربرد جنگافزارهای شیمیایی از سوی عراق علیه ایران
- تاريخ معاصر
- نمایش از دوشنبه, 01 مهر 1392 11:05
- بازدید: 4624
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 77، شهریور و مهر 1392، صفحه 8 تا 9 به نقل از تاغریخ تجزیه ایران، دفتر سوم، مرزهای باختری، دکتر هوشنگ طالع، انتشارات سمرقند، چاپ دوم، تهران 1389
پیرامون کاربرد جنگافزارهای شیمیایی از سوی حکومت عراق علیه ایران این همه جنایت با آگاهی کامل و رضایت آمریکا به عمل آمد.
ارتش عراق برای نخستین بار، در آغاز تهاجم به ایران، از جنگافزار شیمیایی در منطقهی شلمچه به گونهی محدود، استفاده کرد. این عمل، برای دومین بار در منطقهی میمک تکرار شد. چندی بعد در بیست و سوم دی ماه 1359، ارتش عراق در منطقهی میان نیخزر و هلاله، به گونهی گسترده، این جنگافزار را در قالب گازهای مختل کنندهی اعصاب، به کار گرفت که بر اثر آن، 10 تن از افراد نیروهای مسلح ایران به شهادت رسیدند.
برای توجیه بیشتر ارتش عراق و آماده‌کردن کامل افکار عمومی برای کاربرد جنگافزارهای شیمیایی، خیرالله طلفاح (پدر وزیر دفاع و پدر زن صدام حسین) که نظریه‌پرداز حزب بعث به شمار میرفت، در سال 1981(1360)، جزوهای به نام «سه موجودی که بهتر بود خدا نمیآفرید: ایرانیان، یهودیها و مگسها» را منتشر کرد. در این جزوه آمده بود:1
ایرانیان جانوارانی هستند که خدا آنان را به گونهی انسان آفریده است. یهود، آمیزهای از کثافت و فضولات مردمانند و مگسها، موجوداتی حقیرند که معلوم نیست، خداوند برای چه خلقشان کرده است.
در همین، راستا، رادیو بغداد (صدای خلق)، در برنامههای خود اعلام میکرد: 2
برای هر حشره، حشرهکش خاصی لازم است
در سال 1361 که ارتش حکومت عراق، زیر ضربههای خردکنندهی ارتش ایران قرار گرفت، بر شدت حملههای شیمیایی عراق نیز افزوده شد. در این زمان، ارتش عراق، افزون بر گازهای مختل کنندهی اعصاب، گاز خردل را نیز به کار گرفت. تعداد حملههای ثبت شدهی عراق در این سال، به 11 مورد بالغ شد.
با آغاز عملیات خیبر در سوم اسفند ماه 1362، عراق کاربرد جنگافزارهای شیمیایی را گسترش داد. این حملهها تا پایان اسفند همان سال، به 16 مورد رسید که در اثر آن، کما بیش2700 تن زخمی شدند و در این میان، 40 تن از آنان به شهادت رسیدند. تنها در حملهی هفتم و هشتم اسفند ماه 1362 در منطقهی باتلاق هوزگان (هویزه)، کمابیش 1100 تن زخمی شدند.
در میانههای سال 1983 (1362)، صدام بر آن شد که با کاربرد جنگافزارهای شیمیایی، جلوی امواج انسانی نیروهای ایرانی را بگیرد. به نظر میرسد که در این مورد، آمریکاییها به صدام چراغ سبز داده بودند:3
ریچارد مورفی [ معاون وزیر امورخارجه آمریکا ] و دستیارش جیمز بلیک نیز تا حدودی با در نظرگرفتن امکان شکست صدام در کابوس او شریک بودند. همین امر ممکن است آنها را در فروش مقادیری گاز سمی و مواد مربوط آن به عراق، وادار ساخته باشد...
[آنان] اعتقادشان بر این بود که تا زمانی که عراق از سلاح شیمیایی در دفاع از خاک خود در مقیاس محدود استفاده کند،توسل به این جنگافزار «قابل درک» میباشد.
در توجیه این سیاست از خود میپرسیدند، اگر امواج انسانی از مکزیک به سوی ایالات متحده آمریکا سرازیر شوند دولت آمریکا چه خواهد کرد؟ تازه این جا، خاورمیانه بود.
در دسامبر 1983 ( آذر 1362 )، نخستین فرآوردهی کارخانهی سامره به نام گاز خردل آماده شد و عراق بدون درنگ، آن را علیه ارتش ایران به کار گرفت.4
ایران به منظور جلب توجه افکار عمومی جهانیان، در ماههای پایانی سال 1362 و ماههای آغازین سال 1363، تعدادی از زخمیهای شیمیایی را برای درمان به بیمارستانهای شهرهای بن، لوزان، پاریس، لندن، استکهلم، وین و توکیو گسیل داشت.
پزشکان درمانگر، مصدومیتهای آنان را، در اثر کاربرد جنگافزارهای شیمیایی دانستند. اما از آن جا که بیشتر دولتهای این کشورها، مستقیم و غیرمستقیم در صف حامیان و تامین‌کنندگان جنگافراز برای عراق قرار داشتند، این امر، نتوانست بازتاب مناسب در سطح جهان داشته باشد.
از جمله دکتر هربرت ماندل ( Dr. Med. Herbert Mandel ) رییس بـخــش مراقـبـتهای ویــژه بیـمارسـتان آکـاها در شـهر وین ـ اتـریـش
( Head of CCU Section of Akaha Hospital, Wien – Ausrtia.) در یک گفتگوی رادیویی گفت:5
آزمایشهایی که وسیله انستیتو سمشناسی در شهر گنت (بلژیک) صورت گرفت، نشان میدهد که سربازان ایرانی در معرض مادهای سمی موسوم به مایکوتاکسین یا باران زرد و گاز خردل قرار گرفتهاند.
وی افزود: آزمایشهای انجام‌شده این ظن را به یقین بدل کرده است.
از سوی دیگر دکتر هربرت بنزر (Dr. Med. Herbert Benzer)رییسبخش مراقبتهایویژه کلینیک دوم جراحی وین گفت: 6
(Head of Intensive Care Section of the Second Suigical Clinic ot Wien – Austria)
عوارضی که بیماران تحت درمان من از آن رنج میبرند، بسیار مشابه با عوارض ثبت شده بر روی سربازان جنگ جهانی اول میباشد که طی آن، از گاز سمی خردل استفاده میگردید.
پروفسور دکتر هندریکس، رییس انستیتوی زهرشناسی دانشگاه گنت در بلژیک (Gent- Belgium) در تاریخ 23 اسفندماه1362 اعلام کرد:7
براساس آزمایشهای انجام شده میتوان ثابت کرد که این سربازان در اثر کاربرد گازهای خردل، مایکوتاکسین و زهرهای قارچی مجروح شده‌اند.
کاربرد جنگافزارهای شیمیایی توسط عراق از سوی هیات پزشکی صلیب سرخ جهانی نیز که در تهران از زخمیهای حملههای شیمیایی عیادت کردند، تایید شد. صلیب سرخ جهانی با انتشار بیانیهای رسمی اعلام داشت:8
به درخواست دولت ایران، در تاریخ 16 اسفند 1362 یک هیات پزشکی از سوی کمیته بینالمللی صلیب سرخ از عدهای از مجروحان که در حال حاضر در چند بیمارستان تهران بستری هستند. بازدید کرد. به روی 160 تن از رزمندگان که در این روز از آنان بازدید به عمل آمد یک رشته آثار وعلامتهایی مشاهده گردید که وضعیت عمومی نگرانکنندهای را تشکیل میداد. این اثرها و علامتها نشاندهندهی قرائنی بود که اخیرا از تولیدهایی که قوانین جنگی کاربرد آنها را منع کرده است، استفاده شده. اثرها و علامتهایی که به روی تمامی مجروحین مشاهده شد عبارتند از: سوختگی پیشرفته اما سطحی (درجه یک و دو)، اشکالهای شدید تنفسی و ورم ملتحمه قرنیه که به نظر میرسد به تدریج به نحو مساعدی تغییرات مختلفی پیدا میکند. با این وجود تحول کلینیکی که روز هشتم پس از بازدید در برخی از مجروحین بازدید شده پدید آمد، شامل اختلالهای شدید کمخونی همراه با کاهش تعداد گلبولهای سفید بوده است. این اختلالها که ناشی از اشکال دستگاه تنفسی و کلیوی میباشد باعث مرگ چند تن از مجروحان شد که مرگ دو تن از آنان هنگام بازدید نمایندگان روی داد.
کمیته بینالمللی صلیب سرخ... شدیدا یادآوری میکند که کاربرد مواد سمی در میدان جنگ، با احترام به اصول انسانی مغایرت دارد و تجاوز به مقررات عرفی و قوانین جنگی محسوب میگردد.
ایران، بر پایهٔ کنوانسیون ژنو در مورد منع کاربرد گازهای شیمیایی که عراق هم آن را امضا کرده بود، به سازمان ملل متحد شکایت کرد. بر اثر شکایت دولت ایران، روز بیست و سوم اسفند ماه 1362، هیات چهارنفره‌ای از سوی خاویر پرز دوکوئیار دبیرکل سازمان مللمتحد وارد ایران شد. اقامت این هیات در ایران تا روز بیست و نهم اسفند ماه به درازا کشید. هیات مزبور ضمن بازدید از مصدومین حملههای شیمیایی عراق، از منطقهی کاربرد این جنگافزارها نیز بازدید کرد. هیات مزبور همچنین از باقیماندهی بمبهای شیمیایی عملکردهو عمل‌نکرده و اثرهای آنها بر منطقه بازدید کرد و جسدهای قربانیهای بمباران شیمیایی را مورد کالبد شکافی قرار داد. آنها در این بازدید متوجه یک بمب عمل نکرده شدند که جدارههای آن ساخت کشور اسپانیا بود.52 هیات مزبور، روز اول فروردین ماه 1363 گزارش سفر خود را که در 28 صفحه تنظیم شده بود، به دبیرکل سازمان ملل تقدیم کرد. در این گزارش استفاده از جنگافزارهای شیمیایی از سوی عراق علیه ایران مورد تایید قرار گرفته و تصریح شده است که بر پایهی آزمایشهای به عمل‌آمده جنگافزارهای به‌کار رفته از نوع خردل و گازعصبی تابون میباشد.
دبیرکل سازمان ملل با افزودن مقدمهای بر گزارش مزبور مبنی بر تاسف از به کارگیری جنگافـزارهای شیمیایی علیه ایران، گزارش مزبور را به شورای امنیت سازمان ملل متـحد فرستاد.
شورای امنیت نیز روز نهم فروردین ماه 1363 طی بیانیهای به استناد گزارش دبیرکل سازمان ملل، کاربرد جنگافزارهای شیمیایی را علیه ایران به شدت محکوم کرد.
چند روز پیش از بیانیهی شورای امنیت، روزنامه نیویورک تایمز نوشت:9
دولت ریگان کاملا مطمئن است که شواهد کافی برای اثبات اتهامهای اخیر مبنی بر به کارگیری جنگافزارهای شیمیایی از سوی عراق در دست دارد.
اما با این وجود، هیچ اقدامی از سوی دولت امریکا برای محکوم‌کردن عراق در شورای امنیت به عمل نیامد.
دولت عراق، با اطمینان از این که از سوی هیچ کشوری متهم به کاربرد جنگافزارهای شیمیایی علیه ایران نخواهد شد و چنین به نظر میرسد که کشورهای قدرتمند غرب و شرق و نیز کشورهای مدعی دفاع و حمایت از حقوق بشر، اقدامی علیه عراق در این زمینه به عمل نخواهند آورد، بر شدت حملههای شیمیایی علیه ایران افزود. این حملهها، چنان آشکار و گستاخانه بود که به گفتهی وابستههای نظامی سفارتخانههای خارجی در بغداد:01
حملات شیمیایی عراق، مکرر، گسترده و به شکل وقیحانهای، آشکار بود.
عراقیها، رفته‌رفته به یاری آلمانها، در ساخت جنگافزارهای شیمیایی کارآمدتر شدند. آنها در سال 1364 (1985 م)، همبستهای از سیانور هیدروژن، گازخردل، سارین و تابون را به کار گرفتند. از این رو، تلفات نیروهای ایران، بالاتر رفت. به گونهای که آنها:11
طی سالهای بعد، کمابیش 2000 آبادی ایران را با این مخلوط مرگ بار، بمباران کردند.
این همبسته که عراقیها از آن بهره میگرفتند، همانندی زیادی به گاز سیکلون ب داشت. این ترکیب مرگ بار، همان بود که نازیها از آن استفاده میکردند و: 21
آن روزها هم مثل امروز، سازندهی سیلکون ب، شرکت آلمانی دگوسا بود.
روز 30 مارس 1984 (10 فروردین 1363)، روزنامه نیویورک تایمز، با استناد به «منابع اطلاعاتی آمریکایی»، نوشت که یک شرکت آلمانی، کارخانهی تولید سلاح شیمیایی در عراق ایجاد کرده است. این روزنامه، نام این شرکت را کارل کولب (Karl Kolb)، اعلام کرد. در ادامـه، نیویورک تایمز بـا استناد به منابع اطلاعاتی افزود که شرکت کارل کولب از سال 1977 با دولت عراق در این زمینه همکاری داشته است. اطلاعات نشان میدهد که عراق دارای 5 کارخانهی تولید جنگافزارهای شیمیایی در حال تولید و در حال راهاندازی است.
به دنبال آشکارشدن مساله، بنگاه سخن‌پراکنی بریتانیا (BBC، ساعت 11 صبح به وقت اروپای مرکزی، روز هشتم مارس 1984)، از قول مقامهای آمریکایی اعلام کرد که دولت ایالات متحده از یک سال پیش اطلاع داشته است که عراق در جنگ با ایران، از بمب شیمیایی استفاده میکند. اما:13
ایالات متحده، چنان مشتاق بازگشایی سفارت خود در عراق بود که نقض آشکار حقوق بینالمللی را از سوی صدام حسین نادیده میگرفت و وزارت امورخارجهی آمریکا، آن را با عنوان «گناه قابل پیشبینی» توجیه میکرد.
روز هفدهم مارس 1984 (16 اسفند 1363 )، ژنرال ماهر رشید، فرمانده سپاه سوم عراق مستقر در بصره، به گونهٔ رسمی اعلام کرد که درصورت نفوذ ایرانیان به عمق مواضع راهبردی ( استراتژیک ) عراق، این کشور از جنگافزارهای شیمیایی استفاده خواهد کرد.
دادن این جنگافزارهای شیمیایی، از سوی غرب و به ویژه آلمان به حکومت خودکامهی عراق و نشانندادن هر گونه واکنش برابر کاربرد آن، از سوی غرب و شرق، کار را به جایی رساند که یک سرباز عراقی گفته بود:41
ما ایرانیان را مثل مگس کشتیم.
پی‌نوشت‌ها:
1. جمهوری وحشت / سوداگران مرگ - ر 229
2. سوداگری مرگ - ر 229
3 و 4 - همان - ر 271
5. آسوشیتدپرس - 20 اسفند 1362 / تجاوز عراق، حمایت بیگانگان، خیانت خودی - ر 170
6. رویترز - 17 اسفند 1362 / تجاوز عراق - ر 170
7. تجاوز عراق - ر 170
8. همان - ر 171
9. مرزهای باختری - ر 240
10. مرزهای باختری - ر 240
11. مرزهای باختری - ر 240
12. مرزهای باختری - ر 240
13. سودای مرگ- ر 296
14. جمهورس وحشت - ر 439
