مرغ بوتیمار - سرودهٔ مهین بانو ترکمان‌اسدی
گرامی میهنم ای خاک ایران
نمادِ هستی و مهد دلیران
هزاران یادگار از روزگاران
به‌یادت مانده از آموزگاران
هنوز آن برق چشم شهریاران
بپیچد در دل دشت و بیابان
هنوز آن گام سربازان‌ِ جانباز
خروش رادمردان‌ِ سرافراز
به‌گوش آید ز ابر و باد و باران
ز تندرهای قلب کوهساران
همی‌آید به گوشم این نداها
توان بخشد به جانم این صداها
گرامی میهنم پاینده مانی
هماره بر جهان تابنده مانی
تو دریایی ز فرّ و دانش و داد
برآید خور از این دریای‌آزاد
بپیماید ره گردون به صد ناز
ز مهر او درد جان دو صد راز
بیفتد پرتواش گرم و دل‌افروز
بر این دریای ژرف و هستی‌آموز
کرانه تا کرانه روشنی‌بخش
فروغ مهر «ایران» این‌چنین پخش
شود از فرّ «هُرْمزدِ» یگانه
به‌هر سو مهر جاویدان روانه
منم در ساحل و ماتم گرفته
وجودم را سراسر غم گرفته
تو ایرانی و دریایی پر از جوش
منم‌آن مرغ بوتیمار خاموش
به چشمم ناید از مهرت دمی خواب
که می‌ترسم ز دریا کم شود آب
که‌آن فر و شکوهت تیره گردد
و چشمانم از این‌غم خیره گردد
************************************** **************************************
مام میهن - مازیار قویدل
با تو گویم میهنم
این بار هم گل می کنم
آسمـانت را پل پرواز سنبل می کنم
در سرِ پیری جوان می گردمی همچـون بهـار
کوچه بـاغت را پر از آواز بلبل می کنم
جاودانـه میهنم
این بار هم می سازمت
چون درفـش کاویان هر جای می افرازمت
همچو رستم
می کنم دیو پلیدی را ز جای
چون فریدون شوکت دیرینه می پردازمت
با تو مام میهنم
دیرینه پیمان می کنم
گر که ایرانم نباشد، ترک این جان می کنم
همچو آرش
بر پر البرز جان بر کف به پای
کوهساران را پر از آواز ایـران می کنم
با تو گویم میهنم
این بار هم گـل می کنم
با تـو گویم میهنم
این بار هم گـل می کنم
************************************** **************************************
و ایرانی نمیترسد ز دشمن نیک میدانی
نبازد رنگ خود را پیش دشمن مرد ایرانی
بدان ای فرد خون آشام این است حکمت کارم
مرا ننگ است دشمن زرد بیند رنگ رخسارم
************************************** **************************************
ای کشور جاودانه ایران عزیز
ای در تن من نام تو چون جان عزیز
تا هست جهان نام تو جاودان باد
تا راهنمای ماست قرآن عزیز
***********************************
ای وطن ای خاک پاکت سرمه چشمان من مظهر اسلام باشی عشق من ایمان من
هستی ام گردد فدای خاک مهر افزای تو کشور مهر و صفا بهتر ز جان ایران من
*********************************** ***********************************
چامه هایی از کسروی
کجا می توانم زتو برکنم دل
که دل کندن از زادگاه هست مشکل
مرا برد طوفان موج حوادث
شدم تا که یک لحظه از خویش غافل
برون می رود از دلش مهر میهن
به مال جهان هر کسی گشت مایل
به عشق کسی جز وطن دل نبندی
اگر بشنوی پند مردان عاقل
بپرهیز از غیر و بیگانه خویی
که شهدش بود همچو زهر هلاهل
***
ای وطن ای یار دلارام من
بی رخ تونیست دل آرام من
هست شبنم با تو فروزان چو صبح
پرتو تو جلوه ایام من
***
ای ایران هماره عزت تو بر دوام باد
چون آفتاب سایه تومستدام باد
هر کس پاس بندگیت را بجان خرید
در بارگاه امن تو او را مقام باد
***
پرچم ایران بمانی برقرار و سرافراز
بر فراز قله های کشور ایران به ناز
ای سپید و سرخ و سبز ای کشور ایران زمین
تا بود دنیا بمانی جاودان در اهتراز
***
خوشا خاک ایران مینو سرشت
که باشد دلاویزتر از بهشت
نه تنها دلاویز و خوب و نکوست
که برتر ز هر شهر تاریخ اوست
ز دوران پیشین که در شهر ری
بجا مانده آثار کاوس کی
چو با فر و شوکت هم آغوش گشت
*********************************** ***********************************
من ایرانم
من آن اسم همیشه جاودان خفته در اعماق تاریخم
شهادتگاه سهرابم درفش کاوه را در دوش خود دارم
آوای بلند کوه الوندم که شه بیت دلیریهای مردان غیور کرد را هر لحظه می خوانم
من آذرآبادگانم خطه سر سبز گیلانم خراسانم بلوچستانم و از افسانه مردانگی یلان
سیستانم در سینه باقی است کویر لوتم
یاسوج و اهوازم زیارتگاه شهر عشاق جهان شهر شیرازم
سپاهانم سپند و یزد و کرمانم کویر لوت و سمنانم
من ایلام تن تب دار آبادان ویرانم
من تهرانم گل سر سبد ایرانم
تمام خاک ایرانم اگر البرز را در سینه می خوانم به زیر پای من اروند رودم
شاه بیت تار و پودم
من ایرانم