یادمان
پایگاههای میراثجهانی در یک‌سالی که گذشت: استانی شدن، بلای جان پایگاههای میراث جهانی
- يادمان
- زیر مجموعه: ديده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- دوشنبه, 04 فروردين 1393 09:57
- آخرین به روز رسانی در دوشنبه, 04 فروردين 1393 09:57
- نمایش از دوشنبه, 04 فروردين 1393 09:57
- بازدید: 2626
از قدیم گفته‌اند سفرهای که پهن نشود یک دردسر دارد و سفرهای که انداخته شود هزار دردسر. حالا این مثل حکایت پایگاههای ملی و جهانی ایران شده است. سفرهای که متعلق به پایگاههای میراثجهانی بود اما به‌واسطه بی‌تدبیری مسئولان ارشد سازمان میراث‌فرهنگی در سال ۸۸ و ۸۹ به‌قدری دچار مشکل شد که امروز مدیران پایگاه‌ها معتقدند اگر قرار است پایگاههای میراثجهانی بیش از این دچار احتضار نشوند و سفره آنها از بام جهانی جمع نشود لازم است هر چه سریعتر از استان‌ها مستقل شوند.
Air Jordan 3 Blue Cement CT8532 400 Release Date 1 | AIR JORDAN 4 BLANCAS Y ROJAS - BabylinoShops - nike air jordan grey low heels shoes blue sneakers
خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ گروه میراث‌فرهنگی ـ دو سال است که آه از نهاد پایگاههای ملی و جهانی ایران برآمده و صبر آنها را لبریز کرده‌است. بودجه و استقلال مالی پایگاههای ملی و جهانی درحالی از سال 88 به‌دستور رییس وقت سازمان میراث‌فرهنگی با نظارت استان‌ها اختصاص می‌یابد که نزدیک به 6 سال است آشفتگی و نابسامانی و نبود بودجه و اعتبار دغدغه هر روزه کارمندان این پایگاه‌ها به‌شمار می‌رود.
این درحالی است که ثبت آثار در فهرست یونسکو و اشاره به تعداد پایگاههای میراثجهانی همواره برای مسئولان و متولیان میراث‌فرهنگی فخر سازمان میراث‌فرهنگی قلمداد می‌شد و کارنامه‌ای برای به رخ کشیدن پرونده فعالیت‌ها بود. اما این کارنامه هرچقدر که برای مسئولان پرطمطراق بود، برای کارشناسان و کارمندان پایگاههای ملی و جهانی خالی و پر از هیچ.
حقوق معوقه، قرادادهای عمرانی، دخالت‌های استانی و پیش‌نرفتن اقدامات پژوهشی همه و همه اتفاقاتی بود که سبب شد پایگاه‌ها در این سالها و به‌خصوص یکسال اخیر متخصص‌ترین و زبده‌ترین نیروهای انسانی خود را از دست بدهند. هرچند که پیش از تحویل سال نو، خبر رسید که بخشی از معوقه‌ها پرداخت شده و البته امسال، دست‌اندرکاران پایگاههای میراث جهانی کمی با روی گشاد پای سفره هفت‌سین نشستند.
در بسیاری از پایگاه‌ها نه نیروی کارشناسی باقی مانده نه استادکار و نه حتی نیروی خدمات. برخی از کارمندان پایگاه‌ها می‌گویند وقتی قرارداد افراد مشغول به‌کار در کارگاه‌ها طرح‌های عمرانی است و حقوق آنها همانند کارگر روزمزد محاسبه می‌شود و از حق ماموریت بی‌بهره است نمی‌توان انتظار داشت که کارشناسان با روال موجود همچنان مشغول به‌کار باشند. این درحالی است که پیش از این بحث حقوق معوقه 2 تا 8 ماه معضلی است که جای فعالیت‌های مطالعاتی و پژوهشی را گرفته است.
در شرایط رو به احتضار، پایگاههای میراثجهانی نیاز دارند که برای احیاء دوباره به گذشته برگردند، و ساختار مالی پایگاه‌ها از استقلال برخوردار شود. در واقع استانی شدن پایگاههای میراث‌فرهنگی یکی از اشتباهات سازمان مرکزی در نقشه مدیریتی محوطه و بناهای تاریخی شاخص بوده است. چراکه پیش از این پایگاههای میراث فرهنگی از پایتخت حقوق می‌گرفتند و بار روی دوش استان‌ها هم نبودند. مدیران پایگاه‌ها اعلام کرده‌اند که در شرایط فعلی لازم است پایگاه‌ها یا به‌صورت مستقل به‌فعالیت بپردازند یا اینکه ساختار آنها به‌صورت هیات امنایی در آید. در غیر اینصورت بهتر است دیگر هیچ اثری را به‌ثبت جهانی نرسانند تا اینکه سفرهای پهن کنند و جز شرمساری چیزی درون آن نباشد.
