یادمان
سيلاب تاريخ داراب را غني كرد
- يادمان
- زیر مجموعه: ديدهبان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- چهارشنبه, 07 بهمن 1388 08:13
- آخرین به روز رسانی در چهارشنبه, 07 بهمن 1388 08:13
- نمایش از چهارشنبه, 07 بهمن 1388 08:13
- بازدید: 3558
جام جم آنلاين: بنا به تجربههاي تاريخي، سيل همواره فاجعهاي ناخوانده و حادثهاي شوم قلمداد شده است، اما اين بار در رخدادي نادر، سيلابي در شهرستان داراب كه راه افتاد، يك پل تاريخي 50 متري را كه 10 دهانه دارد با شستن لايههاي خاك، آشكار كرد. كارشناسان ميراث فرهنگي، اين اثر را يادگاري از دوران ساسانيان دانستند.
اين پل كه 3 متر عرض و يك تا 5/1 متر ارتفاع دارد، از سنگ و ساروج ساخته شده است.
شهرستان داراب داراي 2 شهر داراب و جنتشهر است. اين پل در حاشيه رودخانه جنتشهر، غبار قرنها را از چهره خود پاك كرد و به باغستانهاي سرسبز مركبات اين منطقه جلوه و شكوهي ديگر بخشيد.به گزارش ايرنا، عبور سيلاب از مسيرهايي كه توسط لودرها و ماشينهاي راهسازي گودبرداري شده بود، باعث اين رويداد خوشفرجام شد.به گفته لطف، مدير دفتر نمايندگي ميراث فرهنگي شهرستان داراب، با هدف بررسي و تحقيق بيشتر در مورد اين يادمان تاريخي و همچنين منطقه باستاني جنتشهر، بزودي هياتي از كارشناسان و متخصصان ميراث فرهنگي به شهرستان داراب عزيمت خواهند كرد.
براساس پژوهشهاي باستانشناسي اين منطقه كه در شاهنامه فردوسي نيز از آن ياد شده، در دارابگرد بوده و به هزاره پنجم قبل از ميلاد (عصر سفال نخودي و مقارن با تمدن سيلك 2 كاشان) تعلق دارد.بناي شهر كهن دارابگرد كه آثار آن در 7 كيلومتري جنوب شهر كنوني داراب واقع است، يادگاران اوايل عصر هخامنشيان محسوب ميشود.اين منطقه از جمله كهنترين سكونتگاههاي بشر شمرده ميشده است.
نخستين پايتخت ساسانيان
شهر قديم دارابگرد در دوران هخامنشيان، منطقهاي آباد و پررونق بوده كه با خاطرهايي از دوران سلوكيان و اشكانيان به عصر ساسانيان رسيده و اردشير بابكان، سرسلسله ساسانيان نزد آخرين شاه اين منطقه پرورش يافته و پس از وي با كنترل سراسر ايران، امپراتوري ساساني را تاسيس كرد.دارابگرد، به عنوان نخستين پايتخت ساسانيان، اهميت فراواني داشته و ضرابخانه بزرگي نيز در آنجا داير بوده كه تا دوران اسلامي فعال بوده است.
اين منطقه در سال 23 هجري توسط سپاهيان مسلمان فتح شد، تا قرن پنجم هجري، آباد و پررونق بود.در سده پنجم هجري و به دليل تهاجم سلجوقيان، اهالي بناچار به محل فعلي داراب عزيمت كردند.
اگرچه دوران مغول و تيموري جز ويراني آثاري نداشت؛ اما در عصر صفويه و سپس زنديه، اين شهر يكي از 5 وزيرنشين فارس محسوب ميشد.
ولي در عصر قاجار، شهر داراب به خاطر درگيري ايلات و حكومت از توسعه و پيشرفت باز ماند.گفتني است كه بقعه دحيه كلبي از اصحاب پيامبر اكرم(ص) و امامزاده پيرمراد در اين شهرستان قرار دارد.در جنوب شهر داراب، در كوهستاني مشهور به پهنا، نقشي از دوران ساسانيان وجود دارد كه راوي پيروزي شاپور اول بر امپراتوران روم است.
آثار تاريخي داراب
آتشكده آذرخش در دامنه كوه نيز، بناي ديگري است با طرح صليبي شكل نمايان شده كه برخي محققان معتقدند، اين بنا يكي از معابد مهرپرستان آريايي بوده كه در مجاورت مسجد سنگي يكي از بناهاي اين شهر ، آسيابي در دل كوه ساخته شده كه از نظر معماري در نوع خود كمنظير است، آتشكده آذرجو نيز از ديگر بناهاي تاريخي اين شهر است كه به سبك چارطاقي با گنبد مدور بنا شده و در مقابل آن كوه بلندي به نام حفره سياه و چشمه بزرگي به نام اغلان قز قرار دارد.از مهمترين آثار تاريخي داراب، قلعه قديمي دارابگرد است كه قدمت آن به پيش از دوره هخامنشيان ميرسد.
نقش رستم از ديگر اماكن باستاني داراب است كه از دوره ساساني بجا مانده در اين نقش تصوير اردشير بابكان سوار بر اسب در برابر اسيران رومي نشان داده شده و والريانوس، امپراتور مغلوب رومي زير پاي اسب شاه افتاده است.