ایران‌بوم

وقتي به شروع و چگونگي وقوعش فكر مي كنم، بنظرم همه چيز گيج و پيچيده مي آيد! اما ظاهرا اين گيجي چندان هم عجيب ودور از انتظار نيست،چون عبارت "ضربه فرهنگي" را چنين تعريف كرده اند: "تغييراتي در فرهنگ كه موجب به وجود آمدن گيجي، سردرگمي و هيجان مي شود."

شاید افراد زیادی را ببینید که کلمات Hi و Hello را با لهجه ی غلیظ American اش تلفظ می کنند. اما تعداد افرادی که از واژه ی درود استفاده می کنند، بسیار نادر است!
همینطور کلمه ی Merci و Thanks بیش از سپاسگزارم و bye بسیار راحت تر از بدرود یا خدانگهدار در دهان ها می چرخد و اگر کسی هم مثل من از این واژه ها استفاده کند مسخره اش میکنیم !!!

ما حتی به این هم بسنده نکرده ایم!

این روزها مردم برگزاری جشن ها و مناسبت های خارجی را نشانه ی تجدد، تمدن و تفاخر می دانند.

سفره هفت سین نمی چینند، اما در آراستن درخت کریسمس اهتمام می ورزند!
جشن شب یلدا (چله) که خود سرچشمه ی همه ی آیین های شب سال نوی میلادی است و برای ستایش مهر و نور و برکات خداوندی برگزار می شود را نمی شناسند، اما همراه و همزمان با بیگانگان Thanks Giving یا روز شکرگزاری برپا می کنند !
همه چیز را در مورد Valentine و فلسفه نامگذاریش می دانند، اما حتی اسم سپندارمذگان به گوششان نخورده است.

چند سالیست حوالی 25 بهمن ماه (14 فوریه) که می شود هیاهو و هیجان را در خیابان ها می بینیم. مغازه های اجناس کادویی لوکس و فانتزی غلغله می شود.. همه جا اسم Valentine به گوش می خورد. از هر بچه مدرسه ای که در مورد والنتاین سوال کنی می داند که :
"در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراطوری ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می کند.کلودیوس به قدری بی رحم وفرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت.اما کشیشی به نام والنتیوس(والنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد.کلودیوس دوم از این جریان خبردار می شود و دستور می دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می شود .سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می شود... بنابراین او را به عنوان فدایی وشهید راه عشق می دانند و از آن زمان نماد و سمبلی می شود برای عشق !"
اما کمتر کسی است که بداند در فرهنگ ایرانی، روزهای بسیاری برای عشق ورزیدن وجود دارد که یکی از آن ها نیز از نظر زمانی بسیار نزدیک به همین جشن فرنگی است ! این روز در گاهشماری ایرانی برابر است با 5 اسفند، یعنی فقط چند روز پس از والنتاین.

اسفندگان یا سپندارمذگان جشن بزرگداشت زمین و گرامی داشت زن و عشق و فداکاری اوست که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کنند. در این روز مردان به همسران خود با محبت هدیه می دهند و نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده و از آنها اطاعت می کردند.

" اطلاع داشتن از فرهنگ سایر ملل " و " مرعوب شدن در برابر فرهنگ ها " دو مقوله ی کاملا جداست. با مرعوب شدن در برابر فرهنگ و آداب و رسوم دیگران، بی اینکه ریشه در خاک، در فرهنگ و تاریخ ما داشته باشد، اگر هم به جایی برسیم، جایی ست که دیگران پیش از ما رسیده اند و جا خوش کرده اند...!
براي اينكه ملتي در تفكر عقيم شود، بايد هويت فرهنگي تاريخي را از او گرفت. فرهنگ مهم ترين عامل در حيات، رشد، بالندگي يا نابودي ملت ها است. هويت هر ملتي در تاريخ آن ملت نهاده شده است. اقوامي كه در تاريخ از جايگاه شامخي برخوردارند، كساني هستند كه توانسته اند به شيوه مؤثرتري خود، فرهنگ و اسطوره هاي باستاني خود را معرفي كنند و حيات خود را تا ارتفاع يك افسانه بالا برند. آنچه براي معاصرين و آيندگان حائز اهميت است، عدد افراد يك ملت و تعداد سربازاني كه در جنگ كشته شده اند نيست؛ بلكه ارزشي است كه آن ملت در زرادخانه فرهنگي بشريت دارد.