نوروز
جشن بهاران - مهدی اخوان ثالث
مهدی اخوان ثالث
اردوی بهاران، چو کاروانها
بشکوه درآمد به بوستانها
مرغان سفر کرده بازگشتند
آسوده ز سرما، به آشیانها
بس رایت رنگین ز غنچه و برگ
افراشته شد سوی آسمانها
سرخوش ز نشاط بهار بنگر
مرغابیکان را بر آبدانها
هر یک چو یکی طُرفه کشتی خرد
عاری ز رسن‌ها و بادبانها
گه آمده خوش‌خوش سوی میانه
گه رفته بدان دورها، کرانها
بس لالة روشن به دشت دیدم
مشکین به یکی داغشان میانها
چون دخترکان در سرود خواندن
بگشوده به کردار هم دهانها
گر چشم گشایی، به هر کناری
از جشن بهاران بود نشانها
بس برگک نو روی سرخ‌گونه
بینی زیر شاخه چون زبانها
کز برف زمستان و باد پاییز
گویند تو را طرفه داستانها
بخرام به صحرا که در رهت باز
گسترده شد از سبزه پرنیانها
آن ابر پس از نیم‌شب، فرو ریخت
بر شهر به شادی، بس ارمغانها
باران سحرگه گرفت پایان
زو مانده بسی قطره‌ها، نشانها
کز پرتو رنگین صبح رخشد
چون انجم تابان بر آسمانها
آنگه که چکد از درخت و برگش
وانگه که بیفتد ز ناودانها
آن نیم شبانی که ماه لغزد
پدرام در آغوش کهکشانها،
وز نور کشد تا سپهر و بامش
همچون برافراشته نردبانها،
هنگام بهاران، خوشا گذشتن
همراه عزیران به گلستانها
در سایه صلح و صفا نشستن
آسوده و خرم به سایبانها
وز باده رنگین به جام کردن
پروردن دلها و روح و جانها
وز عمر و جوانی ثمر گرفتن
خوش زیستن اندر بسی زمانها
مهدی اخوان ثالث (م. امید) شاعر نامدار و ایران‌گرای معاصر در سال 1307 در مشهد چشم به جهان گشود و در 4 شهریورماه 1369 در تهران درگذشت و در باغ آرامگاه حکیم فردوسی به خاک سپرده شده است.
اشعار ارغنون، انتشارات تهران، (۱۳۳۰)، زمستان، انتشارات زمان، (۱۳۳۵)، آخر شاهنامه، انتشارات زمان، (۱۳۳۸)، از این اوستا، انتشارات مروارید، (۱۳۴۵)، منظومه شکار، انتشارات مروارید، (۱۳۴۵)، پاییز در زندان، انتشارات مروارید، (۱۳۴۸)، عاشقانه‌ها و کبود (۱۳۴۸)، بهترین امید (۱۳۴۸)، برگزیده اشعار (۱۳۴۹)، در حیاط کوچک پاییز در زندان (۱۳۵۵)، دوزخ اما سرد (۱۳۵۷)، زندگی می‌گوید اما باز باید زیست... (۱۳۵۷)، ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم (۱۳۶۸)، گزینه اشعار (۱۳۶۸).
سایر آثار
آورده‌اند که فردوسی (کتاب کودکان، ۱۳۵۴)، درخت پیر و جنگل (۱۳۵۵)، پیر و پسرش (قصه‌ای نه کوتاه برای بچه‌ها)، نقیضه و نقیضه سازان (بحث و تحقیق ادبی)، کتاب مقالات (جلد اول)، بدعت‌ها و بدایع نیما یوشیج (کتابی مفصل در بحث و تحقیق شیوه نو نیمایی در شعر فارسیس ۱۳۵۷)، عطا و لقای نیما یوشیج (۱۳۶۱).