خط فارسی

خط فارسی دیر یا زود به تاجیکستان بازمی‌گردد

صفر عبدالله در گفتگو ی اختصاصی با خبرنگار مهر، درباره میزان اطلاع فارسی زبانان آسیای میانه از ادبیات معاصر ایران، گفت: شعر معاصر ایران از طریق رسانه‌های گروهی تاجیکستان به زبان سریلیک برگردانده می‌شود و مردم هم با آن آشنایی دارند اما در دیگر مناطق آسیای میانه که فارسی زبانان هم آنجا هستند، این امر در حد زیادی نیست.

پژوهشگر ارشد بخش ایرانشناسی پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه آلماتی اضافه کرد: البته شاعران کلاسیک زبان فارسی در تاجیکستان بسیار شناخته ‌شده‌اند و از نویسندگان معاصر هم صادق هدایت بسیار مورد توجه است. بعد از او هم بزرگ علوی و محمود دولت‌آبادی، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری و سیمین بهبهانی شناخته شده‌اند.

وی افزود: به نظر من این مسئله را باید از بنیاد اصلاح کرد؛ یعنی باید خط فارسی دوباره در تاجیکستان احیاء شود و در آن صورت است که دیگر هیچ فرقی بین ما فارسی زبانان باقی نمی‌ماند.

صفر عبدالله درباره دلیل استقبال از این نویسندگان و شاعران ایرانی در آسیای میانه، به خاطره‌اش از دیدار با نادر نادرپور اشاره کرد و گفت: در سال 1967 سمپوزیوم نظم فارسی در شهر دوشنبه برگزار شد و مهمان آن نادر نادرپور بود و مردمی که عاشق او بودند، بسیار از او و این سمپوزیوم استقبال کردند؛ می‌خواهم بگویم یکی از دلایل این استقبال، نفس آشنایی با نویسندگان جدید است.

استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ابوریحان بیرونی آلماتی تاکید کرد: دلیل دیگر این است که اشعار این شاعران واقعاً بی‌نظیر است؛ من که یک پژوهشگر ایرانی تبار تاجیک ساکن قزاقستان هستم، به این ادبیات عشق می‌ورزم و به آن علاقه دارم تا حدی که در سال 1984 در انستیتو زبان و ادبیات جهان روسیه از رساله دکتری‌ام با عنوان "حماسه‌های ملی در شعر معاصر فارسی (ایران، افغانستان و تاجیکستان)" دفاع کردم.

وی ادامه داد: من شعر معاصر ایران را از زمان نیما تا پیروزی انقلاب اسلامی پژوهش کرده‌ام؛ شاعرانی مانند مهدی اخوان ثالث، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، سیاوش کسرایی، احمد شاملو، سهراب سپهری، سیمین بهبهانی، و هوشنگ ابتهاج که من در رساله دکتری‌ام درباره آنها کار کرده‌ام، واقعاً بی‌نظیرند.

صفر عبدالله با اشاره به سابقه کمونیستی کشورش گفت: وقتی انقلاب کمونیستی در شوروی و به تبع آن آسیای میانه رخ داد، آنها می‌خواستند همه ملت شوروی را یکسان کنند و اولین کاری که کردند این بود که مردم را از فرهنگ ملی خودشان دور کنند.

این ایرانشناس تاجیک افزود: این کار بیشتر در راستای تبلیغ فرهنگ کمونیستی و روسی بود. آنها خط روسی را به مردم تحمیل کردند و تا حدی هم موفق شدند ولی به خاطر قدرت تمدن و فرهنگ ایرانی و اینکه زبان فارسی در دل مردم بود، این زبان از بین نرفت.

استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ابوریحان آلماتی اضافه کرد: من بزرگترین فاجعه را برای مردم تاجیکستان از دست دادن خط فارسی می‌دانم هر چند با همه فشارهایی که بر سر مردم این کشور وارد شد، آنها کوشیدند زبانشان را حفظ کنند و من مطئمنم دیر یا زود رسم‌الخط فارسی دوباره به تاجیکستان بازمی‌گردد. 
 

• < قبلی